Interpretacja dotyczy oceny, czy stanowisko Wnioskodawcy, który alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników oraz Koszty B2B do litery "a" wzoru określonego w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, jest prawidłowe w kontekście skorzystania z mechanizmu Innovation Box. Organ uznał, że alokacja Kosztów pracowniczych oraz Kosztów współpracowników do litery "a" wskaźnika nexus jest poprawna, natomiast alokacja Kosztów B2B jest błędna. Zgodnie z przepisami oraz objaśnieniami podatkowymi, Koszty B2B nie mogą być uwzględnione w literze "a" wskaźnika nexus, lecz powinny być alokowane odpowiednio w literach "b", "c" lub "d" tego wzoru.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2019 r. (data wpływu 24 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu lnnovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT:
UZASADNIENIE
W dniu 24 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu lnnovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowo-Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) zajmuje się produkcją tłumaczy mowy oraz elektronicznych słowników, a także mobilnych urządzeń dla podróżników (dalej: „Produkty”).
W ofercie Spółki znajduje się m.in. (`(...)`).
W ramach prac realizowanych w wyżej wspomnianym obszarze, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”), dzięki której zyskuje przewagę konkurencyjną oraz odpowiada na nieustannie zmieniające się potrzeby i wymagania klientów.
W wyniku Działalności B+R Spółki powstają autorskie prawa do programu komputerowego będące kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT (dalej: „Programy”). Programy są integralną częścią Produktów, bez których Produkty nie mogłyby działać - z perspektywy działalności Spółki nierozerwalną. Programy są uwzględnione w cenie sprzedaży Produktów. Spółka nieustannie tworzy nowe Programy lub rozwija lub ulepsza już wytworzone.
Prowadzenie przez Spółkę Działalności B+R generuje różnego rodzaju koszty, dzięki którym powstają kwalifikowane prawa własności intelektualnej - Programy. Koszty te ponoszone są m.in. na zakup sprzętu, materiałów czy licencji na oprogramowanie. Największe koszty generują jednak dla Spółki koszty specjalistów. Obejmują one:
Utwory uzyskiwane przez Spółkę od Pracowników, Współpracowników lub Kontrahentów stanowić mogą m.in. elementy Programów, w szczególności kod źródłowy, skrypty, moduły, algorytmy, nagrania dźwiękowe, muzykę, itp.
Nad jednym Programem zazwyczaj pracuje zespół składający się z kilku lub kilkunastu osób, Pracowników i zależnie od potrzeb również Współpracowników lub Kontrahentów, którzy w ramach swojego zaangażowania wykonują jedynie część utworu będącego autorskim prawem do programu komputerowego. Z tego względu praca indywidualnych Pracowników, Współpracowników czy Kontrahentów nie może stanowić indywidualnie w pełni funkcjonalnego i gotowego do użytku Produktu (np. tłumacza mowy lub elektronicznego słownika czy urządzenia mobilnego), który samodzielnie nadawałby się do komercjalizacji.
W powyższym kontekście Spółka zamierza skorzystać ze preferencji podatkowej, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „Innovation Box”).
W związku z powyższym Wnioskodawca oświadcza, iż:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu lnnovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT?
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu Innovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
Na gruncie art. 24d ust. 2 ustawy o CIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
W myśl art. 24d ust. 3 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) * 1,3/ a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
W myśl art. 24d ust. 5 ustawy o CIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.
Natomiast, zgodnie z art. 24d ust. 6 ustawy o CIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.
Zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:
Zgodnie z art. 24d ust. 8 ustawy o CIT, do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 24d ust. 9 ustawy o CIT, w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Zgodnie z art. 24d ust. 10 ustawy o CIT, o wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Zgodnie z art. 24d ust. 11 ustawy o CIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, Spółka uzyskuje przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i spełnia warunki określone w ustawie o CIT do skorzystania z Innovation Box, preferencji określonej w art. 24d ustawy o CIT.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 24d ust. 3 ustawy o CIT) skorygowaną zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
Aby zatem, prawidłowo ustalić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku, Spółka powinna ustalić wartość wskaźnika z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, o który skoryguje wartość dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tu Programów).
W tym celu, we wzorze Spółka powinna ująć pod odpowiednią literą Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B.
Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca realizuje zaawansowaną technologicznie Działalność B+R w sposób bezpośredni, a w związku z tym samodzielnie wyznacza etapy oraz cele i sposoby ich osiągnięcia. W Działalności B+R Spółki biorą zaś udział Pracownicy, Współpracownicy oraz Kontrahenci. Finalnie, co do zasady, rezultatem prowadzonej Działalności B+R jest nowy lub ulepszony Program, będący elementem Produktu.
Zdaniem Spółki, kluczowe w tym kontekście jest to, że Działalność B+R skutkująca powstaniem autorskiego prawa do programu komputerowego prowadzona jest przez Spółkę. W prowadzonej przez Spółkę Działalności B+R biorą zaś udział Pracownicy, Współpracownicy i Kontrahenci.
Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, Wnioskodawca nie jest w stanie ocenić czy czynności świadczone przez Kontrahentów w celu zrealizowania przedmiotu umowy o świadczenie usług, są z perspektywy podmiotów je realizujących, Działalnością B+R. Natomiast, Spółka podkreśla, iż jako „jednostkowe” elementy większej całości (tj. prac nad stworzeniem nowych lub ulepszonych produktów przez Wnioskodawcę) stanowią jedynie element Działalności B+R wykonywanej przez Spółkę.
Ponadto, w rozumieniu Spółki, prowadzenie Działalności B+R wiąże się z systematycznymi działaniami obejmującymi szereg czynności zmierzających do osiągnięcia określonego celu, którym co do zasady, w przypadku Działalności B+R Spółki jest całościowe stworzenie nowego lub ulepszenie istniejącego Produktu. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zyskuje taką możliwość w wyniku skumulowanej pracy wielu osób, która przebiega w oparciu o doświadczenie zdobyte w trakcie prowadzenia analogicznych prac i złożonych projektów, a także zarządzania nimi, w tym również przy uwzględnieniu określonych metod działania, procedur oraz wykorzystaniem narzędzi nabywanych w tym celu przez Spółkę. W ocenie Spółki, nie oznacza to jednak, że z powodu prowadzenia przez Spółkę Działalności B+R, osoby realizujące wybrane „jednostkowe” czynności w jej zakresie same prowadzą działalność badawczo-rozwojową, z której wyników mogą samodzielnie korzystać.
Realizowane przez Pracowników, Współpracowników oraz Kontrahentów specjalistyczne czynności zmierzają do wytworzenia przez Spółkę Programów będących składowymi Produktów, natomiast, Spółka podkreśla, że „jednostkowe” efekty ich prac nie będą stanowiły samodzielnego oraz w pełni funkcjonalnego i gotowego do użytku programu komputerowego, nadającego się do komercjalizacji.
Nabywane prawa autorskie do utworów powstałych w wyniku ww. prac stanowią zatem wyłącznie element lub fragment większej całości, nad którą prowadzi ona prace, a sam fakt przeniesienia na Spółkę praw autorskich do powstałych przez Pracowników, Współpracowników i Kontrahentów utworów ma na celu zarówno prawne jak i autorskie zabezpieczenie Spółki co do gotowych Produktów.
W konsekwencji, w ocenie Spółki, ponoszone przez Spółkę Koszty pracownicze, Koszty współpracowników oraz Koszty B2B stanowią koszty powstałe celem prowadzenia własnej działalności badawczo-rozwojowej, która skutkuje powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tym samym, Koszty pracownicze, Koszty współpracowników oraz Koszty B2B powinny być ujęte przez Spółkę w literze „a” wskaźnika, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
Na uzasadnienie przedstawionego wyżej stanowiska, Wnioskodawca przytacza ponadto opublikowane przez Ministra Finansów Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące stosowania preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej jako: „Objaśnienia”):
W szczególności, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca podkreśla, że w jego ocenie, prowadzona Działalność B+R w odniesieniu do uczestniczących w niej Kontrahentów, jest wciąż Działalnością B+R prowadzoną przez Spółkę bezpośrednio. Spółka nabywa od Kontrahentów usługi i w ocenie Spółki, nie można w tym przypadku mówić o nabyciu wyników prac B+R.
Z kolei, przeciwko zaliczeniu Kosztów pracowniczych, Kosztów współpracowników oraz Kosztów B2B do litery „d” w części odnoszącej się do przeniesienia Praw Autorskich przemawia przedmiot nabywanych przez Spółkę Praw Autorskich. Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego dopiero Programy stanowią w pełni funkcjonalne, samodzielnie działające autorskie prawa do programów komputerowych, Natomiast w myśl art. 24d ust 2 pkt 8 ustawy o CIT, sam zakup Praw Autorskich nie stanowi autorskich praw do programów komputerowych. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie za przeniesienie Praw Autorskich nie stanowi kosztów do zaliczenia do litery „d” w myśl art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
Za powyższym stanowiskiem przemawia również linia interpretacyjna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji z dnia 30 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.582.2019.l.MBD) Dyrektor KIS wskazał, że przeniesienie praw autorskich do tworzonych utworów przez pracowników, współpracowników na umowach zlecenie czy o dzieło, jak również podwykonawców na umowach B2B, nie stanowi przesłanki do zaliczenia kosztów za przeniesienie ww. praw do litery „d” wskaźnika z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie zachodzą przesłanki do uznania, że Koszty B2B powinny stanowić koszty w literze „b” lub „d” w myśl art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. W szczególności zaś nie stanowią kosztów w literze „c”, ponieważ podwykonawcy nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką.
W oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę argumentację, na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie istnieją zatem podstawy do uznania, że ponoszone przez Spółkę Koszty pracownicze, Koszty współpracowników oraz Koszty B2B mogą i mogłyby zostać uznawane za koszty do ujęcie w literach „b”, „c” czy „d” wzoru o którym mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT.
W konsekwencji, należy uznać, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu Innovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o który m mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Należy wskazać, że od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018, poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.
Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.
Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).
Zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy o CIT podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy są:
-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Zgodnie z art. 24d ust. 3 Ustawy o CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):
((a+b)*1,3) / (a+b+c+d)
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
Wyjaśnić należy, że podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku miedzy:
Wskazać należy, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.
W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 11a ust. 1 Ustawy o CIT przez podmioty powiązane należy rozumieć:
Natomiast przez podmioty niepowiązane należy rozumieć podmioty inne niż podmioty powiązane (art. 11a ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT)
Stosownie do art. 24d ust. 5 Ustawy o CIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.
W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 Ustawy o CIT).
Natomiast zgodnie z art. 24d ust. 7 Ustawy o CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):
Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d zostały określone w art. 24e Ustawy o CIT. Art. 24e ust. 1 Ustawy o CIT stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:
Zgodnie z art. 24e ust. 2 Ustawy o CIT, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzenie przez Spółkę Działalności B+R generuje różnego rodzaju koszty, dzięki którym powstają kwalifikowane prawa własności intelektualnej - Programy. Koszty te ponoszone są m.in. na zakup sprzętu, materiałów czy licencji na oprogramowanie. Największe koszty generują jednak dla Spółki koszty specjalistów. Obejmują one:
Utwory uzyskiwane przez Spółkę od Pracowników, Współpracowników lub Kontrahentów stanowić mogą m.in. elementy Programów, w szczególności kod źródłowy, skrypty, moduły, algorytmy, nagrania dźwiękowe, muzykę, itp.
Nad jednym Programem zazwyczaj pracuje zespół składający się z kilku lub kilkunastu osób, Pracowników i zależnie od potrzeb również Współpracowników.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że:
Z treści przywołanych przepisów wynika, że pod literą „a” wskaźnika Nexus, należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
Ponadto, z objaśnień Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP-BOX (akapit nr 114) wynika, że: „do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło”.
Zatem, Spółka prawidłowo alokuje wszelkie Koszty pracowników oraz Koszty współpracowników na potrzeby obliczania wskaźnika, o którym mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT w literze „a” wzoru, tj. jako koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.
Z wniosku wynika również, że Koszty Spółki ponoszone w związku z zawartymi umowami o świadczenie usług z podmiotami biorącymi udział w Działalności B+R Spółki, będących podwykonawcami będącymi podmiotami niepowiązanymi ze Spółką w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT, których realizacja wiąże się z prowadzoną przez Spółkę Działalnością B+R (dalej odpowiednio jako: „Kontrahenci” oraz „Koszty B2B”). Spółka nie wie czy dla Kontrahentów działalność prowadzona na podstawie umów zawartych ze Spółką stanowi Działalność B+R.
Rezultatem świadczonych usług mogą być utwory w rozumieniu przepisów Prawa Autorskiego. W przypadku utworów powstałych w konsekwencji realizowanych usług, prawa autorskie do nich podlegają zgodnie z zawieranymi umowami przeniesieniu na rzecz Spółki, z którego to tytułu Kontrahenci otrzymują wynagrodzenie.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może wydatków poniesionych na Koszty B2B ująć we wskaźniku nexus, o którym mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT.
Wyjaśnić należy, że zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP.
Z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, (akapit nr 114) wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło.
Z ww. objaśnień (akapit nr 115) wynika również, że podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (np. umowy B2B). W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze c wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze d wzoru nexus. Uwzględniając powyższe oraz treść art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT, stwierdzić należy, że pod lit. a wskaźnika nexus, należy uwzględnić: koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.
W świetle powyższego do lit. a, o której mowa w ww. przepisie nie można zaliczyć ponoszonych przez Spółkę kosztów związanych z zawarciem umów o świadczenie usług z podmiotami niepowiązanymi oraz wydatków dotyczących nabywania praw autorskich do utworów.
Wskazać należy, że przepisy IP Box dają podatnikowi możliwość nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów, zarówno powiązanych jak i niepowiązanych. Należy jednak pamiętać, że koszty poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu podatnik będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus, tj. koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu niepowiązanego - w literze b, a koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu powiązanych – w literze c.
W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, z którego wynika, że nabywane przez Spółkę usługi (których rezultaty będą wykorzystywane na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Spółkę,) nie stanowią nabycia wyników prac B+R stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki na usługi świadczone przez podmioty niepowiązane (B2B), z uwagi na fakt, że nie dotyczą nabywania wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (innych niż wymienione w literze d), nie mogą zostać uwzględnione we wskaźniku nexus pod literą b.
Ww. wydatki nie mogą również zostać uwzględnione we wskaźniku nexus pod literą c (w myśl art. 24d ust. 4 lit. c Ustawy o CIT), bowiem nie dotyczą nabywania przez Spółkę wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d od podmiotów powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3.
Ponadto, wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie praw autorskich do utworów powstałych w wyniku wytworzenia ich przez Kontrahentów (B2B), które następnie podlegają/będą podlegały przeniesieniu na rzecz Spółki, nie można uwzględnić we wskaźniku nexus pod literą d tego wzoru (w myśl art. 24d ust. 4 lit. d Ustawy o CIT). Powyższe wynika z faktu, że w myśl ww. przepisu, pod lit. d mieszczą się wyłącznie koszty faktycznie poniesione przez podatnika na nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w ramach umowy zawartej z podmiotami niepowiązanymi (B2B) nabywa/będzie nabywał utwory objęte prawami autorskimi.
W myśl art. 24d ust. 2 Ustawy o CIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Podkreślić, w tym miejscu należy, że katalog kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest katalogiem enumeratywnym i tylko wymienione w jego treści prawa, podlegające ochronie prawnej, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, których nabycie może stanowić u podatnika koszt faktycznie poniesiony mieszczący się pod lit. d wskaźnika nexus.
Tym samym, w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie nabywa od podmiotu B2B np. autorskiego prawa do programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Z wniosku wynika, że utwory uzyskiwane przez Spółkę od Pracowników, Współpracowników lub Kontrahentów stanowić mogą m.in. elementy Programów, w szczególności kod źródłowy, skrypty, moduły, algorytmy, nagrania dźwiękowe, muzykę, itp.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w celu skorzystania z mechanizmu lnnovation Box, o którym mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, alokuje Koszty pracownicze, Koszty współpracowników, a także Koszty B2B do litery „a” wzoru, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT:
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).
Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili