0111-KDIB1-3.4010.505.2019.2.JKT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), uzupełnionym 7 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty energii zużytej na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty energii zużytej na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.505.2019.1.JKT wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą, którego głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie części i elementów z `(...)` (`(...)`). Klientami Spółki są (`(...)`), a części i podzespoły wytwarzane przez Spółkę są montowane do samochodów produkowanych przez klientów Spółki.

W ramach organizacji Spółki funkcjonuje wyspecjalizowany Dział R&D, którego podstawową funkcją jest udział w projektowaniu i rozwoju produktów Spółki oraz procesów związanych z wytwarzaniem tych produktów. W ramach procesu projektowania i rozwoju produktu pracownicy Działu R&D są wspierani przez pracowników pozostałych działów Spółki, w tym Działu Zarządzania Jakością, Narzędziowni i wydziałów produkcyjnych.

W toku swojej działalności Spółka przeprowadza projekty polegające na udziale w projektowaniu produktu oraz jego wdrożeniu do produkcji. Typowy projekt składa się z następujących faz:

Faza ofertowa.

Faza ofertowa rozpoczyna się zazwyczaj od skierowania do Spółki zapytania ofertowego klienta. Zapytanie obejmuje wytyczne i założenia co do produktu, który ma być wytwarzany przez Spółkę. Wytyczne określają koncepcję produktu i różnią się szczegółowością. Przykładowo, wytyczne w zakresie części samochodowych mają szczegółowy charakter, wskazując szczegółowe wymogi, które musi spełnić część. Wytyczne w zakresie produktów wykorzystywanych w logistyce (np. pojemników do transportu części), produktów HVAC (m.in. klimatyzacji, wentylacji) oraz pozostałych produktów mają jedynie charakter ogólnych wytycznych. Innymi słowy, nie mają miejsca sytuacje, w których na podstawie samych wytycznych możliwe jest wdrożenie i wytwarzanie przez Spółkę produktu.

Uzyskane zapytanie jest analizowane przez Spółkę. W zakresie analizy następuje tzw. projektowanie wstępne. Celem projektowania wstępnego jest określenie m.in budżetu, ram czasowych procesu wdrożenia i innych podstawowych parametrów projektu w celu złożenia przez Spółkę trafnej oferty. Prace w zakresie projektowania wstępnego realizowane są przez pracowników Działu R&D. Faza ofertowa kończy się pozyskaniem od klienta listu nominacyjnego.

Faza wdrożeniowa.

Po uzyskaniu od klienta listu nominacyjnego, w którym wskazane są podstawowe informacje dotyczące m.in. ceny, ilości, rodzaju materiałów, daty rozpoczęcia i zakończenia produkcji seryjnej, Spółka przystępuje do prac projektowych właściwego produktu. Prace projektowe realizowane są w oparciu o wytyczne klienta oraz w oparciu o prace projektowania wstępnego, przeprowadzone w fazie ofertowej. Niezależnie od szczegółowości otrzymanych wytycznych, wykonane prace prowadzą do powstania szczegółowego projektu, w ramach którego Spółka definiuje rozwiązania techniczne produktu oraz jego parametry techniczne. Otrzymane wytyczne i wstępne założenia wskazują np. kształt i wymiary produktu, który powinien być dostosowany do konkretnego modelu samochodu. Niemniej jednak, wytyczne i założenia są przedmiotem analiz i prac realizowanych przez Dział R&D Spółki. Prace wykonywane przez Dział R&D w zakresie części samochodowych obejmują m.in. uwagi do wytycznych klienta, wprowadzanie modyfikacji do projektu, udział w projektowaniu designu części (tj. ich modelach 3D) i opracowywanie propozycji struktury części, w szczególności w zakresie, w jakim przedstawione przez klienta propozycje designu części uniemożliwiają lub w znaczący sposób utrudniają ich wytworzenie metodami przemysłowymi. Prace w zakresie pozostałych produktów, tj. opakowań, HVAC i innych prowadzone są przez Spółkę jedynie na podstawie ogólnych wytycznych. W większości przypadków projektanci Spółki modyfikują kształt produktu, wprowadzają rozwiązania zwiększające wytrzymałość i niezawodność produktu oraz rozwiązania umożliwiające sprawniejsze i mniej kosztowne wytwarzanie produktu. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, że występują także sytuacje, w których Spółka projektuje dany produkt bez wstępnych wytycznych klienta.

Sporządzony projekt Spółka przedstawia klientowi do konsultacji. Klient może zaakceptować projekt, jednak w większości sytuacji projekt wraca do Spółki z uwagami i zastrzeżeniami. Spółka odnosi się do tych zastrzeżeń poprzez opracowanie i wprowadzanie odpowiednich zmian w projekcie. Zmiany w projekcie są każdorazowo wprowadzane przez Spółkę (brak jest sytuacji, w których to klient bezpośrednio modyfikuje projekt). Prace projektowe są w całości realizowane przez pracowników Działu R&D Spółki.

Po akceptacji projektu przez klienta, Spółka wytwarza prototypy produktu oraz prototypowe formy produkcyjne (formy testowe). Pierwszym prototypem produktu jest prototyp wykonywany bez użycia form (frezowany). Po jego akceptacji następuje wytworzenie formy testowej oraz prototypu z formy testowej. Prototyp z formy testowej ma za zadanie testowanie możliwości wytwarzania produktu w procesie przemysłowym. W przypadku, w którym formy testowe są wytwarzane przez Spółkę w jej odrębnym dziale - Narzędziowni, formy są od podstaw projektowane przez Spółkę. W przypadku, w którym formy są wytwarzane przez zewnętrznego wytwórcę, wstępny projekt formy przygotowywany jest przez jej wytwórcę, a następnie modyfikowany w oparciu o opracowane przez Spółkę uwagi, modyfikacje i zmiany w modelach 3D form. Produkcja prototypu z formy testowej jest przeprowadzana z udziałem pracowników produkcyjnych Spółki.

Jednocześnie z projektowaniem produktu i przygotowywaniem prototypów, pracownicy działu Zarządzania Jakością przygotowują szczegółowe procesy wytwarzania produktu. Prace w tym zakresie obejmują w szczególności:

• rozpisanie teoretyczne mapy procesów oraz analizę prawdopodobieństwa wystąpienia błędów na każdym etapie procesu,
• opracowywanie systemów kontroli jakości, w tym prowadzenie eksperymentów z udziałem pracowników i narzędzi Spółki,
• opracowywanie nowych lub ulepszonych narzędzi pomiarowych we współpracy z Narzędziownią,
• badania materiałowe surowców, które mają być użyte do wytworzenia produktu,
• wykonywanie pomiarów 3D produktu.

Realizowane prace prowadzone są w ramach formalnie wyodrębnionych projektów, do których przypisane są osoby odpowiedzialne za ich realizację oraz budżet i harmonogram. Ponadto, realizowane projekty posiadają szczegółową dokumentację techniczną prowadzonych prac.

Faza wdrożenia do produkcji.

Po akceptacji przez klienta prototypu z formy testowej, Spółka przystępuje do wytworzenia prototypu z zastosowaniem form seryjnych, na których będzie prowadzona docelowa produkcja. W ramach tej fazy prowadzone są także prace mające na calu wdrożenie produktu do produkcji seryjnej.

Po zakończeniu prac wytworzone lub nabyte przez Spółkę formy produkcyjne są sprzedawane klientowi. Cena sprzedaży form stanowi dla Spółki wynagrodzenie z tytułu realizacji prac badawczo-rozwojowych. Pomimo sprzedaży form, Spółka używa ich do seryjnego wytwarzania produktów (jest to praktyka typowa dla sektora motoryzacyjnego).

Realizowane prace, poza fazą wdrożenia do produkcji, stanowią działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: „działalność BR”).

Koszty kwalifikowane.

W związku z prowadzoną działalnością BR, w zakresie, w jakim w tę działalność są zaangażowane maszyny produkcyjne, Spółka ponosi następujące koszty:

1. koszty nabycia energii elektrycznej, w tym związane z wytworzeniem energii sprężonego powietrza, które jest sprężane z zastosowaniem energii elektrycznej,
2. koszt nabycia węgla i gazu, z których wytwarzana jest przez Spółkę energia cieplna.

Energia opisana powyżej jest zużywana przez Spółkę na produkcję testową mieszczącą się w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności BR, służąc w szczególności zasilaniu maszyn produkcyjnych.

Kwota kosztów energii związanych z działalnością BR prowadzoną przez Spółkę wyliczana jest w oparciu o dane generowane automatycznie przez maszyny, które energię tę zużywają.

W konsekwencji, Spółka jest w stanie dokładnie wyliczyć koszty energii zużytej na potrzeby działalności BR. 

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 stycznia 2020 r. (data wpływu tego samego dnia) Wnioskodawca wskazał, że:

• działalność badawczo-rozwojowa, której dotyczy pytanie, jest działalnością, o której mowa w art. 4a pkt 26 updop,
• wyodrębnia koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b updop,
• nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego,
• nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty energii zużytej na działalność BR stanowią koszty kwalifikowane działalności BR objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT (dalej „ulga BR”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty energii zużytej na działalność BR stanowią koszty kwalifikowane działalności BR objęte ulgą BR.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty energii zużytej na działalność BR stanowią koszty kwalifikowane działalności BR objęte ulgą BR.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową.

W zakresie, w jakim wniosek dotyczy energii cieplnej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że koszty tej energii to w istocie koszty nabycia węgla i gazu, z których Spółka samodzielnie wytwarza tę energię. W konsekwencji, koszty te bez wątpienia stanowią koszty nabycia materiałów i surowców, które, z uwagi na fakt, że produkcja testowa stanowi część działalności BR, mają bezpośredni związek z tą działalnością.

Za takim stanowiskiem przemawia w pierwszym rzędzie wykładnia literalna art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, a w szczególności znaczenie pojęcia „surowiec”. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) surowce energetyczne to «węgiel, torf, ropa naftowa i gaz ziemny wykorzystywane do produkcji energii». Oznacza to, że zarówno węgiel jak i gaz ziemny określane są w powszechnie używanym języku polskim jako surowce.

W zakresie, w jakim wniosek dotyczy energii elektrycznej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że rola energii elektrycznej, pomimo tego, że nie posiada ona substratu materialnego, jest rolą surowca wykorzystywanego w działalności BR. Po pierwsze, z technicznego punktu widzenia, energia elektryczna jest zużywana do produkcji testowej tak jak inne surowce. Po drugie, z ekonomicznego punktu widzenia, koszt energii elektrycznej zużytej do produkcji testowej stanowi koszt tej produkcji.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że energia elektryczna ulega zużyciu (nabyta energia nie może być wykorzystana wielokrotnie), istnieje pewność, że poniesione koszty nabycia stanowią w całości koszty działalności BR. Powyższe ma istotne znaczenie w kontekście przepisów o kosztach kwalifikowanych. Konstrukcja tych przepisów, a w szczególności wymóg związku kosztów z działalnością BR oraz wyłączenie z katalogu kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od samochodów, budynków, budowli i lokali, wskazują, że celem tych przepisów jest uniemożliwienie podatnikowi zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków o charakterze ogólnym, dotyczących gałęzi działalności innych niż działalność BR. W tym zakresie, wynik wykładni funkcjonalnej przemawia za stanowiskiem Wnioskodawcy, ponieważ koszty energii objęte niniejszym wnioskiem będą zawsze dotyczyły energii zużywanej wyłącznie na potrzeby działalności BR.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że tutejszy Organ wielokrotnie wypowiadał się za stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę. Jako przykłady mogą posłużyć interpretacje indywidualne z:

• 25 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.553.2018.1.JS, zgodnie z którą, Odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, stosownie do treści art. 18d ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. będą u Wnioskodawcy wydatki związane z nabyciem materiałów takich jak: papier, tonery, materiały eksploatacyjne, części zamienne do komputerów i inne materiały biurowe bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową oraz poniesione koszty energii elektrycznej, w tej części, w jakiej została ona wykorzystana do prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 6, należy uznać za prawidłowe.
• 22 marca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.20.2019.2.JKT, w której tut. Organ potwierdził, że koszty energii elektrycznej wykorzystanej do wytworzenia prototypu stanowią koszty kwalifikowane działalności BR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

W myśl art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Przenosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 updop,
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
5. podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, stanowi, że warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że realizowane przez Spółkę prace, poza fazą wdrożenia do produkcji, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy koszty energii zużytej na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 updop.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że jest uprawniony do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, takich jak koszty energii, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.