0114-KDIP2-2.4010.299.2019.1.AS
📋 Podsumowanie interpretacji
Spółka prowadzi działalność na terenie całej Polski, zatrudniając przedstawicieli handlowych oraz innych pracowników terenowych, dla których miejscem wykonywania pracy, określonym w umowach o pracę, jest teren miasta, miejscowości lub województwa. Posiada regionalne biura terenowe, które służą do zarządzania i administrowania określonym obszarem, jednak nie są one traktowane jako wyodrębnione zakłady lub oddziały w rozumieniu przepisów. Zgodnie z interpretacją, o istnieniu zakładu (oddziału) decyduje miejsce wykonywania pracy wskazane w umowie o pracę, a nie lokalizacja biura terenowego. W związku z tym, przy sporządzaniu informacji CIT-ST, Spółka powinna wykazywać liczbę zatrudnionych według gmin, w których pracownicy faktycznie świadczą pracę, a nie według lokalizacji biur terenowych.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia właściwej jednostki samorządu terytorialnego na potrzeby sporządzania informacji CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)-ST w sytuacji, gdy Spółka posiada regionalne biura terenowe, miejsce wykonywania pracy przedstawicieli handlowych i innych pracowników terenowych zostało określone w umowie o pracę zgodnie z terenem, na jakim wykonują swoje czynności - jako teren miasta, miejscowości, województwa, a praca wykonywana jest faktycznie w gminie na konkretnym obiekcie należącym do klienta − jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia właściwej jednostki samorządu terytorialnego na potrzeby sporządzania informacji CIT-ST w sytuacji, gdy Spółka posiada regionalne biura terenowe, miejsce wykonywania pracy przedstawicieli handlowych i innych pracowników terenowych zostało określone w umowie o pracę zgodnie z terenem, na jakim wykonują swoje czynności - jako teren miasta, miejscowości, województwa, a praca wykonywana jest faktycznie w gminie na konkretnym obiekcie należącym do klienta.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Sp. z o.o (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest częścią globalnej grupy kapitałowej działającej m. in. w branży systemów przeciwpożarowych, obsługi multitechnicznej nieruchomości oraz usług elektroenergetycznych. Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Polski w oparciu o rozbudowaną sieć sprzedaży oraz rozbudowaną sieć serwisową na terenie całej Polski.
Wnioskodawca zatrudnia przedstawicieli handlowych i innych pracowników terenowych, których zadaniem jest m. in. prowadzenie czynności serwisowych w konkretnych obiektach należących do klientów Wnioskodawcy. Obiektami tymi są konkretne budynki oraz budowle, w których są zamontowane serwisowane urządzenia. Jest ich w skali całego kraju kilkaset.
Powyżej wskazani pracownicy terenowi są zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, przy czym miejsce wykonywania pracy tych zatrudnionych pracowników jest określone w umowie o pracę zgodnie z terenem, na jakim wykonują swoje czynności − jako teren miasta, miejscowości, województwa, w jakim pracują. Większość z pracowników terenowych ma wskazane miejsce wykonywania pracy poza miejscowością siedziby spółki Wnioskodawcy. Każdy z pracowników mobilnych podlega pod lokalne biuro terenowe Wnioskodawcy służące do zarządzania oraz administrowania określonym obszarem.
W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie wchodzą zakłady/oddziały wyodrębnione wprost w jego strukturze organizacyjnej, biura terenowe nie posiadają osobnego numeru REGON, ani numeru NIP.
Spółka za rok 2018 złożyła Informację CIT-ST.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy składając informację CIT-ST, Wnioskodawca powinien uwzględniać w tej informacji gminę, w której jest zlokalizowane biuro terenowe Wnioskodawcy, czy gminę, w której faktycznie jest wykonywana praca na konkretnym obiekcie należącym do klientów Wnioskodawcy?
Zdaniem Wnioskodawcy
Zgodnie z przepisem art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby są obowiązani składać do urzędu skarbowego w terminie wpłat zaliczek miesięcznych lub kwartalnych oraz załączać do zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.
Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (dalej: „Ustawa DJST”), jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych posiada zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla jego siedziby, to część dochodu z tytułu udziału we wpływach z tego podatku jest przekazywana do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, na której obszarze znajduje się ten zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby zatrudnionych w nim osób na podstawie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.
Cytowana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji zakładu (oddziału).
Taką definicję znajdziemy natomiast w ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.
Zakładem (oddziałem) jest − w rozumieniu art. 10 ust. 3 tej ustawy − określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.
Wzór i terminy składania ww. informacji o zakładach (oddziałach) oraz liczbie osób świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) określa powołane wcześniej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2007 r. w sprawie rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.
W myśl § 5 rozporządzenia, liczbę osób zatrudnionych w zakładzie ustala się, biorąc pod uwagę miejsce świadczenia pracy wynikające z umowy o pracę, zgodnie z zasadami metodycznymi statystyki określonymi w odrębnych przepisach.
Odnośnie do miejsca położenia zakładu (oddziału) − w przypadku, kiedy praca jest wykonywana w więcej niż jednym miejscu pracy, np. gdy w umowie o pracę wskazany jest obszar województwa na terenie wielu gmin − rozstrzygające jest, w jakim miejscu pracownik najczęściej wykonuje pracę.
Dopiero jeżeli konkretne wskazanie miejsca pracy nie jest możliwe, pracownicy powinni być zaliczeni do gminy, na terenie której mieści się siedziba pracodawcy.
Zatem, jeśli miejsce pracy pracownika zostanie zakwalifikowane jako siedziba pracodawcy − wówczas nie istnieje obowiązek sporządzania informacji CIT-ST.
Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że wykonywanie pracy w określonych miejscach poza siedzibą Wnioskodawcy przez pracowników Spółki na podstawie umowy, oznacza posiadanie przez Wnioskodawcę w tych miejscach zakładów (oddziałów) w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jest to równoznaczne z występującym po stronie Spółki obowiązkiem sporządzania informacji CIT-ST.
Zdaniem Spółki zakład zlokalizowany jest w gminie, w której Wnioskodawca posiada biuro regionalne, które służy do zarządzania oraz administrowania pracami wykonywanymi na konkretnym obszarze. Zakładu nie tworzy budynek, budowla, czy inna nieruchomość należąca do Klienta, w których to Spółka wykonuje swoje usługi serwisowe poprzez zatrudniony personel. Biuro terenowe to miejsce, gdzie pracownik raportuje, przedkłada protokoły z wykonanych prac, składa sprawozdania swojemu przełożonemu z pracy na różnych obiektach.
W przypadku pracowników pracujących na obiektach u klienta nie ma możliwości wskazania jednej gminy, na terenie której pracują, gdyż powierzony im zakres obowiązków zawsze często obejmuje kilku klientów mających swoje siedziby w różnych gminach, czasem w ciągu miesiąca pracownik mobilny zostaje przeniesiony z jednego obiektu do drugiego na terenie różnych gmin. Biuro terenowe, pod jakie podlega dany pracownik, jest stałe i znajduje się ono na terenie województwa wskazanego w umowie o pracę pracownika jako miejsce wykonywania pracy.
Reasumując, przy składaniu CIT-ST Spółka, która zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników, których miejscem wykonywania pracy określonym w tych umowach jest województwo lub kilka województw podlegających pod biura znajdujące się w miejscowościach na terenie województwa wskazanego w umowie jako miejsce pracy − jest zobowiązana do wykazania liczby zatrudnionych w zakładzie/oddziale według gmin siedzib biur terenowych jako zakładów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „updop”), podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby są obowiązani składać do urzędu skarbowego w terminie wpłat zaliczek miesięcznych lub kwartalnych oraz załączać do zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.
Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1530, z późn. zm.), jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych posiada zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla jego siedziby, to część dochodu z tytułu udziału we wpływach z tego podatku jest przekazywana do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, na której obszarze znajduje się ten zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby zatrudnionych w nim osób na podstawie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.
Przywołana wyżej ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego zawiera własną definicję zakładu (oddziału), którą należy stosować dla potrzeb tej ustawy.
Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, zakładem (oddziałem) w rozumieniu ustawy, jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.
Określenie zatem w umowie o pracę miejsca świadczenia pracy konkretnego pracownika, przesądza o tym, która jednostka samorządu terytorialnego (gmina, powiat, województwo) uzyska odpowiednio, procentowo określony udział w całości podatku dochodowego od osób prawnych, zapłaconego przez pracodawcę.
Przepis art. 10 ust. 4 cytowanej ustawy, nakłada na podatników podatku dochodowego od osób prawnych obowiązek sporządzania i przekazywania informacji składanych do urzędów skarbowych, zawierających wykaz zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze są położone.
Wzór i terminy składania ww. informacji o zakładach (oddziałach) oraz liczbie osób świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2007 r. w sprawie rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 230, poz. 1693).
W myśl § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, informacja podatnika zawiera:
- wykaz zakładów, ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze te zakłady są położone;
- liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach, ustaloną według stanu:
- na ostatni dzień miesiąca, za który przypada zaliczka na podatek − dla rozliczenia dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1, w trakcie roku podatkowego,
- na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie o wysokości dochodu (straty), osiągniętego w roku podatkowym – dla ostatecznego rozliczenia dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1, za ostatni miesiąc roku podatkowego.
W myśl § 5 rozporządzenia, liczbę osób zatrudnionych w zakładzie ustala się, biorąc pod uwagę miejsce świadczenia pracy wynikające z umowy o pracę, zgodnie z zasadami metodycznymi statystyki określonymi w odrębnych przepisach.
Obowiązującymi w niniejszym zakresie są deklaracje:
-
CIT-ST – „Informacja podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych” oraz
-
CIT-ST/A – „Informacja o zakładach (oddziałach)”, składana jako załącznik do formularza CIT-ST.
Zatem, o istnieniu zakładu (oddziału) w rozumieniu art. 28 ust. 1 updop, a w konsekwencji, o konieczności składania informacji CIT-ST, decyduje określone w umowie o pracę miejsce świadczenia pracy pracownika.
Jak wynika z powyższego stwierdzenia, przyjęta konstrukcja prawna zakłada, że dla potrzeb ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych − wyodrębnionym organizacyjnie zakładem jest określone w umowie o pracę, z konkretnym pracownikiem, miejsce świadczenia pracy. Nie ma więc znaczenia, czy w danym miejscu świadczenia pracy znajduje się lokalne biuro oddziału (zakładu). Istotnym jest natomiast, aby miejsce świadczenia pracy określone było w umowie o pracę i aby położone było na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej, niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.
Z opisanego we wniosku ORD-IN stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m. in. w branży systemów przeciwpożarowych, obsługi multitechnicznej nieruchomości oraz usług elektroenergetycznych na terytorium Polski w oparciu o rozbudowaną sieć sprzedaży oraz rozbudowaną sieć serwisową na terenie całej Polski.
Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych i innych pracowników terenowych, których zadaniem jest m. in. prowadzenie czynności serwisowych w konkretnych obiektach należących do klientów Wnioskodawcy. Obiektami tymi są konkretne budynki oraz budowle, w których są zamontowane serwisowane urządzenia. Jest ich w skali całego kraju kilkaset.
Powyżej wskazani pracownicy terenowi są zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, przy czym miejsce wykonywania pracy tych zatrudnionych pracowników jest określone w umowie o pracę zgodnie z terenem, na jakim wykonują swoje czynności − jako teren miasta, miejscowości, województwa, w jakim pracują. Większość z pracowników terenowych ma wskazane miejsce wykonywania pracy poza miejscowością siedziby spółki Wnioskodawcy, tj. m. st. Warszawą. Każdy z pracowników mobilnych podlega pod lokalne biuro terenowe Wnioskodawcy służące do zarządzania oraz administrowania określonym obszarem.
W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie wchodzą zakłady/oddziały wyodrębnione wprost w jego strukturze organizacyjnej, biura terenowe nie posiadają osobnego numeru REGON, ani numeru NIP. Spółka za rok 2018 złożyła Informację CIT-ST.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sytuacji, czy składając informację CIT-ST, Wnioskodawca powinien uwzględniać w tej informacji gminę, w której jest zlokalizowane biuro terenowe Wnioskodawcy, czy gminę, w której faktycznie jest wykonywana praca na konkretnym obiekcie należącym do klientów Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy przy składaniu CIT-ST Spółka, która zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników, których miejscem wykonywania pracy określonym w tych umowach jest województwo lub kilka województw podlegających pod biura znajdujące się w miejscowościach na terenie województwa wskazanego w umowie jako miejsce pracy – jest zobowiązana do wykazania liczby zatrudnionych w zakładzie/oddziale według gmin siedzib biur terenowych jako zakładów.
Z takim stanowiskiem nie sposób się jednak zgodzić.
W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że – jak ustalono powyżej na podstawie przywołanych przepisów − dla potrzeb ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych wyodrębnionym organizacyjnie zakładem jest określone w umowie o pracę, z konkretnym pracownikiem, miejsce świadczenia pracy.
Z uwagi na powyższe, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że lokalne biura terenowe (regionalne) nie stanowią wyodrębnionych zakładów/oddziałów w strukturze Spółki, nie posiadają odrębnego od Spółki numeru REGON ani numeru NIP, nie są w nich zatrudnieni przedstawiciele handlowi/pracownicy mobilni, a służą one jedynie do „technicznego” zarządzania i administrowania określonym obszarem z uwagi na specyfikę działalności Spółki na terenie całego kraju w oparciu o rozbudowaną sieć sprzedaży oraz rozbudowaną sieć serwisową.
Z tego też względu gmina, w której zlokalizowane jest lokalne biuro terenowe Wnioskodawcy nie spełnia dyspozycji cytowanego powyżej art. 28 ust. 1 updop i nie może być traktowane jako zakład (oddział) skupiający województwo lub kilka województw na potrzeby sporządzania przez Spółkę informacji CIT-ST.
Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 3 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego zakładem (oddziałem) w rozumieniu ustawy, jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.
W omawianej sprawie – jak wskazał sam Wnioskodawca − określonym w umowie o pracę z konkretnym pracownikiem miejscem świadczenia pracy jest teren miasta, miejscowości, województwa, na jakim pracownicy wykonują swoje czynności na podstawie umowy o pracę.
Nie będzie to zatem jedynie gmina, w której faktycznie jest wykonywana praca na konkretnym obiekcie należącym do klientów Wnioskodawcy, ale cały obszar danej jednostki samorządu terytorialnego, jaka wskazana została w umowie o pracę.
Zgodnie z wyjaśnieniem zawartym w treści formularza CIT-ST(7): „Informacja podatnika do ustalania należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych”, poz. E. Liczba zatrudnionych w zakładach (oddziałach) – należy podać wszystkie zakłady (oddziały), w których pracownicy obowiązani są do świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę.
Z uwagi na powyższe, wskazane przez Wnioskodawcę kryteria, tj. „gmina, w której zlokalizowane jest biuro terenowe”, czy też „gmina, w której faktycznie jest wykonywana praca na konkretnym obiekcie należącym do klientów Wnioskodawcy” nie są prawidłowe dla określenia jednostki samorządu terytorialnego na potrzeby sporządzania informacji CIT-ST.
Podsumowując, z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że Spółka na potrzeby sporządzania informacji CIT-ST powinna wskazać określony w umowie o pracę teren miasta, miejscowości, województwa, w jakim pracują przedstawiciele handlowi i inni pracownicy terenowi.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przy składaniu CIT-ST Spółka, która zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników, których miejscem wykonywania pracy określonym w tych umowach jest województwo lub kilka województw podlegających pod biura znajdujące się w miejscowościach na terenie województwa wskazanego w umowie jako miejsce pracy – jest zobowiązana do wykazania liczby zatrudnionych w zakładzie/oddziale według gmin siedzib biur terenowych jako zakładów, należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili