0111-KDIB1-3.4010.464.2019.2.MBD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.) uzupełnionym 5 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy realizowane przez Wnioskodawcę Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 updop:

• w części obejmującej działania sprzedażowe dotyczące Oprogramowania - jest nieprawidłowe
• w pozostałej części – jest prawidłowe

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy realizowane przez Wnioskodawcę Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 updop. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 listopada 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.464.2019.1.MBD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 5 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a ponadto nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na tworzeniu, rozwijaniu, wdrażaniu, utrzymaniu i rozwoju autorskiego oprogramowania do zarządzania kapitałem ludzkim (dalej: „Oprogramowanie”). Przychody Wnioskodawcy związane z wytworzonym własnym Oprogramowaniem pochodzą m.in. ze sprzedaży licencji oraz subskrypcji na użytkowanie Oprogramowania. Wnioskodawca wyodrębnia w umowach m.in. kwotę wynagrodzenia z tytułu licencji (lub subskrypcji). Inne przychody Wnioskodawcy pochodzą ze sprzedaży rozwiązań informatycznych obcych podmiotów oraz usług wdrożeniowych i utrzymania ww. rozwiązań informatycznych obcych podmiotów.

W celu zapewnienia atrakcyjności i innowacyjności opracowywanych rozwiązań informatycznych, Wnioskodawca stale prowadzi prace związane z tworzeniem nowego i innowacyjnego oprogramowania oraz stale rozwija dotychczasowe programy (dalej: „Prace B+R”).

Bezpośrednim rezultatem prowadzonych Prac B+R są nowe algorytmy, skrypty, kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci programów komputerowych. Oprogramowanie ma bardzo złożony charakter i składa się z wielu modułów operacyjnych zapewniających oddzielne funkcjonalności programu, które razem tworzą spójną całość.

Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prace programistyczne mają charakter twórczy. Stworzenie Oprogramowania wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki oraz specjalistycznej wiedzy biznesowej, w której Oprogramowanie znajduje zastosowanie. Celem realizowanych prac programistycznych co do zasady nie jest wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do oprogramowania, lecz tworzenie nowych i innowacyjnych rozwiązań.

W celu realizacji zadań opisanych powyżej Wnioskodawca współpracuje z podmiotami zewnętrznymi (podwykonawcy prowadzący indywidualną działalność gospodarczą lub współpracujący na podstawie umów zlecenia) m.in. programistami, inżynierami oprogramowania, analitykami, architektami systemów, oprogramowania, danych, specjalistami ds. jakości/testerów, administratorami systemów, specjalistami wsparcia klienta, konsultantami, sprzedawcami, projektantami, menedżerami projektów i produktów, kadrą zarządzającą oraz personelem wspierającym.

Część obowiązków podwykonawców jest związana z działalnością badawczo-rozwojową, a część z pozostałą sferą funkcjonowania Wnioskodawcy. Część obowiązków podwykonawców stanowi tworzenie i rozwój modułów programistycznych, które stanowią odrębne programy komputerowe. Po ich stworzeniu Wnioskodawca nabywa od podwykonawców autorskie prawa majątkowe do tych modułów. Wnioskodawca implementuje i konfiguruje wszystkie rozwiązania programistyczne (w tym nabyte od podwykonawców) w taki sposób, że ostatecznie tworzą one nowe, innowacyjne programy komputerowe (Oprogramowanie) oferowane przez Wnioskodawcę jako odrębne produkty informatyczne np. (…) etc.

Oprogramowanie jest wytwarzane, rozwijane i utrzymywane pod kierownictwem Dyrektora Centrum Rozwoju Aplikacji, który koordynuje poszczególne projekty badawczo-rozwojowe oraz zarządza cyklem rozwoju i utrzymania poszczególnych produktów.

Działania sprzedażowe dotyczące Oprogramowania (jak np. tworzenie materiałów reklamowych, prezentacji, raportów oraz rekomendacji, delegacje w celu prezentacji oferty Wnioskodawcy, spotkania z klientami, udział w szkoleniach z zakresu sprzedaży, udział w konferencjach, seminariach i warsztatach) Wnioskodawca uznaje za związane z Pracami B+R i planuje kwalifikować jako element prac badawczo-rozwojowych.

Oprócz realizacji prac badawczo-rozwojowych oraz tworzenia programów komputerowych w ramach obowiązków podwykonawców mieszczą się także inne czynności jak: zadania administracyjne, zarządcze, czy koordynacyjne.

Podwykonawcy otrzymują wynagrodzenie, które obejmuje zarówno wynagrodzenie za świadczenie usług (w tym za realizowane prace badawczo-rozwojowe), jak również wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez podwykonawców. Wnioskodawca w umowach z podwykonawcami wyodrębnia:

• jaka część wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskiego prawa do programu komputerowego (lit. d wskaźnika nexus),
• jaka część wynagrodzenia ogółem stanowi wynagrodzenie za nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, niestanowiące wynagrodzenia za przeniesienie autorskiego prawa do programu komputerowego (lit. b wskaźnika nexus).

Wnioskodawca klasyfikuje jako koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową (dalej: „Koszty B+R”) w szczególności:

1. odpowiednią część kosztów zatrudnienia pracowników zaangażowanych w Prace B+R, w tym odpowiednią część kosztów zatrudnienia pracowników zaangażowanych w działania sprzedażowe dotyczące Oprogramowania,
2. amortyzację środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (specjalistyczne oprogramowanie) wykorzystywanych w ramach Prac B+R,
3. amortyzację sprzętu komputerowego i elektronicznego - zestawy komputerowe, urządzenia multimedialne, macierze dyskowe, zasilacze, switche, kart graficzne, dyski itp., wykorzystywane w ramach Prac B+R,
4. usługi hostingu serwerów oraz usługi wsparcia technicznego hostowanej infrastruktury,
5. amortyzację narzędzi i wyposażenia biurowego - mebli, biurek, foteli, krzeseł, itp., wykorzystywanych w ramach Prac B+R,
6. wydatki na zakup oraz utrzymanie licencji i oprogramowania, a także akcesoriów komputerowych, produktów audiowizualnych, a także wyposażenia biura w części wykorzystywanej w ramach Prac B+R.

Ponadto do kosztów bezpośrednio związanych z Oprogramowaniem Wnioskodawca zalicza:

1. wynagrodzenie wypłacane podwykonawcom za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego (lit. d wskaźnika nexus),
2. wynagrodzenie wypłacane podwykonawcom za nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, niestanowiące wynagrodzenia za przeniesienie autorskiego prawa do programu komputerowego, w tym wynagrodzenie wypłacane podwykonawcom z tytułu realizacji działań sprzedażowych (lit. b wskaźnika nexus).

Kosztów niezwiązanych z Pracami B+R tj. kosztów wynagrodzeń członków zarządu, kosztów ogólnego zarządu, kosztów dot. czynności administracyjnych, Wnioskodawca nie klasyfikuje jako Kosztów B+R.

Zaangażowanie maszyn, urządzeń, licencji i oprogramowania nie zawsze dotyczy tylko Prac B+R, gdyż mogą one być czasowo wykorzystywane do innych czynności np. o charakterze administracyjnym. W konsekwencji, Wnioskodawca dokonuje proporcjonalnego rozdziału kosztów, w oparciu o klucz podziału według zaangażowania ww. składników w Prace B+R oraz pozostałe prace.

Wnioskodawca prowadzi dokumentację podatkową w formie ksiąg rachunkowych i:

• w prowadzonej ewidencji rachunkowej, wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• prowadzi ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• w prowadzonej ewidencji wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku z 29 listopada 2019 r. Spółka wskazała, że Oprogramowanie jest zaprojektowane, utrzymywane i rozwijane przez Spółkę — Wnioskodawcę, znaczy to, że Spółka czuwa nad tym, aby było ono aktualne, zgodne z prawem, spełniało wymagania użytkowników, jego funkcjonalność była dostosowana do zmieniającej się rzeczywistości technicznej, a wręcz wykazywała się innowacyjnością rozwiązań. To Spółka decyduje o kierunkach rozwijania Oprogramowania, o tworzeniu nowych modułów lub ulepszaniu dotychczasowych, istniejących funkcjonalności. Innymi słowy zarząd Spółki i inne osoby decyzyjne, a nie wykonawcy prac programistycznych (zaangażowani w spółce w tzw. relacji B2B, bądź w ramach umowy zlecenia) czuwają nad Oprogramowaniem jako całością, nad produktem, który jest dedykowany sprzedaży i generowaniu z tego tytułu przychodów.

Spółka jest właścicielem Oprogramowania (posiada prawa autorskie do Oprogramowania), dopiero poszczególne prace, zaprojektowane przez Spółkę wykonują osoby, które mogą być związane ze Spółką umowa o współpracy. Zadania wykonywane są na podstawie zleceń i zaleceń, konkretnych wytycznych, bądź określonej przez Spółkę specyfikacji. Następnie tak wykonane prace programistyczne weryfikowane są przez Spółkę, pod kątem realizacji wytycznych oraz spodziewanych wyników założeń funkcjonalnych i biznesowych Oprogramowania (sporą część prac w tym zakresie wykonują tzw. testerzy oprogramowania, zatrudnieni na umowach o pracę).

Na podstawie ogólnie wykonanych szacunków liczba osób wykonująca prace programistyczne znajdująca się ze Spółką w relacji umowy o współpracy lub zlecenia wynosi ok. 70%, procent powyższy zmienia się, w zależności od rodzaju wykonywanej pracy: osoby z kadry kierowniczej, konsultanci merytoryczni czuwający nad rozwojem oprogramowania, konsultanci do spraw kontaktów z klientem, testerzy oprogramowania, w ramach tej ostatniej grupy niemal 100% osób zatrudnionych jest na umowach o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy realizowane przez Wnioskodawcę Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, realizowane Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 Ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce („Prawo o szkolnictwie”), tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. oraz badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawa o szkolnictwie, tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie (art. 4a pkt 28 Ustawy CIT), tj. działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i tzw. wskaźnika nexus, w którym litera „a” oznacza koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca stale prowadzi Prace B+R polegające m.in. na tworzeniu nowego i innowacyjnego oprogramowania oraz rozwijaniu dotychczas wytworzonych programów komputerowych. Prowadzone prace programistyczne cechuje systematyczność.

Bezpośrednim rezultatem prowadzonych Prac B+R są nowe algorytmy, skrypty, kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci programów komputerowych. Oprogramowanie ma bardzo złożony charakter i składa się z wielu modułów operacyjnych zapewniających oddzielne funkcjonalności programu, które razem tworzą spójną całość. Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prace programistyczne mają charakter twórczy. Stworzenie Oprogramowania wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki oraz specjalistycznej wiedzy biznesowej, w której Oprogramowanie znajduje zastosowanie. Celem realizowanych prac programistycznych co do zasady nie jest wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do oprogramowania, lecz wytworzenie nowego lub zmodernizowanie dotychczas wytworzonego Oprogramowania, pozwalającego posiadaczom licencji na osiągnięcie lepszej wydajności i skuteczniejszego zarządzania zasobami ludzkimi. Prace programistyczne ukierunkowane są zatem na tworzenie nowych, unikatowych i innowacyjnych rozwiązań.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów (programów komputerowych), a także zmieniania i ulepszania istniejących produktów (programów komputerowych), co spełnia definicję prac rozwojowych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie w jakim realizowane przez Wnioskodawcę działania spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z art. 4a pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na tworzeniu, rozwijaniu, wdrażaniu, utrzymaniu i rozwoju autorskiego oprogramowania do zarządzania kapitałem ludzkim (dalej: „Oprogramowanie”). Przychody Wnioskodawcy związane z wytworzonym własnym Oprogramowaniem pochodzą m.in. ze sprzedaży licencji oraz subskrypcji na użytkowanie Oprogramowania. Wnioskodawca wyodrębnia w umowach m.in. kwotę wynagrodzenia z tytułu licencji (lub subskrypcji). Inne przychody Wnioskodawcy pochodzą ze sprzedaży rozwiązań informatycznych obcych podmiotów oraz usług wdrożeniowych i utrzymania ww. rozwiązań informatycznych obcych podmiotów.

W celu zapewnienia atrakcyjności i innowacyjności opracowywanych rozwiązań informatycznych, Wnioskodawca stale prowadzi prace związane z tworzeniem nowego i innowacyjnego oprogramowania oraz stale rozwija dotychczasowe programy (dalej: „Prace B+R”).

Bezpośrednim rezultatem prowadzonych Prac B+R są nowe algorytmy, skrypty, kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci programów komputerowych. Oprogramowanie ma bardzo złożony charakter i składa się z wielu modułów operacyjnych zapewniających oddzielne funkcjonalności programu, które razem tworzą spójną całość.

Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prace programistyczne mają charakter twórczy. Stworzenie Oprogramowania wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki oraz specjalistycznej wiedzy biznesowej, w której Oprogramowanie znajduje zastosowanie. Celem realizowanych prac programistycznych co do zasady nie jest wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do oprogramowania, lecz tworzenie nowych i innowacyjnych rozwiązań.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26 - 28 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że w ocenie tut. Organu, działania sprzedażowe dotyczące Oprogramowania (jak np. tworzenie materiałów reklamowych, prezentacji, raportów oraz rekomendacji, delegacje w celu prezentacji oferty Wnioskodawcy, spotkania z klientami, udział w szkoleniach z zakresu sprzedaży, udział w konferencjach, seminariach i warsztatach) Wnioskodawca nie może uznać za działania związane z Pracami B+R i kwalifikować jako element prac badawczo-rozwojowych, gdyż działania te nie spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 updop.

Natomiast, pozostałe działania realizowane przez Spółkę spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 updop.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy realizowane przez Wnioskodawcę Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 oraz art. 24d ust. 4 updop:

• w części obejmującej działania sprzedażowe dotyczące Oprogramowania jest nieprawidłowe
• w pozostałej części jest prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3 i 4 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.