0111-KDIB1-3.4010.377.2019.1.IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy koszt wytworzenia magazynu będzie w całości kosztem kwalifikowanym w rozumieniu § 8 Rozporządzenia, który wpłynie na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy koszt wytworzenia magazynu będzie w całości kosztem kwalifikowanym w rozumieniu § 8 Rozporządzenia, który wpłynie na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C Sp. z o. o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką utworzoną na podstawie prawa polskiego, posiadającą siedzibę działalności w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka prowadzi działalność operacyjną w obszarze produkcji słodyczy, napojów gazowanych i niegazowanych oraz kulinariów (ziół i przypraw). Wnioskodawca dnia 4 października 2018 r. uzyskał decyzję o wsparciu (dalej: „Decyzja”), o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1162 ze zm.; dalej: „Ustawa o nowych inwestycjach”) w związku z czym nabył prawo do zwolnienia podatkowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 poz. 1036 ze zm.; dalej: „Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”).

Zgodnie z treścią Decyzji, przedmiotem działalności nią objętej jest działalność określona w następujących pozycjach klasyfikacji, o której mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) PKWiU 2015 (dalej: „PKWiU”):

• Pozostałe napoje bezalkoholowe (11.07.19); (dalej: „Napoje”) oraz
• Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów (52.10.19); (dalej: „usługi magazynowania lub magazynowe”),

dalej zbiorczo: „Przedmioty działalności strefowej”.

Działalność z zakresu Pozostałe napoje bezalkoholowe (11.07.19) jest prowadzona przez Spółkę w dwóch formach:

• Produkcja napojów odbywająca się na Obszarze, przy wykorzystaniu urządzeń i infrastruktury należącej do Spółki i następnie ich sprzedaż, z której Spółka osiąga dochody w rozumieniu Ustawy CIT (dalej: „Produkcja własna”).
• Nabycie napojów wyprodukowanych przez podmioty zewnętrzne poza Obszarem i następnie ich sprzedaż, z której Spółka osiąga dochody w rozumieniu Ustawy CIT (dalej: „Produkcja powierzona”).

Poza działalnością określoną w Decyzji (dalej: „działalność zwolniona”), Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (dalej: „działalność opodatkowana”). W szczególności Spółka prowadzi swoją działalność gospodarczą poprzez oddziały usytuowane w L., W. i W. produkując słodycze i przyprawy (dalej: „Oddziały”), które stanowią części w pewnym stopniu organizacyjnie wyodrębnione ze Spółki (pozostając jej częścią jako podmiotu i podatnika), w szczególności dla celów kadrowych.

Zgodnie z Decyzją, nowa inwestycja będzie realizowana w całości na nieruchomości składającej się z określonych działek gruntu, wyszczególnionych zgodnie z numeracją opartą o przepisy o ewidencji gruntów (dalej: „Obszar”).

W okresie obowiązywania Decyzji zrealizowana zostanie między innymi inwestycja polegająca na budowie magazynu wysokiego składowania (dalej: „Magazyn”). Magazyn zostanie usytuowany w lokalizacji, która została wskazana w Decyzji. Magazyn będzie stanowił środek trwały w rozumieniu art. 16a Ustawy CIT. We wniosku o wydanie Decyzji Spółka wskazała, że Magazyn będzie służył do przechowywania wyrobów spożywczych. W Magazynie będą dokonywane m.in. operacje przyjęcia, magazynowania, kompletacji oraz wydawania wyrobów wytworzonych w ramach Produkcji własnej i innych. Własność Magazynu zostanie utrzymana przez Spółkę przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Magazyn może być wykorzystywany również w celu świadczenia podmiotom trzecim usług magazynowania towarów nieobjętych pomocą publiczną (zarówno dla pomiotów niepowiązanych, jak i powiązanych).

W przypadku świadczenia usług magazynowania na rzecz Oddziałów, Spółka będzie prowadzić rozliczenia na podstawie regulacji wewnętrznych, w oparciu o ceny rynkowe.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszt wytworzenia magazynu będzie w całości kosztem kwalifikowanym w rozumieniu § 8 Rozporządzenia, który wpłynie na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt wytworzenia magazynu będzie kosztem kwalifikowanym w rozumieniu § 8 Rozporządzenia, który wpłynie na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (zwiększających wartość zwolnienia i jednocześnie decydujących o spełnieniu kryterium ilościowego; tzw. koszty kwalifikowane lub kwalifikowalne) zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych (ŚT), pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki te muszą być nowe,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, licząc od terminu zakończenia nowej inwestycji (12 lat od rozpoczęcia),
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy),

-pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie z brzmieniem przepisów, wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

1. Musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją.
2. Musi zostać poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu (a więc po jej wydaniu i przed określonym w niej terminem zakończenia inwestycji).
3. Musi zostać poniesiony „w danej lokalizacji” (a więc dla zakładu, dla którego wydano decyzję, a nie np. dla drugiego, w którym produkuje się to samo, ale gdzie indziej).

W przypadku przedsiębiorców posiadających status tzw. dużego przedsiębiorcy powinny być spełnione pewne warunki dodatkowe, tzn.:

1. Wartość WNiP w kosztach kwalifikowanych ogółem nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych.
2. Środki trwałe nabywane/wytwarzane we własnym zakresie muszą być nowe.
3. Własność składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, musi zostać utrzymana przez okres nie krótszy niż 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”), przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.
4. Okres najmu lub dzierżawy nieruchomości musi trwać co najmniej 5 lat.
5. Inwestycja musi zostać utrzymana w danym rejonie przez okres nie krótszy niż 5 lat od dnia zakończenia nowej inwestycji.
6. Nowe miejsca pracy muszą być utrzymane przez okres co najmniej 5 lat licząc od dnia utworzenia konkretnego miejsca pracy.

Prócz wymienionych powyżej warunków zaliczenia wydatków do kosztów kwalifikowanych w ramach decyzji o wsparciu, niezbędne jest, aby poniesione wydatki były „związane z nową inwestycją”.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 Ustawy o nowych inwestycjach, „nowa inwestycja” stanowi inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Z dosłownego brzmienia przepisów wynika, że wszystkie wydatki wskazane w Rozporządzeniu są kosztami kwalifikowanymi przy założeniu, że spełniają powyżej wskazane warunki. Dlatego też wszystkie wydatki mieszczące się w katalogu wskazanym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia i funkcjonalnie związane z nową inwestycją stanowią koszty kwalifikowane.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, jednym z wydatków inwestycyjnych poniesionych przez Spółkę będzie wydatek na budowę Magazynu stanowiącego środek trwały w rozumieniu art. 16a Ustawy CIT (a więc na wytworzenie ŚT), w którym będą dokonywane m.in. operacje przyjęcia, magazynowania, kompletacji oraz wydawania wyrobów napojów wytwarzanych w ramach Produkcji własnej i innych (a więc produkowanych w ramach działalności zwolnionej oraz nieobjętych zwolnieniem). Usługi magazynowania będą również świadczone na rzecz podmiotów trzecich niepowiązanych oraz podmiotów powiązanych ze Spółką).

Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej wydatków poniesionych na budowę Magazynu, który zostanie wprowadzony przez Spółkę do majątku przedsiębiorstwa oraz ujęty odpowiednio w Ewidencji Środków Trwałych. Jest to możliwe ze względu na to, że wydatek poniesiony na budowę Magazynu wypełnia następujące warunki, pozwalające na uznanie go za koszt kwalifikowany:

1. Magazyn będzie związany funkcjonalnie z nową inwestycją (będzie wykorzystywany do świadczenia usług w działalności objętej decyzją o wsparciu oraz do magazynowania napojów wytworzonych w ramach Produkcji własnej).
2. Wydatki na budowę Magazynu zostaną poniesione w okresie obowiązywania Decyzji.
3. Magazyn zostanie usytuowany w lokalizacji, która została wskazana w Decyzji (wydatki na budowę magazynu zostaną tam poniesione).
4. Magazyn będzie nowo wybudowany (wytworzony we własnym zakresie) i zostanie wprowadzony do Ewidencji i jego własność zostanie utrzymana przez okres co najmniej 5 lat.

Reasumując, Spółka uważa, że koszty poniesione w związku z budową Magazynu na terenie wskazanym w Decyzji, będą w całości stanowić koszty kwalifikowane powiększające wartość zwolnienia.

W szczególności fakt, że na terenie Magazynu będą przechowywane towary inne niż Produkcja Własna, w tym towary magazynowane na rzecz innych podmiotów i Oddziałów, nie przeszkadza w kwalifikacji wydatków na budowę Magazynu jako kosztu kwalifikowanego. Jak wskazano wyżej, Spółka będzie w ten sposób świadczyć usługi magazynowania (objęte Decyzją), z tytułu których musi rozpoznać przychód, koszty jego uzyskania i dochód. Spółka będzie więc wykorzystywać Magazyn wyłącznie do działalności objętej Decyzją (uzyskiwania dochodów zwolnionych z CIT).

Podsumowując, wydatki na Magazyn spełniają przesłanki „rodzajowe” (określone w § 8 i in. Rozporządzenia) uznania za koszty kwalifikowane, a sam Magazyn będzie wykorzystywany w działalności określonej w Decyzji. Tym samym, wydatki na jego wytworzenie będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpłyną na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku pytań oznaczonych 1 i 3 oraz 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.