0111-KDIB1-3.4010.470.2019.1.APO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

1. zgodnie z art. 4a pkt 26, w zw. z pkt 28 ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Systemów i ich Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój,
2. zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi są, ponoszone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R,
3. sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji pomocniczej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający dla wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przestanki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również „Spółka”) jest spółką prawa polskiego, mającą siedzibę i miejsce zarządu w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”).

Wnioskodawca jest firmą informatyczną, działającą na polskim rynku IT od ponad 50 lat. Jako nowoczesna firma programistyczna, Spółka specjalizuje się w tworzeniu systemów informatycznych dedykowanych do obsługi sektora publicznego.

W szczególności, Spółka opracowała i wdraża systemy wspierające obsługę finansową administracji samorządowej (systemy dla urzędów miast, gmin i starostw powiatowych), systemy wspierające obsługę jednostek organizacyjnych pomocy społecznej oraz systemy zarządzania dokumentami dedykowane dla sektora publicznego. Spółka jest także autorem aplikacji internetowych, które umożliwiają komunikację pomiędzy mieszkańcami a urzędami. Spółka jest również autorem licznych aplikacji internetowych wspierających komunikację pomiędzy mieszkańcami a urzędami. Wykonała również ogólnopolskie systemy produkcyjne dedykowane do obsługi dokumentów komunikacyjnych oraz ogólnopolski system paszportowy dla zwierząt towarzyszących.

Wnioskodawca posiada własne data center, w którym świadczy usługi udostępniania aplikacji w chmurze dla klientów korzystających z oferowanego przez firmę oprogramowania.

Spółka specjalizuje się również w realizacji na rzecz klientów usług związanych z bezpieczeństwem systemów informatycznych, w szczególności związanych z ochroną danych osobowych oraz podpisami elektronicznymi.

Wnioskodawca tworzy od podstaw innowacyjne oprogramowanie (dalej: „Systemy”), które odpowiada konkretnym potrzebom klientów.

W szczególności, Spółka zajmuje się tworzeniem dedykowanych jednostkom samorządu terytorialnego oraz instytucjom pomocy społecznej Systemów.

Wymagania co do Systemów, generalnie, wywodzą się z uwarunkowań prawnych - są określone przepisami prawa, natomiast Spółka projektuje, tworzy, wdraża na ich podstawie innowacyjne, dopasowane do potrzeb klientów Systemy.

Charakterystyka prac rozwojowych.

Pozycja rynkowa Spółki jest stricte uzależniona od ciągłego projektowania i wdrażania zmian i ulepszeń Systemów (dalej: „Funkcjonalności”). Rozwijanie Systemów jest niezbędne, by Spółka mogła sprostać potrzebom klientów oraz wyróżniać się na tle konkurencji, jak również dostosować Systemy do aktualnych wymogów prawnych.

Dzięki analizie rynku, wsparciu klientów Spółki oraz wewnętrznemu opracowywaniu koncepcji, Systemy są stale rozwijane przez dedykowane, wewnętrzne zespoły ekspertów działów IT. Programiści opracowują i wdrażają całkowicie nowe lub znacznie ulepszone technologicznie Funkcjonalności.

Do Funkcjonalności opracowywanych przez Wnioskodawcę w 2018 r. zaliczyć można m.in.:

• dostosowywanie Systemów do wymogów RODO,
• wytworzenie modułu do obsługi świadczenia „D” w ramach Systemu „Ś”,
• wytworzenie nowej Funkcjonalności „P”,
• wytworzenie nowych Funkcjonalności systemu „K”, w tym opracowanie modułu ewidencji czasu pracy,
• wytworzenie nowej wersji (nowego interfejsu użytkownika) systemu „B”.

Należy podkreślić, że poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi IT oraz oprogramowania, Systemy są na bieżąco zmieniane i modyfikowane, tak, aby sprostały wymogom rynku, legislacji, klientów oraz postępowi technologicznemu.

Wynikiem prac rozwojowych nad opracowywaniem Systemów i ich Funkcjonalności, jest, z jednej strony, innowacja pozwalająca m.in. na sprawniejsze i bardziej kompleksowe działanie Systemów, z drugiej, zwiększona zdolność konkurencyjna Spółki, w związku z tworzeniem nowych Systemów oraz ciągłym rozwojem Systemów istniejących.

Prace realizowane przez Spółkę nie są projektami powtarzalnymi - rozwój Systemów poprzez nowe Funkcjonalności wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności opracowania biznesowego, technicznego i technologicznego.

Proces opracowywania Systemów i Funkcjonalności.

Prace rozwojowe w Spółce realizowane są w następujących etapach: powstanie koncepcji opracowania Systemu bądź Funkcjonalności, ustalenie założeń i ram funkcjonalnych, stworzenie oprogramowania oraz jego dostarczenie do klienta.

Co do zasady, prace rozwojowe nad nowymi projektami rozpoczynają się od oceny zapotrzebowania na rynku (zmiany w otoczeniu biznesowym oraz prawnym), badania potrzeb klientów Spółki i użytkowników Systemów oraz generowania wewnętrznych pomysłów.

Ponadto, Spółka tworzy dla klientów Systemy o konkretnych, określonych parametrach. Niemniej, w przypadku takich prac, to na Spółce w dalszym ciągu spoczywa ciężar opracowania od podstaw oraz wytworzenia koncepcji Systemu, tak, aby spełniał nakreślone (z reguły prawnie) parametry.

Tym samym, pierwszym etapem w ramach prac rozwojowych związanych z opracowaniem Systemów i Funkcjonalności jest przeprowadzenie analizy biznesowej, prawnej lub pozyskanie zamówienia od klienta.

Pracownicy odpowiedzialni w Spółce za analizę biznesową dokonują weryfikacji i oceny zgłoszenia oraz podejmują decyzję o zaangażowaniu Spółki w projekt. Zatwierdzone zgłoszenie przekazywane jest do realizacji.

Wówczas, dedykowani pracownicy Spółki opracowują wstępną koncepcję tworzenia Systemów bądź Funkcjonalności.

Jednocześnie, prace projektowe przypisywane są do konkretnego działu IT. W ramach danego działu, konkretne zadania zostają przyporządkowane określonym programistom.

Ponadto, przeprowadzana jest weryfikacja możliwości stworzenia nowego Systemu bądź implementacji Funkcjonalności, zgodnie z przygotowaną wstępną koncepcją. 

Następnie, podczas kluczowej fazy projektu tj. programowania, programiści danego działu IT pracują nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności, pisząc oprogramowanie.

Równolegle do prac nad programowaniem, prowadzona jest faza testów poszczególnych zadań realizowanych w ramach projektu, polegająca na weryfikacji poprawności działania nowego Systemu i Funkcjonalności na podstawie opracowanych wcześniej koncepcji funkcjonalnych i technicznych.

Pracownicy działów IT weryfikują wyniki testów, wprowadzają ulepszenia i dostosowują Systemy i Funkcjonalności. W trakcie realizacji projektu stworzona może być również dokumentacja uwzględniająca wprowadzenie nowych mechanizmów i rozwiązań.

Finalnie, po pozytywnym przejściu testów, następuje faza dostarczenia nowego Systemu bądź nowej Funkcjonalności do klienta.

W związku z pracami nad nowymi Systemami i Funkcjonalnościami, Spółka ponosi szereg wydatków dotyczących działalności rozwojowej.

Do kosztów tych należą przede wszystkim wynagrodzenia pracowników biorących udział w pracach nad projektami.

Koszty wynagrodzeń pracowników opracowujących Systemy i Funkcjonalności.

Spółka posiada wyodrębnione w strukturze wewnętrznej działy IT, których pracownicy zatrudnieni na stanowiskach programistów, testerów wykonują, w ramach swoich obowiązków, czynności z zakresu opracowywania Systemów i Funkcjonalności, przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

Osoby zatrudnione w Spółce, w ramach prac rozwojowych, zajmują się w szczególności przygotowaniem koncepcji, specyfikacji, analiz, programowania (tworzenie „kodu źródłowego” programu) prototypów, scenariuszy testowych, tj. szeregiem czynności wymaganych do stworzenia i prawidłowego wdrożenia Systemu lub nowej Funkcjonalności.

Obowiązki poszczególnych pracowników Wnioskodawcy określone są w dokumentach opisujących zakresy zadań tych pracowników, które są przez nich podpisywane.

W zakresach zadań znajdują się czynności odnoszące się do prowadzenia prac projektowych i realizacji założeń programowych.

Do przykładowych obowiązków/zadań pracowników zaangażowanych w prace rozwojowe, należą m.in.:

• wytwarzanie oprogramowania o wysokiej jakości,
• innowacyjność w zakresie programowania,
• implementacja wydzielonych funkcjonalności i modułów oprogramowania,
• rozwijanie procesu wytwarzania oprogramowania,
• proponowanie rozwiązań w programach od strony technicznej i architektonicznej,
• proponowanie zmian w funkcjonowaniu programów,
• rozwijanie bibliotek kodu,
• wykonywanie przeglądu kodu (code review),
• tworzenie nowych i utrzymanie istniejących testów automatycznych.

Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Systemów i Funkcjonalności włączone są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty, które stanowią wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczą w pracach projektowych, również wykonując przypisane im zadania.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca ponosi koszty pracownicze obejmujące:

• wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: „ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”),
• składki z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 300, z późn. zm., dalej: „ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych”) - finansowane przez Spółkę jako płatnika składek;
• premie, bonusy i nagrody, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

W stosunku do pracowników zaangażowanych w prace rozwojowe nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności prowadzona jest ewidencja czasu pracy poświęcanego na poszczególne zadania, w ramach projektów (dalej: „Ewidencja”).

Ewidencja nakłada na pracownika obowiązek bieżącego raportowania ilości czasu pracy (ilość godzin) poświęcanego w danym okresie na poszczególne zadania w ramach wykonywania swoich obowiązków, w tym w ramach tworzenia Systemów i Funkcjonalności, wraz z przypisaniem do konkretnie wykonanej pracy (np. stworzonego fragmentu kodu). W przedmiotowej Ewidencji nie wskazuje się natomiast ilości godzin odnoszącej się do czynności niezwiązanych z działalnością rozwojową.

Pracownicy Spółki zajmujący się prowadzeniem prac z zakresu działalności rozwojowej nad opracowywaniem Systemów i Funkcjonalności są w stanie dokonać bezpośredniej alokacji przepracowanego czasu pracy do poszczególnych projektów w przyjętym okresie rozliczeniowym. Co więcej, Spółka jest w stanie powiązać poświęcony czas z konkretną czynnością pracownika.

Ponadto, w przypadku gdy pracownicy Wnioskodawcy są nieobecni w pracy z powodu choroby, czy urlopu, a na Spółce ciąży obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia, w Ewidencji nie jest wykazywany czas pracy związany z pracami rozwojowymi nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności.

Zatem, Ewidencja prowadzona za pomocą wewnętrznego systemu umożliwia określenie czasu pracy poświęconego na dane projekty, a tym samym, pozwala na określenie wysokość kosztów pracowniczych z nimi związanych.

Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych

Wnioskodawca alokuje koszty związane z wynagrodzeniami pracowników oraz innymi świadczeniami na kontach z podziałem na działy Spółki.

Spółka prowadzi wspomniane konta dla wyodrębnienia wydatków pracowniczych i opłacanych przez pracodawcę składek. Poszczególne wydatki są wyodrębnione rodzajowo w ramach tego konta, tj. inne konto odnosi się do wynagrodzeń, a inne do narzutów na wynagrodzenia. Pozwala to na wyodrębnienie ewidencji pomocniczej kosztów wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w prace rozwojowe nad Systemami i Funkcjonalnościami.

Tym samym, możliwe będzie wyodrębnienie kosztów ponoszonych przez Działy IT prowadzące prace rozwojowe.

Co więcej, w celu dokładnego określenia kosztów pracowniczych w ramach Działów IT, pracownicy Spółki prowadzą wspomnianą wcześniej Ewidencję. Wskazuje ona dokładną ilość godzin pracy w danym miesiącu każdego pracownika, poświęconą na konkretne zadania związane z tworzeniem nowych Systemów i Funkcjonalności, co pozwala na określenie wysokości kosztów pracowniczych związanych z działalnością badawczo-rozwojową.

W konsekwencji powyższego, możliwe jest dokładne przypisanie kosztów ponoszonych przez Spółkę do projektów rozwojowych.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że:

• nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, jak również nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego,
• koszty prowadzenia prac rozwojowych uwzględnione przez Wnioskodawcę jako koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 4a pkt 26, w zw. z pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”), za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Systemów i ich Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Czy zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi są, ponoszone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
3. Czy sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji pomocniczej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający dla wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przestanki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z art. 4a pkt 26, w zw. z pkt 28 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Systemów i ich Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „koszty kwalifikowane”).

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, zgodnie z którym, oznacza ono działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym zostały wskazane w art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy CIT.

Zgodnie z aktualnym na dzień składania wniosku brzmieniem art. 4a pkt 27 ustawy CIT, badania naukowe oznaczają:

• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Natomiast, zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy CIT, przez prace rozwojowe rozumie się prace rozwojowe, w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Tym samym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Definicja powyższego w brzmieniu obowiązującym do 31 września 2018 r. wskazywała, że prace rozwojowe to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

• opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
• opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

W odniesieniu do prac rozwojowych ustawodawca położył więc nacisk na wiedzę i umiejętności oraz późniejsze ich wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Jednocześnie jednak, z zakresu prac rozwojowych wyłączono prace obejmujące rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone m.in. do produktów.

Analogiczne konkluzje należy wysnuć z definicji działalności rozwojowej obowiązującej od 1 października 2018 r. tj., że prace rozwojowe stanowią działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń ze względu na fakt, że przedmiotowe zmiany miały charakter doprecyzowujący i nie wpływają zasadniczo na generalny zakres i cel definicji działalności rozwojowej.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, za działalność B+R należy uznać działalność spełniającą łącznie następujące przesłanki:

• działalność o charakterze twórczym obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,
• podejmowaną w sposób systematyczny,
• polegającą na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności,
• celem której jest zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług,
• prace rozwojowe w ramach działalności B+R nie mogą mieć charakteru rutynowych i okresowych zmian.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 lutego 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.671.2018.1.BM) za prawidłowe uznano następujące stanowisko podatnika: Ciągłe (systematyczne) podejmowanie działalności twórczej przez Wnioskodawcę jest podyktowane charakterem działalności Wnioskodawcy tj. podmiotu działającego w branży IT. W obliczu silnej konkurencji i rosnących wymagań klientów, jednym z głównych celów Wnioskodawcy jest poszerzanie i zdobywanie nowych zasobów wiedzy w zakresie innowacji produktowych, procesowych i technologicznych. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Analogicznie, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 stycznia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.538.2018.2.APO) organ podatkowy przychylił się do wskazanej poniżej argumentacji wnioskodawcy: Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe ustalenia, Spółka stoi na stanowisku, że prace badawczo-rozwojowe powinny być traktowane dla celów podatkowych, jako rodzaj inwestycji, która dzięki zwiększeniu zasobów wiedzy i wykorzystaniu już dostępnej wiedzy, pozwala tworzyć nowe lub znacząco ulepszać już istniejące produkty i tym samym przyczynia się do rozwoju firmy. Takiego rodzaju inwestycją w odniesieniu do sytuacji Spółki jest aplikacja X oraz oprogramowanie dodatkowe do systemu Y, które dzięki podjętym i w przyszłości podejmowanym przez Spółkę we własnym zakresie pracom, uzyskuje cechy funkcjonalne pozwalające zwiększyć jakość świadczonych usług, a jednocześnie może być oferowana jako rozwiązanie informatyczne innym podmiotom i tym samym przyczyniać się do rozwoju nie tylko samej Spółki, ale również innych podmiotów działających w obszarze szeroko pojętych usług informatycznych. W świetle powyższego, zdaniem Spółki, działalność projektu X związana z wytworzeniem i rozwojem aplikacji oraz oprogramowania dodatkowego do systemu Y, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, przytoczone przepisy oraz stanowisko organów podatkowych pozwalają stwierdzić, że opisana wyżej działalność Spółki, w zakresie tworzenia innowacyjnych Systemów i Funkcjonalności, dostosowanych do obecnych lub przyszłych potrzeb rynku, stanowi przejaw działalności B+R, a mianowicie należy ją uznać za prace rozwojowe, w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28, w związku z art. 18d ust. 1 ustawy CIT.

Definicja prac rozwojowych, w nowym brzmieniu, jednoznacznie wskazuje na działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do  projektowania i tworzenia nowych procesów, produktów. Zatem, innowacyjna i twórcza działalność Spółki w zakresie projektowania i tworzenia nowych Systemów i Funkcjonalności z zastosowaniem narzędzi informatycznych i specjalistycznego oprogramowania wpisuje się w definicję prac rozwojowych.

Opisywana działalność prowadzi do stworzenia zupełnie nowych lub ulepszonych Systemów i Funkcjonalności, odpowiadających potrzebom rynku, jak również cechujących się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, że przed przystąpieniem do prac nie jest znany jej dokładny wynik. Spółka przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, testów, przygotowaniem oraz wdrożeniem zaproponowanego Systemu bądź Funkcjonalności, nie ma pewności, czy spełnią one wymogi klienta oraz rynku.

W konsekwencji, potwierdza to, że sam proces tworzenia Systemów i Funkcjonalności nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymaga określonej działalności twórczej.

Prace rozwojowe mają także charakter systematyczny - tworzenie na bieżąco Systemów i Funkcjonalności, cechujących się innowacyjnością oraz wychodzącego naprzeciw potrzebom klientów i rynku jest podstawą działalności Spółki (za pośrednictwem działów IT).

Podejmowana przez Spółkę działalność spełnia również przesłankę wykorzystania wiedzy i umiejętności do opracowywania nowych lub ulepszonych Systemów i Funkcjonalności. Jak bowiem wskazano, stworzenie Systemu bądź Funkcjonalności wymaga przeprowadzenia szeregu weryfikacji oraz testów, prowadzonych przez dedykowanych pracowników Spółki - testerów.

Wykonanie opisywanych czynności oraz weryfikacja wyników przeprowadzonych testów wymaga konkretnych umiejętności oraz wiedzy, posiadanych przez specjalistów zatrudnionych w Spółce.

Wnioskodawca również wskazuje, że spełniona jest przesłanka celu prowadzonej działalności rozwojowej w postaci wykorzystania wiedzy do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Wszystkie opisane czynności o charakterze twórczym, prowadzone są w celu stworzenia nowych Systemów i Funkcjonalności, dopasowanych do zapotrzebowania rynku oraz wyróżnienia Spółki na tle konkurencji. 

Opisywana działalność nie ma charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupiona jest wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym modyfikowaniu oraz dostosowywaniu Systemów Spółki.

W konsekwencji, cały proces składający się na stworzenie nowych, ulepszonych Systemów należy uznać za przejaw działalności badawczo-rozwojowej. Poszczególne jego etapy są ze sobą nierozerwalnie połączone, stanowiąc spójną i logiczną całość, której efektem jest powstanie nowego lub znacznie usprawnionego Systemu albo innowacyjnej Funkcjonalności.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez niego prace opisane powyżej:

• są pracami rozwojowymi, mającymi twórczy charakter oraz prowadzonymi w sposób systematyczny (stanowiącymi jeden z podstawowych przedmiotów działalności Wnioskodawcy),
• polegają na wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy i umiejętności posiadanych przez pracowników Spółki,
• mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług, oraz
• nie mają charakteru rutynowych czy okresowych zmian.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, spełnienie ww. przesłanek, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w opisie stanu faktycznego (winno być: oraz zdarzania przyszłego) oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że przedmiotowa działalność stanowi działalność rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26, w zw. z pkt 28 ustawy CIT, uprawniającą do skorzystania z ulgi B+R, na podstawie art. 18d ustawy CIT.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi są, ponoszone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Natomiast, w art. 18d ust. 5 ustawy CIT, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym od 2018 r., podatnicy są uprawnieni do odliczenia 100% kwoty kosztów uzyskania przychodów stanowiących wydatki poniesione na działalność rozwojową.

Zgodnie z art. 18e ustawy CIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Co więcej, art. 9 ust. 1b ustawy CIT, wskazuje na konieczność wyodrębnienia w ewidencji rachunkowej kosztów działalności B+R.

W konsekwencji, podatnikowi podatku CIT przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

• poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26, w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT,
• koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy CIT,
• koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 ustawy CIT,
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy CIT, wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,
• koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie. 

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy CIT.

Wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w działalność B+R wraz z narzutami na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Natomiast, art. 12 ust. 1 ustawy PIT, stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższe oznacza, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników wykonujących prace B+R, tj. m.in. wydatki na wynagrodzenie, godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, stanowiące przychody ze stosunku pracy, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Warunkiem jest, jednak, określenie części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Jak wskazano w przestawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, prace B+R obejmują zaangażowanie pracowników Działów IT Spółki, zajmujących się tworzeniem innowacyjnych Funkcjonalności oraz nowych Systemów. Pracownicy w ramach swoich obowiązków, wykonują czynności z zakresu opracowywania Systemów i Funkcjonalności przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Systemów i Funkcjonalności zaangażowane są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty rozwojowe, które stanowią wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczą w prowadzonych projektach.

W związku z powyższym, Spółka ponosi koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, premie/nagrody oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, koszty zatrudnienia danego pracownika w wysokości odpowiadającej czasowi jego pracy poświęconemu na działalność rozwojową w zakresie opracowania Systemów i Funkcjonalności, w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT.

Ad. 3)

Sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji pomocniczej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający dla wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przestanki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy CIT, stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ustawa CIT, nakłada, ponadto, dodatkowe wymagania na podatników, którzy chcą skorzystać z ulgi B+R, co do prowadzenia ewidencji kosztów, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi.

Zgodnie, bowiem, z art. 9 ust. 1b ustawy CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo- rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej. Z powyższych przepisów wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa nie precyzuje, jednak, w jaki sposób to wyodrębnienie powinno zostać wykonane.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową w ewidencji rachunkowej jest podstawą do kalkulacji wysokości ulgi B+R za dany rok podatkowy, a w związku z tym, podatnik powinien dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii.

Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: oraz zdarzeniu przyszłym), Spółka prowadzi konta rodzajowe dla wyodrębnienia wydatków pracowniczych i opłacanych przez pracodawcę składek.

W konsekwencji, możliwe jest odpowiednie wyodrębnienie poszczególnych grup kosztów kwalifikowanych, związanych z działalnością B+R, poprzez stworzenie pomocniczej ewidencji rachunkowej oraz jednoczesne wykluczenie kosztów niekwalifikujących się do skorzystania z ulgi B+R.

Ponadto, w celu określenia i wyodrębnienia kosztów wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działalność rozwojową Systemów i Funkcjonalności, pracownicy Spółki (Działów IT) prowadzą Ewidencję wskazującą dokładną ilość godzin pracy w danym miesiącu każdego pracownika poświęconą na prace związane z tworzeniem Systemów i Funkcjonalności. Prowadzona Ewidencja umożliwia również określenie dni urlopowych, wolnych od pracy itd., co pozwala na dokładne określenie, w jakiej części czas pracy pracownika nie kwalifikuje się do czynności związanych z działalnością B+R.

Za pomocą Ewidencji Wnioskodawca jest w stanie:

• określić, którzy pracownicy w danym miesiącu brali udział w realizacji danego projektu związanego z opracowywaniem i tworzeniem Systemów i Funkcjonalności,
• wyznaczyć udział zaangażowania poszczególnych pracowników w działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy w danym miesiącu (ilość godzin w danym miesiącu poświęcaną na działalność rozwojową),
• po uwzględnieniu powyższego oraz kosztów zatrudnienia poszczególnych pracowników, określić wartość zaangażowania wszystkich pracowników biorących udział w danych pracach rozwojowych nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności w ciągu każdego miesiąca.

Biorąc pod uwagę powyższe, opracowany przez Spółkę sposób ewidencjonowania czasu pracy, pozwoli wyodrębnić czas pracy poświęcany na działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy pracownika w danym miesiącu. Konsekwencją tego wyodrębnienia będzie możliwość ustalenia dokładnej kwoty (kosztu kwalifikowanego) do odliczenia od podstawy opodatkowania. 

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2017 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.387.2017.1.APO): Uwzględniając zatem, że regulacje Ustawy o CIT nie wskazują, w jaki sposób ma przebiegać wyodrębnienie kosztów kwalifikowanych, należy uznać, że prawodawca zagwarantował podatnikowi pewną autonomię w wyborze sposobu wyodrębnienia kosztów, którego podstawowym celem jest wskazanie rzeczywistej wartości kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 grudnia 2018 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.500.2018.1.MBD) wskazano, że: Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na podatników, którzy zamierzają skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, obowiązek wyodrębnienia kosztów działalności badawczo-rozwojowej w prowadzonych przez nich księgach podatkowych.

Ustawa nie precyzuje jednak, w jaki sposób to wyodrębnienie powinno zostać wykonane. Jednakże skoro wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową ma być podstawą do skorzystania z ulgi, Spółka ma obowiązek dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii. Bez znaczenia w tym przypadku powinien pozostać sposób określenia prowadzonej przez podatnika działalności z perspektywy regulacji z zakresu rachunkowości tym bardziej, że zależnie od obowiązujących dany podmiot zasad rachunkowości katalog prac badawczych i rozwojowych jest różny. Pomimo faktu, że ewidencja rachunkowa jest punktem wyjścia dla ustalania podstawy opodatkowania w CIT, to istnieje szereg zdarzeń gospodarczych, które są zdefiniowane w odmienny sposób dla celów podatkowych i rachunkowych. Ewidencja rachunkowa ma stanowić bazę dla przeprowadzenia kalkulacji podstawy opodatkowania oraz należnego podatku, która odpowiednio zmodyfikowana w oparciu o regulacje podatkowe przedstawia wynik dla celów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również następujące interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• interpretacja indywidualna z 16 lipca 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.208.2019.1.PC;
• interpretacja indywidualna z 7 maja 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.174.2019.1.BM.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji pomocniczej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający dla wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przesłanki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna

Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1669, dalej: „Ustawa wprowadzająca”), znowelizowała definicję badań naukowych oraz prac rozwojowych zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią Ustawy wprowadzającej, nowelizacja powyższych pojęć weszła w życie z 1 października 2018 r.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

Ponadto, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Natomiast, od 30 czerwca 2018 r. ww. art. 18d ust. 6 updop, otrzymał brzmienie: podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym do 29 kwietnia 2018 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Natomiast, jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2018 r., który został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. 2018, poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 updop).

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b updop, wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 updop,
• ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop,
• podatnik, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.),
• podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym obowiązujący od 30 czerwca 2019 r.),
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 1)

Wątpliwości Wnioskodawcy dot. ustalenia, czy za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Spółkę prace w zakresie tworzenia Systemów i ich Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d updop, z ulgi na badania i rozwój.

Odnosząc się do ww. kwestii wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z treści art. 4a pkt 26 updop, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W tym miejscu wskazać należy, że jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca tworzy od podstaw innowacyjne oprogramowanie (dalej: „Systemy”), które odpowiada konkretnym potrzebom klientów. Pozycja rynkowa Spółki jest stricte uzależniona od ciągłego projektowania i wdrażania zmian i ulepszeń Systemów (dalej: „Funkcjonalności”). Programiści opracowują i wdrażają całkowicie nowe lub znacznie ulepszone technologicznie Funkcjonalności. Poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi IT oraz oprogramowania, Systemy są na bieżąco zmieniane i modyfikowane, tak, aby sprostały wymogom rynku, legislacji, klientów oraz postępowi technologicznemu. Wynikiem prac rozwojowych nad opracowywaniem Systemów i ich Funkcjonalności, jest, z jednej strony, innowacja pozwalająca m.in. na sprawniejsze i bardziej kompleksowe działanie Systemów, z drugiej, zwiększona zdolność konkurencyjna Spółki, w związku z tworzeniem nowych Systemów oraz ciągłym rozwojem Systemów istniejących. Prace realizowane przez Spółkę nie są projektami powtarzalnymi - rozwój Systemów poprzez nowe Funkcjonalności wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności opracowania biznesowego, technicznego i technologicznego. Prace rozwojowe w Spółce realizowane są w następujących etapach: powstanie koncepcji opracowania Systemu bądź Funkcjonalności, ustalenie założeń i ram funkcjonalnych, stworzenie oprogramowania oraz jego dostarczenie do klienta.

Zatem, wskazać należy, że działalność Spółki w zakresie tworzenia innowacyjnego oprogramowania obejmuje działania, które stanowią prace rozwojowe zdefiniowane w treści art. 4a pkt 26 i 28 updop. Analizując prace prowadzone w ramach tych działań, zdaniem tut. Organu uznać należy, że są działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2)

Zagadnienie będące przedmiotem pytania nr 2 dot. uznania za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, ponoszonych przez Wnioskodawcę w 2018 r. i latach następnych kosztów wynagrodzeń oraz sfinansowanych przez Wnioskodawcę jako płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R.

Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: „updof”), jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy.

W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Spółka wskazała, że posiada wyodrębnione w strukturze wewnętrznej działy IT, których pracownicy zatrudnieni na stanowiskach programistów, testerów wykonują, w ramach swoich obowiązków, czynności z zakresu opracowywania Systemów i Funkcjonalności, przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia. Obowiązki poszczególnych pracowników Wnioskodawcy określone są w dokumentach opisujących zakresy zadań tych pracowników, które są przez nich podpisywane. W zakresach zadań znajdują się czynności odnoszące się do prowadzenia prac projektowych i realizacji założeń programowych. Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Systemów i Funkcjonalności włączone są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty, które stanowią wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczą w pracach projektowych, również wykonując przypisane im zadania. W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca ponosi koszty pracownicze obejmujące:

• wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof,
• składki z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, finansowane przez Spółkę jako płatnika składek,
• premie, bonusy i nagrody, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof.

W stosunku do pracowników zaangażowanych w prace rozwojowe nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności prowadzona jest ewidencja czasu pracy poświęcanego na poszczególne zadania, w ramach projektów (dalej: „Ewidencja”), która umożliwia określenie czasu pracy poświęconego na dane projekty, a tym samym, pozwala na określenie wysokość kosztów pracowniczych z nimi związanych. W Ewidencji nie wskazuje się natomiast ilości godzin odnoszącej się do czynności niezwiązanych z działalnością rozwojową. W przypadku, gdy pracownicy Wnioskodawcy są nieobecni w pracy z powodu choroby czy urlopu, a na Spółce ciąży obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia, w Ewidencji nie jest wykazywany czas pracy związany z pracami rozwojowymi nad tworzeniem Systemów i Funkcjonalności.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że cytowany powyżej przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, wskazuje na możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych należności w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty zatrudnienia danego pracownika w wysokości odpowiadającej czasowi jego pracy poświęconemu na działalność rozwojową w zakresie opracowania Systemów i Funkcjonalności, w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3)

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

1. zgodnie z art. 4a pkt 26, w zw. z pkt 28 updop, za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Systemów i ich Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d updop, z ulgi na badania i rozwój,
2. zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi są, ponoszone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R,
3. sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji pomocniczej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający dla wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przestanki z art. 9 ust. 1b updop

-jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.