0111-KDIB1-3.4010.504.2019.2.JKT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.), uzupełnionym 19 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, Kosztów amortyzacji środka trwałego faktycznie wykorzystywanego do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.504.2019.1.JKT wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 19 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (sformułowane we wniosku oraz w uzupełnieniu wniosku z 19 grudnia (data wpływu za pośrednictwem platformy epuap tego samego dnia)).

Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie recyklingu stłuczki szklanej.

Spółka prowadzi w swojej działalności szereg działań o charakterze badawczo-rozwojowym (dalej: „Działalność B+R”).

Prowadzona przez Spółkę Działalność B+R realizowana jest w następujących obszarach:

1. Prace prowadzone w laboratoriach Spółki - w ramach tego obszaru, Spółka prowadzi badania z wykorzystaniem kupowanej stłuczki szklanej (dotyczy zakupywanego surowca w postaci stłuczki szklanej). Celem prowadzonych w laboratorium prac jest nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do:
   • efektywniejszego planowania procesu produkcyjnego oraz
   • tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych procesów.Powyższe prace nie obejmują rutynowych i okresowych zmian w zakresie planowania procesów produkcyjnych, jak też rutynowych i okresowych badań jakościowych surowca.
2. Badanie nowego asortymentu oraz asortymentu niemieszczącego się w specyfikacji Spółki (dotyczy zakupywanego surowca w postaci stłuczki szklanej) - proces ten polega na prowadzeniu przez Spółkę badań nowego asortymentu surowca (tj. o nowych dla Spółki parametrach) oraz asortymentu o parametrach niemieszczących się w specyfikacji Spółki (wg przyjętego poziomu granulacji i zanieczyszczeń). Surowiec ten, pod warunkiem pozytywnego przejścia badań oraz odpowiedniego dostosowania linii produkcyjnych (po przeprowadzeniu prac badawczo-rozwojowych, o ile zakończyłyby się sukcesem), mógłby być nabywany i przerabiany przez Spółkę. W tym celu, Spółka prowadzi badania ukierunkowane na uzyskanie wiedzy w zakresie możliwości odpowiedniego dostosowania technologii linii produkcyjnych pod nowy asortyment.
3. Prace nad znalezieniem nowego rozwiązania w zakresie doczyszczania produktu powstałego w ramach procesu oczyszczania stłuczki szklanej i traktowanego dotychczas jako odpad (dotyczy zakupywanego surowca w postaci stłuczki szklanej) - Spółka prowadzi badania odpadów (tj. surowca odrzuconego przez Spółkę ze względu na poziom zanieczyszczeń), które mogłyby być nabywane i przerabiane przez Spółkę po wypracowaniu nowego, optymalnego rozwiązania w zakresie czyszczenia surowca. W tym celu, Spółka prowadzi badania nad nowymi rozwiązaniami technologicznymi umożliwiającymi czyszczenie dotychczas odrzucanego surowca.
4. Prace ukierunkowane na udoskonalanie procesów technologicznych (dotyczy zakupywanej stłuczki szklanej) - w ramach procesu analizy nabywanej stłuczki szklanej Spółka prowadzi badania ukierunkowane na udoskonalenie procesu produkcji obejmujące badanie stopnia konwersji, granulacji, pokruszenia. Analizy te mają na celu poprawę efektywności procesu produkcyjnego (zwiększenie produkcji przy tym samym poziomie nabywanego surowca i zmniejszenie ilości odpadu).
5. Analiza zawartości zanieczyszczeń organiki i granulacji (dotyczy zakupywanej stłuczki szklanej) - w ramach procesu analizy nabywanej stłuczki szklanej pracownik Spółki dokonuje każdorazowo oceny dostarczonej stłuczki szklanej wg przyjętych przez Spółkę kategorii jakościowych.
6. Rozwój linii produkcyjnej - Spółka nabędzie nową linię produkcyjną do jednego ze swoich zakładów w celu opracowania nowego procesu technologicznego i rozpoczęcia produkcji dotychczas niewystępującej w Spółce. Linia ta docelowo będzie służyć przetwarzaniu odpadów. Rozwój linii będzie przebiegać następująco.

Po przeprowadzeniu instalacji poszczególnych elementów nowej linii produkcyjnej przez dostawcę i sfinalizowaniu odbioru technicznego, linia będzie gotowa do użytku jako środek trwały w rozumieniu art. 16a ustawy o CIT. Na tej podstawce Spółka rozpocznie jej amortyzację zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT.

Niemniej, ze względu na zamiar opracowania przez Spółkę nowego procesu technologicznego wykorzystującego pracę linii w sposób dotychczas nieznany w Spółce (tj. nowego procesu opierającego się na pracy linii wg parametrów nie skonstruowanych przez dostawcę linii), Spółka będzie prowadzić prace mające na celu rozwinięcie zakupionej linii. Wobec tego, w trakcie rozwoju linii pracownicy Spółki będą dokonywać próbnego nabycia surowca w celu przepuszczenia go przez pracującą linię i prowadzić testy w celu uzyskania finalnego produktu Spółki z surowca, którego dotychczas Spółka nie miała możliwości przerobu. Proces ten będzie monitorowany i w oparciu o uzyskane raporty Spółka prowadzić będzie analizy efektywności pracy nowo zakupionej linii porównując uzyskiwane wyniki do wyników uzyskiwanych przez dotychczas użytkowane linie oraz efektywności zamierzonej w momencie zakupu nowej linii.

Na ich podstawie, w przypadku uzyskiwania wskaźników efektywności produkcji niższych niż zakładane, Spółka zamierza dokonywać modyfikacji linii w celu poprawy jej efektywności. Po ich przeprowadzeniu pracownicy Spółki przystąpią do następnych testów, do których wykorzystywane będą kolejne partie surowców dostarczanych przez dostawców. Po przeprowadzeniu testów, pracownicy ponownie analizować będą raporty efektywności linii znajdującej się w rozruchu. Spółka zamierza kontynuować prowadzone testy, analizy i modyfikacje linii do momentu uzyskania wiedzy pozwalającej uzyskiwać z pracy nowej linii produkcyjnej wskaźniki efektywności zaplanowane (zamierzone) w momencie podjęcia decyzji o zakupie linii (zamierzonych w porównaniu do wskaźników uzyskiwanych z linii dotychczas użytkowanych w oparciu o starą technologię). Spółka nie jest w stanie dokonać standardowej parametryzacji zakupionej linii produkcyjnej, ponieważ nowa linia pracuje w oparciu o dotychczas nieznaną technologię (tj. pozostałe linie produkcyjne wykorzystywane do produkcji seryjnej pracują w oparciu o inną technologię).

W celu realizacji Działalności B+R tj. na potrzeby każdego ze wskazanych powyżej obszarów w punktach 1-6 Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: „Pracownicy B+R”). W związku z tym Spółka ponosi na rzecz poszczególnych Pracowników B+R koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. bez składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej łącznie: „Koszty Wynagrodzeń”).

Realizacja Działalności B+R w obszarach wymienionych w punktach 1-6 wymaga od Spółki poniesienia także kosztu nabycia stosownych materiałów i surowców. Koszt ten obejmuje w szczególności nabycie surowca w postaci stłuczki szklanej, niezbędnej do prawidłowej realizacji Działalności B+R (dalej: „Koszt materiałów i surowców”). Efekty Działalności B+R prowadzonej w obszarach 1-6 (tj. produkt Spółki) powstałe z wykorzystaniem przytoczonych materiałów i surowców (tj. w przypadku korzystnego wyniku Działalności B+R) mogą podlegać w danym przypadku sprzedaży.

Dodatkowo, realizacja Działalności B+R w obszarze wymienionym w punkcie 6 wiąże się z bezpośrednim wykorzystaniem środka trwałego w postaci nowo nabytej linii produkcyjnej, od której Spółka będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów (dalej: „Koszt amortyzacji”).

Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”). W szczególności, Spółka zamierza w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Wynagrodzeń skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Na tej podstawie Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń poniesione na rzecz danego Pracownika B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R w obszarach 1-6 (w tym na czynności kierownicze i administracyjne, a także szkolenia i delegacje z nią związane) pozostaje w ogólnym czasie pracy tego Pracownika B+R w miesiącu, za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu Kosztów Wynagrodzeń niezwiązanych z Działalnością B+R Spółki).

Z kolei, w celu odliczenia w Uldze B+R Kosztów materiałów i surowców. Spółka zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jeżeli Koszty materiałów i surowców zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT oraz zostaną wykorzystane w Działalności B+R w obszarach 1-6.

Spółka zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

• prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,
• w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębni koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R jest i będzie realizowana,
• jeśli w 2018 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,
• Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia ani decyzji o wsparciu,
• Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,
• Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,
• Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Wniosek ma na celu potwierdzenie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT Kosztów amortyzacji środka trwałego faktycznie wykorzystywanego do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d. ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, Kosztów amortyzacji środka trwałego faktycznie wykorzystanego do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań.

Przepisy dot. Ulgi B+R.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. oznaczały:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wyprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast, w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. przez prace rozwojowe należało rozumieć nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Natomiast, zgodnie z nowelizacją art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy o CIT, która weszła w życie z dniem 1 października 2018 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. 2018 r. poz. 1669), badania naukowe definiowane w art. 4a pkt 27 ustawy o CIT jako badania podstawowe i badania aplikacyjne należy rozumieć odpowiednio zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. 2018 r. poz. 1668, dalej: „Prawo o SWiN”). W konsekwencji, na gruncie znowelizowanego art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe to:

1. badania podstawowe - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT znowelizowanego razem z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o CIT, oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo- rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Art. 18d ust. 3 ustawy o CIT stanowi natomiast, że za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka realizuje i będzie realizować w sposób systematyczny Działalność B+R w ramach obszarów 1-6. W tym kontekście, Spółka zamierza skorzystać z Ulgi B+R w celu odliczenia kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 18d ustawy o CIT. Warunkiem odliczenia w ramach Ulgi B+R jest jednak, aby realizowana przez Spółkę Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 spełniała definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

W tym celu, warto w pierwszej kolejności odnieść się do definicji działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy, Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 spełnia wymagania zawarte w ustawie o CIT, mianowicie:

• obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe - prowadzona przez Spółkę Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 skupia się na procesach wyczerpujących zarówno definicję badań aplikacyjnych (stanowiących jedną ze składowych badań naukowych) oraz prac rozwojowych. Zgodnie z przedstawionym opisem, Spółka prowadzi badania głównie na nabywanej stłuczce szklanej w celu m.in. tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych procesów, nabywania wiedzy o technologicznej możliwości adaptacji linii produkcyjnych pod kątem nowego asortymentu czy tez opracowania rozwiązań umożliwiających czyszczenie dotychczas odrzucanego surowca. Tym samym należy stwierdzić, że prowadzona przez Spółkę Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 wypełnia przytoczone definicje zarówno badań aplikacyjnych, jak i prac rozwojowych,
• podejmowana jest w sposób systematyczny - Spółka realizuje Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 w sposób ciągły, równolegle do bieżącej działalności gospodarczej,
• podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań - jak wskazano powyżej, Działalność B+R w ramach obszarów 1-6 ukierunkowana jest wyłącznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy co do procesów z zakresu recyklingu stłuczki szklanej oraz wykorzystania dotychczasowej wiedzy w tym obszarze do tworzenia nowych zastosowań w postaci np. opracowywania nowych rozwiązań umożliwiających czyszczenie dotychczas odrzucanego surowca.

Tym samym, należy stwierdzić, że Działalność B+R prowadzona przez Spółkę w obszarach 1-6 wypełnia przesłanki definicji działalności badawczo-rozwojowej wskazanej w ustawie o CIT.

Niemniej jednak, dla potwierdzenia powyższego twierdzenia, warto odnieść się także do Podręcznika Frascati Manual 2015 („The Measurement of Scientific, Technological and Innovation Activities; Guidelines for Collecting and Reporting Data on Research and Experimental Development”), który jest stosowany w krajach OECD do celów statystycznych w zakresie prac badawczo-rozwojowych (dalej: „Podręcznik”).

Zgodnie z pkt 2.13 Podręcznika, wyróżnia się 5 podstawowych kryteriów umożliwiających identyfikację działalności B+R:

• jest ukierunkowana na nowe odkrycia (działalność nowatorska - umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów),
• jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach (działalność twórcza wykluczająca wszelkie rutynowe, odtwórcze działania związane np. ze zmianami w produkcie),
• brak jest pewności co do jej wyniku końcowego (działalność w warunkach niepewności),
• jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie (działalność systematyczna - przeprowadzana w sposób zaplanowany, przy użyciu określonych zasobów ludzkich i finansowych),
• prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone (działalność powtarzalna i/lub możliwa do odtworzenia).

W ocenie Wnioskodawcy, w powyższym kontekście należy stwierdzić, iż Działalność B+R prowadzona przez Spółkę w obszarach 1-6 wpisuje się we wszystkie te kryteria. Ma bowiem charakter:

• nowatorski (Spółka prowadzi proces badawczy, w ramach którego pozyskuje i wykorzystuje nową wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań),
• twórczy (jest oparta na oryginalnych hipotezach),
• realizowana jest w warunkach niepewności technologicznej (Spółka nie ma pewności co do ostatecznego wyniku przedsięwziętych prac - w celu osiągnięcia planowanych rezultatów musi m.in. podejmować się rozwiązywania problemów badawczych/wyzwań technologicznych),
• systematyczny (jest prowadzona w sposób zaplanowany i ciągły, posiada swój budżet i zaalokowane zasoby),
• powtarzalny, a jej rezultaty są możliwe do odtworzenia.

Analogiczne podejście do prac badawczo-rozwojowych przewidują również polskie przepisy o statystyce publicznej, dokładniej „Objaśnienia do formularza PNT-01”. Według Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: „GUS (Główny Urząd Statystyczny)”), żeby mówić o realizacji prac badawczo-rozwojowych, działalność Spółki łącznie:

• musi być ukierunkowana na nowe odkrycia (działalność nowatorska),
• u jej podstaw mają leżeć oryginalne, nieoczywiste, koncepcje i hipotezy (działalność twórcza),
• cechuje się brakiem pewności co do jej wyniku końcowego (działalność w warunkach niepewności),
• jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie (działalność metodyczna),
• jej wyniki mogą być powtórzone (działalność powtarzalna i/lub możliwa do odtworzenia).

Tym samym, Działalność B+R w obszarach 1-6 realizowana przez Spółkę wypełnia znamiona GUS, gdyż jej celem jest tworzenie nowych rozwiązań, u których podstaw leżą oryginalne koncepcje i hipotezy. Realizując Działalność B+R w obszarach 1-6 Spółka nie posiada pewności co do jej wyniku końcowego. Działalność B+R w obszarach 1-6 jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie, a jej rezultaty są powtarzalne.

Co więcej, w „Objaśnieniach do formularza PNT-01” GUS wprost precyzuje, że działalność badawczo-rozwojowa jest pojęciem szerszym niż prowadzenie prac badawczych i rozwojowych, w celu identyfikacji działalności B+R uwzględniać można następujący zestaw charakterystycznych dla niej zadań:

• prace naukowo-techniczne na potrzeby projektów (projektowanie i przeprowadzanie eksperymentów i badań, konstruowanie prototypów itd.),
• planowanie i kierowanie projektami B+R,
• przygotowywanie raportów cząstkowych i końcowych dla projektów B+R,
• świadczenie usług wewnętrznych dla projektów badawczo-rozwojowych (np. wykonywanie zadań z zakresu informatyki, studiów bibliograficznych i prowadzenia dokumentacji),
• obsługa administracyjna projektów B+R w zakresie spraw finansowych i kadrowych.

Tym samym należy stwierdzić, że Działalność B+R prowadzona przez Spółkę w obszarach 1-6, wyczerpuje znamiona przytoczonych fragmentów Podręcznika Frascati, a także przytoczone objaśnienia Głównego Urzędu Statystycznego do formularza PNT-01 opisujące działalność badawczo- rozwojową.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, działania podejmowane przez pracowników Spółki w każdym z obszarów Działalności B+R ukierunkowane są na nowe odkrycia, mają określony cel i zaplanowane do osiągnięcia rezultaty. Prowadzone w ramach obszarów 1-6 prace, zmierzają każdorazowo do wyeliminowania niepewności badawczej i technologicznej poprzez podejmowanie czynności projektowych, a także poprzez próby i testy w odpowiednich środowiskach testowych. Ponadto należy zauważyć, że wykonywane przez specjalistów Spółki zadania nie mają charakteru rutynowego, niepociągającego za sobą postępu technologicznego. Działalność B+R prowadzona przez Spółkę w obszarach 1-6 skutkuje pozyskaniem nowej wiedzy lub opracowaniem nowego, autorskiego rozwiązania. Działalność ta prowadzona jest w Spółce w sposób systematyczny. Wyniki prowadzonej Działalności B+R są również szeroko rozpowszechniane, poprzez wdrożenie ich w bieżącej działalności gospodarczej Spółki.

Mając na względzie powyższe, należy ponownie podkreślić, że charakter pracy w Spółce w ramach każdego z obszarów Działalności B+R wyczerpuje opisane w Podręczniku i objaśnieniach GUS do formularza PNT-01 kryteria kwalifikacji działalności do obszaru B+R, przez co tym samym należy przyjąć, że spełnia także kryteria działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Jednocześnie w ramach Działalności B+R Wnioskodawca wyklucza działania, które zarówno ustawa o CIT jak i Podręcznik wyklucza z działalności badawczo-rozwojowej, w tym m.in. czynności rutynowe niepociągające ze sobą postępu technicznego.

Zgodnie z powyższym, prowadzona przez Spółkę Działalność B+R stanowi i będzie stanowić również w przyszłości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Jak zostało wskazane, Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT, a ponadto Spółka spełnia wymogi wskazane w art. 18d ust. 4-8 oraz 18e ustawy o CIT. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o CIT poniesionych na Działalność B+R.

W celu realizacji Działalności B+R w obszarach 1-6, Spółka zatrudnia Pracowników B+R, którzy są faktycznie zaangażowani w wykonywanie Działalności B+R. W konsekwencji, Spółka ponosi Koszty Wynagrodzeń Pracowników B+R.

W nawiązaniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Koszty Wynagrodzeń stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z przywołanym art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik może odliczyć należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz kosztów sfinansowanych przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jedynie w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka zamierza zaliczać do kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jedynie tę część Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R, jaka odpowiada ich faktycznemu uczestnictwu czasowemu w Działalności B+R w ich ogólnym czasie pracy w danym miesiącu.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Pracowników B+R zgodnie z ich faktycznym zaangażowaniem w Działalność B+R.

Zdaniem Wnioskodawcy, Ulga B+R umożliwia odliczenie jedynie kosztów faktycznie ponoszonych w związku z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej przez podatników. Wydatki ponoszone przez podatników na działalność niezwiązaną z działalnością badawczo-rozwojową nie podlegają zaś odliczeniu w ramach Ulgi B+R. W konsekwencji, jeśli ponoszone wydatki dotyczą w całości działalności badawczo-rozwojowej, to w całości podlegają odliczeniu w ramach Ulgi B+R (pozostała ich część powinna zaś zostać wyłączona w celu niedokonania nieuzasadnionego odliczenia).

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione podejście jest również zgodne z celem nowelizacji art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, mającej na celu doprecyzowanie tego przepisu. W jej wyniku od 1 stycznia 2018 r. art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, pozwala na odliczenie wyłącznie tych kosztów kwalifikowanych, które faktycznie dotyczą działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca zauważa, że zaproponowane podejście jest zgodne ze stanowiskiem wielokrotnie potwierdzonym w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, por. m.in.:

• interpretacja z 8 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.322.2018.3.JS,
• interpretacja z 5 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.346.2018.2.JS.

Końcowo, Spółka również wskazuje, że możliwość odliczania w Uldze B+R różnego rodzaju premii w momencie ich faktycznej wypłaty została potwierdzona m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 18 lipca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.202.2018.JS).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 2.

Jak zostało wspomniane, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania uznaje się wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę opisem stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT tj. Działalność B+R w obszarach 1-6.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszt materiałów i surowców zaliczany jest do kosztów uzyskania przychodu.

Należy wskazać, że przytoczony powyżej przepis posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT, jednocześnie precyzując, iż w podstawie obliczania Ulgi B+R uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Ze względu na brak definicji legalnej pojęcia „surowce” na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalenia zakresu zastosowania Ulgi B+R należy posłużyć się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w przypadku definicji pojęcia „materiały”, w ocenie Wnioskodawcy należy odwołać się do definicji przedmiotowego pojęcia przedstawionego w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351, dalej: „UoR”). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 19 UoR, materiały to składniki majątku rzeczowego zużywane na własne potrzeby.

Jak zostało określone w opisie stanu faktycznego, Spółka w ramach Działalności B+R wykorzystuje głównie surowiec w postaci stłuczki szklanej. Nabywany surowiec w postaci stłuczki szklanej stanowi podstawowy obiekt badań prowadzonych zarówno przez Pracowników B+R zatrudnionych w laboratorium, jak też i w pozostałych jednostkach operacyjnych Spółki. Dzięki prowadzeniu Działalności B+R w oparciu o nabywaną stłuczkę szklaną, Spółka jest w stanie pozyskiwać wiedzę niezbędną do tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych procesów stanowiących całokształt bieżącej działalności gospodarczej, co umożliwia zapewnienie stałego podnoszenia jakości oferowanych produktów, przekładając się na przewagę konkurencyjną Wnioskodawcy. Charakter realizowanych procesów w ramach Działalności B+R, a przede wszystkim cel i zastosowanie nabywanego surowca spełnia tym samym przesłanki zarówno przytoczonej definicji pojęcia „surowce”, jak i art. 18d ust. 2 pkt 2, ze względu na fakt nabycia surowca w postaci stłuczki szklanej bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Okoliczność, czy ewentualne rezultaty Działalności B+R w ramach obszarów 1-6 zostaną następnie odsprzedane, w ocenie Wnioskodawcy pozostaje bez znaczenia dla możliwości rozliczenia Kosztu materiałów i surowców w ramach Ulgi B+R. Należy zauważyć, że otrzymanie wynagrodzenia za rezultaty Działalności B+R nie wykluczają wypełnienia definicji działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Koszt materiałów i surowców który Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R nie stanowi kosztów działalności rutynowej oraz nieukierunkowanej na pozyskiwanie nowej wiedzy.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że stanowisko zgodne z zaprezentowanym zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej między innymi w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja z 4 lutego 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.540.2018.3.MBD),
• interpretacja z 11 stycznia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.536.2018.2.JKT),
• interpretacja z 1 czerwca 2017 r. (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.112.2017.1.MST), zgodnie z którą: „Okoliczność, czy prototypy lub seria pilotażowa zostaną następnie sprzedane, w ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia dla możliwości rozliczenia tego rodzaju kosztów w ramach ulgi badawczo-rozwojowej”.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 3.

Jak zostało wspomniane, zgodnie z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę opisem stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT tj. Działalność B+R w obszarach 6.

Odnosząc się do przytoczonego powyżej przepisu, należy wskazać, że aby Koszt amortyzacji uznać za koszt kwalifikowany na potrzeby Ulgi B+R, konieczne jest spełnienie następujących warunków: 

• musi zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów oraz zostać dokonany w danym roku podatkowym,
• nie może dotyczyć środka trwałego wprost wyłączonego z zakresu Ulgi B+R (np. samochodu osobowego),
• środek trwały musi być wykorzystywany w prowadzonej Działalności B+R.

Po pierwsze, podstawę do odliczenia Kosztu amortyzacji w ramach Ulgi B+R stanowić będą odpisy podatkowe, stanowiące koszt uzyskania przychodów z tytułu zużycia środka trwałego i dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT. Tym samym, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Koszt amortyzacji zaliczany będzie do kosztów uzyskania przychodu.

Po drugie, Koszt amortyzacji dotyczyć będzie linii produkcyjnej, która nie stanowi środka trwałego wprost wyłączonego z zakresu Ulgi B+R.

Po trzecie, jak zostało udowodnione dotychczas we wniosku, Koszt amortyzacji dotyczyć będzie linii produkcyjnej planowanej do wykorzystania przez Spółkę do Działalności B+R w obszarze 6.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego opisane we wniosku, Spółka spełnia wszelkie przesłanki do zaliczenia Kosztu amortyzacji do kosztów kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R.

Końcowo, Wnioskodawca zauważa, że stanowisko zgodne z zaprezentowanym zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej między innymi w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja z 8 października 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.264.2019.4.PSZ),
• interpretacja z 1 października 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.336.2019.1.PC).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, Kosztów amortyzacji środka trwałego faktycznie wykorzystanego do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z poźn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Na mocy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1668), od 1 października 2018 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące definicji badań naukowych i prac rozwojowych (art. 4 pkt 27 i 28 updop).

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 Ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić wyraźnie należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

W objaśnieniach dotyczących ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zawartych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów wskazano, że każda ulga w podatku dochodowym ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Ulgi podatkowe z jednej strony zmniejszają obciążenia fiskalne podatnika, z drugiej zaś dochody sektora finansów publicznych. W konsekwencji, wszelkie przepisy prawa podatkowego, które dotyczą szeroko rozumianych preferencji podatkowych, należy wykładać ściśle.

Mając powyższe na uwadze, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Zatem, analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność opisana w pkt 1-6 stanowi działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT.

Zgodnie ze ścisłą wykładnią przepisów odnoszących się do korzystania z ulgi B+R odliczeniu mogą podlegać koszty uzyskania przychodów poniesione na zdefiniowaną w ustawie działalność badawczo-rozwojową, które zostały wymienione w katalogu tzw. kosztów kwalifikowanych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się, poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Stosownie do art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 3k ustawy o CIT, do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 ustawy o CIT).

W myśl art. 18d ust. 6 ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 18e ustawy o CIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Przenosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT,
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
5. podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawy o CIT,
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Spółka zamierza odliczyć Koszty Wynagrodzeń poniesione na rzecz danego Pracownika B+R za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego Pracownika B+R przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R w obszarach 1-6 (w tym na czynności kierownicze i administracyjne, a także szkolenia i delegacje z nią związane) pozostaje w ogólnym czasie pracy tego Pracownika B+R w miesiącu, za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu Kosztów Wynagrodzeń niezwiązanych z Działalnością B+R Spółki).

Wobec powyższego, przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest m.in. kwestia ustalenia, czy Koszty wynagrodzeń pracowników będą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm., dalej: „updof”), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika.

Zatem, stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy stwierdzić należy, że konstrukcja art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów, surowców i wyposażenia, które są kosztami uzyskania przychodów i wykorzystywane są bezpośrednio w działalności badawczo-rozwojowej. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351, dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

W tym miejscu zauważyć należy, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Ad. 3

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia ustalenia, Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT kosztów amortyzacji środka trwałego wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie natomiast do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku, gdy Spółka posiada środek trwały, który wykorzystuje w działalności badawczo-rozwojowej oraz w innej działalności operacyjnej, Spółka będzie uprawniona do uznania, za koszty kwalifikowane tej części odpisów amortyzacyjnych od ww. środka trwałego, w jakiej jest on wykorzystywany do prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 ustawy o CIT sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości, stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, odpisy amortyzacyjne od środka trwałego wykorzystywanego do realizacji działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, w części w jakiej są wykorzystywane do Działalności B+R.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należy uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Spółki w zakresie ustalenia:

• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Wynagrodzeń Pracowników B+R w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, Kosztów materiałów i surowców faktycznie wykorzystanych do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarach 1-6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego,
• czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, Kosztów amortyzacji środka trwałego faktycznie wykorzystywanego do realizacji Działalności B+R Spółki w obszarze 6 zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.