Interpretacja dotyczy ustalenia, czy opłaty licencyjne ponoszone przez spółkę za korzystanie ze znaków towarowych, know-how oraz oprogramowania są kosztami bezpośrednio związanymi ze świadczeniem usług zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że opłaty licencyjne za korzystanie ze znaków towarowych, know-how oraz oprogramowania związane z aplikacjami T.C, T.P, T.R są kosztami bezpośrednio związanymi ze świadczeniem usług i nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Z kolei opłaty licencyjne za korzystanie z oprogramowania dotyczącego aplikacji CC... oraz T.O nie spełniają przesłanek do uznania ich za koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług i podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłaty Licencyjne opisane we wniosku stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez Spółkę usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), a przez to koszty wynikające z Umowy nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT:
UZASADNIENIE
W dniu 13 października 2020 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Opłaty Licencyjne opisane we wniosku stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez Spółkę usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a przez to koszty wynikające z Umowy nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka należy do międzynarodowej Grupy `(...)` . Wnioskodawca jest obecny na polskim rynku (`(...)`). Spółka świadczy usługi (`(...)`) obsługi klienta, wsparcia `(...)` oraz sprzedaży dla rynków (`(...)`). (`(...)`).
Wnioskodawca zawarł z podmiotem powiązanym TPSE z siedzibą we Francji umowę licencyjną obowiązującą od 1 stycznia 2017 r. (dalej: „Umowa”). Wnioskodawca oraz TPSE stanowią podmioty powiązane, zgodnie z definicją powołaną w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
Na podstawie Umowy doszło do udzielenia Wnioskodawcy niewyłącznej i nieprzenoszalnej sublicencji na korzystanie z przysługujących TPSE praw własności przemysłowej tj.:
-(dalej: „Licencje”), w okresie obowiązywania tej Umowy. Umowa została zawarta na okres 5 lat, po czym, o ile nie dojdzie do jej wypowiedzenia, automatycznie zostanie przedłużona na czas nieokreślony. Rozliczenia z tytułu umowy odbywają się w kwartalnych okresach rozliczeniowych. W ramach umowy Wnioskodawca nie nabył praw własności Licencji, lecz jest uprawniony do korzystania z Licencji zgodnie z postanowieniami Umowy. Z uwagi na przyjęty sposób rozliczeń, zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o CIT, Licencje udzielone na podstawie Umowy nie zostały zaliczone przez Spółkę do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji, wydatki ponoszone na rzecz TPSE (dalej: „Opłaty Licencyjne”) zaliczane są przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Wysokość Opłat Licencyjnych wynosi 2% osiągniętych przez Spółkę przychodów netto ze sprzedaży.
1. Znaki towarowe
W ramach zawartej Umowy z Licencjodawcą, Wnioskodawca jest uprawniony do wykorzystywania logo marki `(...)` oraz znaków towarowych (w różnych postaciach i rozmiarach graficznych), rozpoznawalnych w skali międzynarodowej. Dostęp do logo `(...)` oraz znaków towarowych zapewniony jest Wnioskodawcy poprzez stronę internetową o ograniczonym dostępie https://my.(…).com, na której zostały również umieszone wytyczne dotyczące wykorzystywania przedmiotowych znaków towarowych oraz logo.
2. Know-how
TPSE posiada know-how związany z wdrażaniem i rozwojem tzw. best practices w procesie zdalnej obsługi klienta. Wykorzystywanie know-how posiadanego przez TPSE pomaga Wnioskodawcy zapewnić wysoki poziom świadczonych usług oraz zachować konkurencyjność i odpowiednią rentowność, dzięki rozsądnej polityce w zakresie kosztów operacyjnych.
3. Oprogramowanie
Oprogramowanie będące przedmiotem Umowy pozwala Wnioskodawcy świadczyć usługi na rzecz swoich klientów. W istocie oprogramowanie stanowi pakiet narzędzi niezbędnych do zdalnej obsługi klienta oraz właściwego zarządzania procesami. Do tych narzędzi należą m.in.:
Aplikacje podlegają stałej kontroli pod względem możliwości wprowadzenia usprawnień i modyfikacji, aby jak najlepiej spełniać oczekiwania użytkowników, w tym pracowników Spółki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Opłaty Licencyjne opisane w stanie faktycznym stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez Spółkę usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a przez to koszty wynikające z Umowy nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT?
Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłat Licencyjnych, wynikające z Umowy i ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy, stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.
1. Uwagi ogólne
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Zgodnie natomiast z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:
-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek. Powyższe ograniczenie, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie znajduje zastosowania w stosunku do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
2. Pojęcie kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług.
Podkreślenia wymaga fakt, że ani ustawa o CIT ani żaden inny akt prawny nie zawiera definicji „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”.
W ustawie o CIT odnaleźć można jedynie odniesienie do pojęcia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Podkreślić należy, że ustawa o CIT nie definiuje również tego pojęcia (tj. kosztów bezpośrednio związanych z przychodami), a jedynie wskazuje na zasady potrącalności tych kosztów. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Niezależnie od braku ustawowych definicji obu tych pojęć należy podkreślić, iż pojęcie „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami” nie jest tożsame z pojęciem „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”. Za przyjęciem takiej tezy przemawia bowiem odrębność sformułowań, którymi ustawodawca posłużył się w art. 15 ust. 4 oraz art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, odwołując się odpowiednio do „kosztów związanych bezpośrednio z przychodami” i „kosztów związanych bezpośrednio z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi”.
W procesie wykładni prawa podatkowego ważną kategorię dyrektyw interpretacyjnych stanowią domniemania interpretacyjne, w tym dotyczące racjonalności ustawodawcy. Założenie racjonalnego prawodawcy zakłada istnienie takiego prawodawcy, który tworzy przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie samo znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań (uznał tak m.in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z 22 czerwca 1999 r., sygn. akt I KZP 19/99). Zatem jeżeli u podstaw każdej wykładni przepisu prawnego tkwić winno założenie racjonalności ustawodawcy, to interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które stworzyłoby spójny z celowościowego punktu widzenia system.
Uzasadnionym będzie zatem twierdzenie, zgodnie z którym w przypadku, gdyby ustawodawca dążył do tożsamego rozumienia sformułowań ujętych w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, ukształtowałby treść tych przepisów jednolicie bądź posłużyłby się w jednym z nich odesłaniem. W związku z powyższym, treść art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT powinna być analizowana w oderwaniu od treści art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.
Powyżej wskazaną argumentację, zakładającą odrębne rozumienie przesłanek zawartych w wyżej wymienionych artykułach w oparciu o ich językową odmienność, potwierdzają wyjaśnienia opublikowane przez Ministerstwo Finansów 23 kwietnia 2018 r. (dalej: „Wyjaśnienia”) odnoszące się do stosowania art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.
Wyjaśnienia wskazują, że w związku z funkcjonalną wykładnią wyrażenia „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub nabyciem usługi” należy uznać, że „(`(...)`) koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.”
Odnosząc tak zakreślone kryteria do Opłat Licencyjnych ponoszonych przez Spółkę, można bez wątpienia wskazać, że koszty te kształtują poziom cen usług świadczonych przez Spółkę i wpływają na ich finalną cenę w sposób bezpośredni (szerzej pkt 4).
3. Wykorzystanie Licencji w działalności Spółki
3.1. Znaki towarowe
Działalność gospodarcza Spółki polega na świadczeniu usług w zakresie obsługi klienta z różnych sektorów gospodarki. W przeważającej mierze z usług Spółki korzystają duże międzynarodowe przedsiębiorstwa, których klienci oczekują obsługi na najwyższym poziomie.
Nadmienić należy, że Wnioskodawca należy do renomowanej Grupy, której usługi są powszechnie rozpoznawane w branży ze względu na swoją wysoką jakość. Z uwagi na specyficzne warunki panujące na rynku telefonicznej obsługi klienta, jednym z kluczowych czynników budujących przewagę konkurencyjną jest rozpoznawalność i kojarzona z nią wysoka jakość świadczonych usług. Możliwość posługiwania się logo grupy T. oraz znakami towarowymi, umożliwia Wnioskodawcy utrzymanie stabilnej pozycji na rynku oraz istotnie zwiększa szanse na pozyskiwanie nowych klientów, a przez to zwiększanie przychodów.
W sytuacji gdyby Wnioskodawca nie dysponował prawem korzystania z logo i znaków towarowych należących do grupy T. wysoce prawdopodobne jest, że Spółka nie pozyskałaby klientów, których już obsługuje oraz nie stanowiłaby dla potencjalnych klientów wiarygodnego partnera biznesowego.
Znaki towarowe umieszczane są również na materiałach sprzedażowych, na stronach internetowych Wnioskodawcy oraz na dokumentach związanych z różnymi procesami biznesowymi. Marka `(...)` jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę także do prowadzenia działalności marketingowej (znaki towarowe są wykorzystywane na stanowiskach Wnioskodawcy podczas organizowanych targów czy spotkań z klientami). Pozbawienie możliwości korzystania ze znaków towarowych uniemożliwiłoby Wnioskodawcy czerpanie zysków z faktu dokonywania sprzedaży pod renomowanym znakiem firmowym Grupy. Okoliczność ta świadczy o występowaniu ekonomicznego powiązania między znakami towarowymi a usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę.
3.2. Know-how
Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, w ramach ponoszonych Opłat Licencyjnych Spółce udostępniane są nie tylko znaki towarowe, lecz również know-how oraz opracowane przez TPSE oprogramowanie, dedykowane do specyfiki biznesu, jaki prowadzi Wnioskodawca. Korzystanie z know-how wypracowanego przez TPSE dostarcza Wnioskodawcy niezbędnych instrukcji zachowania się w różnych sytuacjach, co znacznie usprawnia kontakt z klientem, jak i szybkość działań prowadzonych przez Spółkę. Taki stan rzeczy powoduje, że działania Spółki są szybsze i pozwalają na zwiększenie efektywności w procesie zdalnej obsługi klientów. Korzyści płynące z wykorzystywania know-how pozwalają Spółce łatwiej sprostać standardom obsługi wyznaczonym przez jej klientów. Korzystając z know-how, Spółka nie tylko zapewnia najwyższe standardy zdalnej obsługi klienta, lecz również sprawniej realizuje zapytania kierowane przez klientów przedsiębiorstw, na rzecz których Spółka świadczy swoje usługi.
3.3. Oprogramowanie
Należy również wskazać na istotną rolę oprogramowania, jakie udostępniane jest Spółce w ramach Umowy. Dzięki właściwemu oprogramowaniu, możliwa jest działalność na skalę, w jakiej działa obecnie Spółka oraz dalsza ekspansja i pozyskiwanie nowych klientów. Obsługa szerokiego grona klientów, a tym samym zdolność obsługi masowych zapytań telefonicznych wymaga odpowiedniego zarządzania i nadzorowania pracy agentów. W tym procesie kluczową rolę odgrywają aplikacje CC`(...)` oraz T. O. Aplikacje te pomagają płynnie obsługiwać przepływ połączeń telefonicznych, poprzez minimalizowanie czasu oczekiwania na wsparcie przełożonego oraz redukcję czasu poświęcanego działaniom innym niż telefoniczna obsługa klientów. Dzięki temu, skróceniu ulega czas niezbędny na obsługę połączeń, a przez to Spółka jest w stanie maksymalizować liczbę obsłużonych klientów i zwiększać swoje przychody. Procesy te wspiera również bezpośrednio aplikacja T. C, która stanowi podstawową platformę, z której wiedzę pozyskują agenci. Aplikacja ta umożliwia ponadto wydajne kanalizowanie połączeń do agentów, dzięki czemu zwiększa się wydajność pracy każdego z agentów, co z kolei pozytywnie koreluje z przychodami Spółki.
4. Kalkulacja Opłat Licencyjnych
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wysokość Opłat Licencyjnych jest wprost zależna od osiągniętych przez Spółkę przychodów ze sprzedaży usług. Mając na uwadze, że osiągnięte przychody w każdym przypadku są obarczone kosztem Opłat Licencyjnych (w wysokości 2% przychodów ze sprzedaży), Wnioskodawca uwzględnia te koszty w kalkulacji swojego wynagrodzenia, tak aby zachować odpowiedni poziom marży i rentowność prowadzonej działalności. W rezultacie, koszt Opłat Licencyjnych, który stanowi w pełni przewidywalny i nieunikniony koszt, kształtuje cenę świadczonych przez Spółkę usług - jest inkorporowany w usłudze sprzedawanej przez Wnioskodawcę.
Przewidziany w Umowie sposób kalkulacji Opłat Licencyjnych powoduje więc, że spełniony jest warunek, o którym mowa w Wyjaśnieniach - „Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. (`(...)`) należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.”
Powiązanie kosztu opłat licencyjnych z przychodem z tytułu świadczonych usług, zdaniem Wnioskodawcy, świadczy o tym, że między przedmiotowymi kosztami a świadczonymi usługami zachodzi bezpośredni związek, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca podziela także pogląd wyrażany w doktrynie prawa podatkowego i wynikający z wydawanych interpretacji indywidualnych, iż wykładnia art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT pozwala na stosowanie wyłączenia do „wszystkich usług (wartości lub praw) związanych z procesem produkcji, dystrybucji czy świadczeniem usług, w przypadku których wynagrodzenie ustalane jest jako procent przychodu ze sprzedaży” [por. M. Raińczuk, Komentarz do art. 15e ustawy o CIT, (w:) K. Gil, A. Obońska, A. Wactawczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2019]. W ocenie Wnioskodawcy, teza przedstawiona w powołanym Komentarzu do art. 15e ustawy o CIT w pełni znajduje odniesienie do Opłat Licencyjnych ponoszonych przez Wnioskodawcę.
5. Cel wprowadzenia art. 15e do ustawy o CIT.
Warto również zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu Ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175), która to ustawa wprowadziła art. 15e do ustawy o CIT, instrument ten ma zapobiegać działaniom związanym z agresywną optymalizacją podatkową, której przedmiotem są prawa i wartości o charakterze niematerialnym. Dodatkowo, w uzasadnieniu zostało wskazane, że brak możliwości powiązania usług niematerialnych z realnie istniejącą substancją skutkuje wykorzystywaniem tego rodzaju usług do sztucznego generowania kosztów podatkowych.
Mając na względzie powyższą treść uzasadnienia wprowadzenia przedmiotowego przepisu, Wnioskodawca wskazuje, że celem przepisów art. 15e jest w szczególności przeciwdziałanie agresywnej optymalizacji podatkowej. Choć w wykładni przepisów prawa podatkowego priorytet ma wykładnia językowa, nie bez znaczenia pozostaje sam cel wprowadzenia regulacji. Tym celem jest przeciwdziałanie optymalizacji podatkowej.
W sytuacji Wnioskodawcy nie może być mowy o jakiejkolwiek optymalizacji podatkowej - Wnioskodawca ponosi koszty Opłat Licencyjnych, w zamian za co otrzymuje identyfikowane prawa (znaki towarowe, know-how, dedykowane oprogramowanie), które są wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy ponoszone koszty Opłat Licencyjnych stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług, a przez to, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie podlegają ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 tej ustawy.
Analogiczne stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:
Podsumowując, o ocenie Wnioskodawcy, koszty Opłat Licencyjnych, jako koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi, nie powinny podlegać ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów uzyskiwania przychodów, na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
Za uznaniem Opłat Licencyjnych za koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, jak wskazano we wcześniejszej części niniejszego wniosku, przemawiają następujące argumenty:
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.
Zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 15e oraz uchylony został art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:
-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.
W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT – obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. – ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:
Dyspozycją przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, objęte są te podmioty, które są podmiotami powiązanymi oraz świadczą usługi wymienione w tym przepisie. Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.
Powyższe wskazuje, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
W katalogu wartości niematerialnych i prawnych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, wskazano:
Celem wprowadzenia art. 15e do ustawy o CIT, było „ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów kwot związanych z określonymi usługami i wartościami o charakterze niematerialnym i prawnym” (uzasadnienie do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, druk sejmowy nr 1878, Sejm VIII kadencji, str. 76).
Przepis art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, należy rozumieć w ten sposób, że podatnicy są zobowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, niezależnie od tego, czy ww. prawa i wartości zostaną uznane za wartości niematerialne i prawne przez podatnika dokonującego płatności z tytułu wykorzystywania ww. praw i wartości. Innymi słowy, odesłanie w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ww. ustawy, służy do określenia rodzaju praw i wartości, od których opłaty podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych; bez znaczenia pozostaje natomiast, czy i w jakiej wysokości opłaty te wpływają na ustalenie wartości początkowej składników majątku trwałego podatnika.
W związku z powyższym, koszty opłat i należności za korzystanie z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, nawet jeżeli nie wpływają u podatnika na wysokość wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych.
Na gruncie omawianego przepisu istotnym jest, że Wnioskodawca ponosi wydatki tytułem opłaty licencyjnej na używanie znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania, a więc za korzystanie z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT. Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przedmiotowe opłaty licencyjne – jako enumeratywnie wymienione w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT – podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w opisanej we wniosku sytuacji.
Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie spełnione zostaną łącznie obie przesłanki określone w treści art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT: podmiotowa – ponieważ podmiotem zbywającym będzie podmiot powiązany ze Spółką, o którym mowa w art. 11 ww. ustawy oraz przedmiotowa – ponieważ dotyczyć będzie opłat za korzystanie z wartości wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.
W art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, zawarto jednak wyłączenie stanowiące, że ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
Wątpliwości Wnioskodawcy, zgłoszone w niniejszej sprawie dotyczą zastosowania ograniczeń w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów opłat za używanie znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą. Dotyczy to również wszelkich kosztów służących zabezpieczeniu albo zachowaniu źródła przychodów.
Odnosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy podkreślić należy, że zagadnieniem podlegającym rozstrzygnięciu jest indywidualna ocena charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków przy uwzględnieniu specyfiki działalności prowadzonej przez tegoż podatnika. Na gruncie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT nie każdy koszt ponoszony przez podatnika może być potraktowany, jako koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi.
Rozważając zatem, czy wskazane w przedmiotowym wniosku opłaty licencyjne za używanie znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania, w zakresie w jakim dotyczą świadczenia przez Wnioskodawcę usług call center, należy uwzględnić również specyfikę działalności prowadzonej przez podatnika.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi (`(...)`) obsługi klienta, wsparcia `(...)` oraz sprzedaży dla rynków (`(...)`). (`(...)`).
W ramach umowy licencyjnej zawartej z podmiotem powiązanym TPSE z siedzibą we Francji doszło do udzielenia Wnioskodawcy niewyłącznej i nieprzenoszalnej sublicencji na korzystanie z przysługujących TPSE praw własności przemysłowej tj.: znaków towarowych, know-how oraz oprogramowania. Wnioskodawca nie nabył praw własności Licencji, lecz jest uprawniony do korzystania z Licencji zgodnie z postanowieniami Umowy. Licencje udzielone na podstawie Umowy nie zostały zaliczone przez Spółkę do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.
Także wysokość opłat licencyjnych wynosi 2% osiągniętych przez Spółkę przychodów netto ze sprzedaży usług.
Działalność gospodarcza Spółki polega na świadczeniu usług w zakresie obsługi klienta z różnych sektorów gospodarki. W przeważającej mierze z usług Spółki korzystają duże międzynarodowe przedsiębiorstwa, których klienci oczekują obsługi na najwyższym poziomie. Wnioskodawca należy do renomowanej Grupy, której usługi są powszechnie rozpoznawane w branży ze względu na swoją wysoką jakość. Z uwagi na specyficzne warunki panujące na rynku telefonicznej obsługi klienta, jednym z kluczowych czynników budujących przewagę konkurencyjną jest rozpoznawalność i kojarzona z nią wysoka jakość świadczonych usług. Możliwość posługiwania się logo grupy T. oraz znakami towarowymi, umożliwia Wnioskodawcy utrzymanie stabilnej pozycji na rynku oraz istotnie zwiększa szanse na pozyskiwanie nowych klientów, a przez to zwiększanie przychodów. W sytuacji gdyby Wnioskodawca nie dysponował prawem korzystania z logo i znaków towarowych należących do grupy T. wysoce prawdopodobne jest, że Spółka nie pozyskałaby klientów, których już obsługuje oraz nie stanowiłaby dla potencjalnych klientów wiarygodnego partnera biznesowego.
Znaki towarowe umieszczane są również na materiałach sprzedażowych, na stronach internetowych Wnioskodawcy oraz na dokumentach związanych z różnymi procesami biznesowymi. Marka `(...)`. jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę także do prowadzenia działalności marketingowej (znaki towarowe są wykorzystywane na stanowiskach Wnioskodawcy podczas organizowanych targów czy spotkań z klientami). Pozbawienie możliwości korzystania ze znaków towarowych uniemożliwiłoby Wnioskodawcy czerpanie zysków z faktu dokonywania sprzedaży pod renomowanym znakiem firmowym Grupy. Okoliczność ta świadczy o występowaniu ekonomicznego powiązania między znakami towarowymi a usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę.
Wykorzystywanie know-how posiadanego przez TPSE pomaga Wnioskodawcy zapewnić wysoki poziom świadczonych usług oraz zachować konkurencyjność i odpowiednią rentowność, dzięki rozsądnej polityce w zakresie kosztów operacyjnych. Korzyści płynące z wykorzystywania know-how pozwalają Spółce łatwiej sprostać standardom obsługi wyznaczonym przez jej klientów. Korzystając z know-how, Spółka nie tylko zapewnia najwyższe standardy zdalnej obsługi klienta, lecz również sprawniej realizuje zapytania kierowane przez klientów przedsiębiorstw, na rzecz których Spółka świadczy swoje usługi.
Również oprogramowanie stanowiące pakiet narzędzi niezbędnych do zdalnej obsługi klienta oraz właściwego zarządzania procesami dotyczące aplikacji:
-służy w sposób bezpośredni wykonaniu świadczonych przez Wnioskodawcę usług call center lub do celów bezpośrednio związanych ze świadczonymi usługami.
Również przedstawiony sposób określenia wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania (2% osiągniętych przez Spółkę przychodów netto ze sprzedaży usług) wskazuje, iż koszt ten jest skorelowany z wartością świadczonych przez Wnioskodawcę usług, co oznacza, że w odniesieniu do kosztów przedmiotowej licencji, w części dotyczącej ww. usług, spełniony jest także związek kwotowy, jako element bezpośredniego związku ww. kosztu ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług call center.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy uznać, że ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty licencyjne z tytułu używania znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania dotyczącego aplikacji T. C, T. P, T. R - stanowią koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą usług, w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Należy przyjąć, że gdyby Spółka nie ponosiła kosztów opłat licencyjnych, nie mogłaby korzystać z logo i znaków towarowych oraz oprogramowania w zakresie ww. aplikacji należących do grupy T. Licencjodawcy. W takiej sytuacji ponoszenie kosztów licencji na rzecz podmiotu powiązanego warunkuje w sposób bezpośredni możliwość sprzedaży usług z wykorzystaniem znaku towarowego i logo firmy, a ich ponoszenie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze sprzedażą produktów dla rynków (`(...)`).
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.
Nie można natomiast przyznać słuszności stanowisku Wnioskodawcy odnoszącemu się do aplikacji CC`(...)` oraz T. O. Jak bowiem wynika z przedstawionego opisu sprawy aplikacja CC`(...)` łączy obszary HR, administracji, kadrowo-płacowe, kontroli jakości oraz personelu operacyjnego jako centralny system do zarządzania, monitorowania i zapewnienia ciągłej komunikacji i informacji zwrotnej z personelem operacyjnym i agentami. System dostarcza informacji i zasobów potrzebnych do zarządzania pracownikami, od agentów po menedżerów. Z kolei aplikacja T. O - to narzędzie do zarządzania i monitorowania w czasie rzeczywistym, które koncentruje się na bezpieczeństwie w odniesieniu do aktywności agenta. Monitoruje on aktywność na pulpicie w celu zidentyfikowania agentów wykonujących nietypową aktywność.
Nie można zatem uznać, że aplikacje te służą świadczeniu konkretnych usług dla klientów Wnioskodawcy, przez co ich koszt nie może zostać uznany za koszt bezpośrednio związany z konkretnym świadczeniem. Należy zatem stwierdzić, że usługi te nie służą wykonaniu konkretnej usługi, zatem kosztom z nimi związanym nie można przyznać atrybutu bezpośredniości.
Związek poniesionych wydatków, dotyczących obszarów obsługiwanych przez aplikacje CC`(...)` oraz T. O ze świadczeniem przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług call center, ma zatem charakter pośredni, gdyż ich ponoszenie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania działalności, jednakże nie ma możliwości wskazania bezpośredniego wpływu tych wydatków na świadczenie konkretnych usług przez Wnioskodawcę.
Nie można bowiem uznać, że bez poniesienia przedmiotowych wydatków niemożliwe byłoby wykonanie tych usług.
Wydatki te pozostają bez uchwytnego ścisłego związku z wytworzeniem konkretnego świadczenia (usługi). Powyższe koszty odnoszą się do całokształtu działalności Spółki i związane są z jej funkcjonowaniem. W kosztach dotyczących tychże aplikacji nie można doszukać się bezpośredniego związku z wytworzonymi usługami, a tylko w takim przypadku możliwe jest zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. W przypadku opisanych powyżej aplikacji CC`(...)`oraz T. O, związek ponoszonych w związku z nimi kosztów ze świadczonymi usługami ma charakter pośredni, należy uznać, iż stanowią one koszty ogólne służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretną usługą call center.
Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do aplikacji CC`(...)` oraz T. O należało zatem uznać za nieprawidłowe.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Opłaty Licencyjne opisane we wniosku stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez Spółkę usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a przez to koszty wynikające z Umowy nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT:
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili