Wnioskodawca, spółka z o.o., jest właścicielem nieruchomości gruntowej, która stanowi gospodarstwo rolne zgodnie z przepisami ustawy o podatku rolnym. Nieruchomość ta została nabyta ponad 5 lat temu. Do momentu sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał ją wyłącznie do produkcji rolnej, obejmującej uprawy zbóż, rzepaku i ziemniaków. Mimo że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta przeznaczona jest na działalność komercyjną inną niż rolnicza, a nabywca nie planuje kontynuacji produkcji rolnej, organ podatkowy uznał, że dochód ze sprzedaży tej nieruchomości będzie zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Organ stwierdził, że dla uzyskania zwolnienia nie ma znaczenia ani przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym, ani sposób jej wykorzystania przez nabywcę po sprzedaży.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonym datą 13 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.), uzupełnionym 18 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne będzie zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 maja 2019 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne będzie zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.230.2019.1.AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 lipca 2019 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest właścicielem nieruchomości gruntowej:
A. Gospodarstwo rolne.
Z postanowień art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „CIT”) wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Za gospodarstwo rolne, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Z brzmienia powyższych przepisów wynika, iż uznanie danego obszaru gruntów za nieruchomość wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących warunków:
Wnioskodawca odprowadza od przedmiotowych gruntów podatek rolny.
Reasumując, nieruchomość gruntowa, która będzie przedmiotem sprzedaży jest gospodarstwem rolnym.
B. Upływ okresu 5 lat od nabycia.
Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 1998 roku. Od końca roku, w którym została ona nabyta upłynęło zatem ponad pięć lat. Przedmiotowa sprzedaż nie nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
C. i D. Rolnicze wykorzystanie gruntów.
Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe grunty wyłącznie na potrzeby produkcji rolnej. Grunty obsiane są zbożem i rzepakiem. Do czasu sprzedaży nieruchomości, sposób wykorzystania gruntów nie ulegnie zmianie. Spółka nie zajęła gruntów rolnych na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, nie dokonywała również żadnych czynności przygotowawczych z tym związanych. Na gruntach nie była prowadzona żadna inna działalność, w tym pozarolnicza działalność gospodarcza.
E. Przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty sklasyfikowane są, jako przeznaczone na centra logistyczne, składowe i magazynowe. Niemniej, jak wskazano to już wyżej, grunty w ewidencji gruntów i budynków sklasyfikowane są, jako użytki rolne. Nadto, Podatnik opłaca od nich podatek rolny. Jednakże, wśród warunków uznania danego gruntu za gospodarstwo rolne nie znajduje się funkcja obszaru, na którym położona jest nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Gospodarstwem rolnym są zatem grunty spełniające ww. trzy warunki. Niezależnie od postanowień planu miejscowego.
Powyższe znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie. Przykładowo, w jednym z wyroków Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, że grunty rolne, oznaczone symbolem „R” z odpowiednią klasą, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne i stąd określenie ich w rejestrze jako tereny zurbanizowane niezabudowane, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. podatkach i opłatach lokalnych (wyrok z 18 listopada 2004 r., sygn. akt I SA/Gd 78/04). Zgodnie zaś z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Kluczowe dla uznania danych gruntów za gospodarstwo rolne, jest ich faktyczne wykorzystywanie w produkcji rolnej oraz odpowiednia klasyfikacja z ewidencji gruntów i budynków.
W zawartej w art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym definicji gospodarstwa rolnego znaczenie ma klasyfikacja gruntów w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, a nie przeznaczenie gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego (tak wyrok WSA w Poznaniu z 12 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Po 8/13, podobnie wyrok WSA we Wrocławiu z 3 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 202/08).
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 lipca 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że:
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku zaistnienia wyżej opisanego stanu faktycznego, dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne będzie zwolniony od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości opisanej we wcześniejszych punktach, korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „CIT”).
Zgodnie z przedmiotowym przepisem wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości: wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, gdy sprzedaż ta następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.
W niniejszej sprawie spełnione są natomiast obie ze ww. przesłanek. Zbywane grunty wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, a sprzedaż następuje po upływie pięciu lat od ich zakupu przez Wnioskodawcę. Z informacji posiadanych przez Podatnika wynika, że nabywca przedmiotowej nieruchomości nie zamierza kontynuować na niej produkcji rolnej oraz zamierza wykorzystywać ją na cele nierolnicze.
Jednakże, pozbawienie podatnika prawa do zwolnienia nie jest uzależnione od jakichkolwiek innych okoliczności, w tym faktu utraty przez nieruchomość charakteru rolnego po dokonaniu sprzedaży, lecz wyłącznie od okresu, jaki upłynął od chwili nabycia sprzedawanej nieruchomości (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.167.2017.2.MJ).
Dlatego też, organy podatkowe powinny w oparciu o wykładnię art. 17 ust. 1 pkt 1 CIT ustalić jedynie, czy przedmiotem sprzedaży są nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego. Nie ma nawet znaczenia okoliczność, że grunty rolne stanowiłyby element przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (zob. wyrok NSA z 28 kwietnia 2016 r., II FSK 671/14). W ocenie Wnioskodawcy dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia nie ma znaczenia ani fakt, że nabywca gruntów nie będzie ich wykorzystywał dalej na cele produkcji rolniczej, ani że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na tym obszarze działalność inną niż rolnicza.
Powyższe potwierdza również analiza porównawcza przepisu art. 17 ust. 1 pkt 1 CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.).
W drugim z przywołanych przepisów ustawodawca zastrzegł, że zwolnieniu od podatku dochodowego podlegają przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomościach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia gruntów, które w związku z tym odpłatnym zbyciem utraciły charakter rolny. Zastrzeżenia takiego nie zamieszczono wszakże w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 1 CIT. Zgodnie zatem z zasadą racjonalnego ustawodawcy, uznać należy że celowo pominął on ów dodatkowy warunek w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też, ewentualna utrata charakteru rolnego zbywanych gruntów - na skutek ich sprzedaży, nie może prowadzić do pozbawienia podatnika prawa do zwolnienia wynikającego z tegoż przepisu.
Reasumując, Wnioskodawca sprzedaje nieruchomość wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego, po upływie pięciu lat od jej nabycia. Już sam fakt ziszczenia się tych przesłanek przesądza o przysługującym Wnioskodawcy zwolnieniu od podatku.
Inne okoliczności przedmiotowej sprawy, tj. przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także sposób wykorzystania gruntu przez jego nabywcę, nie mają żadnego wpływu na ww. zwolnienie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.
Z postanowień zawartych w art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.
Zgodnie z przepisami art. 1 i 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1256 ze zm.; dalej: „ustawa o podatku rolnym”), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, przy czym łączna powierzchnia tych gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a stanowią one własność lub znajdują się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Z powyższego wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym – a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:
Pozbawienie podatnika prawa do zwolnienia nie jest uzależnione od faktu utraty przez nieruchomość charakteru rolnego po dokonaniu sprzedaży, lecz od okresu, jaki upłynął od chwili nabycia sprzedawanej nieruchomości. Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia jej własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę.
Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej stanowiącej gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Nieruchomość tę nabył ponad pięć lat temu licząc od końca roku kalendarzowego (nabycie nastąpiło w 1998 roku). Grunty te nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość gruntową. Do czasu wydania nieruchomości nabywcy grunt wykorzystywany będzie do produkcji rolnej (produkcja zbóż, rzepaku i ziemniaków). Oprócz przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca jest właścicielem ok. 6 tys. ha, na których prowadzi produkcję rolną (roślinną i zwierzęcą). Nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na działalność komercyjną inną niż rolnicza, a jej nabywca nie zamierza wykorzystywać jej do produkcji rolnej. Po przejściu własności nieruchomości, utraci ona zatem status gospodarstwa rolnego. Przedmiotowe grunty sklasyfikowane są jako użytki rolne, a powierzchnia gruntów przeznaczonych do sprzedaży wynosi 20 ha. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową, sklasyfikowaną w Ewidencji Gruntów i Budynków jako użytki rolne, wchodzącą obecnie w skład jego gospodarstwa rolnego, ponad 20 lat przed jej planowaną sprzedażą (nabycie nastąpiło w 1998 r.), a do chwili sprzedaży ww. nieruchomość będzie użytkowana rolniczo, to dochód ze sprzedaży tej nieruchomości, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, nawet w sytuacji, gdy po sprzedaży nieruchomości dojdzie do utraty przez tę nieruchomość charakteru rolnego.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili