0111-KDIB2-1.4010.32.2019.1.JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wskazane we wniosku wydatki związane z wniesieniem przez wspólnika wkładu pieniężnego do spółki komandytowej stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.****

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wskazane we wniosku wydatki związane z wniesieniem przez wspólnika wkładu pieniężnego do spółki komandytowej stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) ma siedzibę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: „Spółka komandytowa”). W dniu 7 stycznia 2019 r. dokonano zmiany treści umowy Spółki komandytowej w związku z wniesieniem dodatkowego wkładu pieniężnego przez wspólnika Spółki komandytowej. Zmiana umowy Spółki komandytowej została sporządzona w formie aktu notarialnego. W związku z dokonaną czynnością Spółka komandytowa poniosła wydatki z tym związane, takie jak koszty sądowe związane z rejestracją zmiany umowy Spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców, opłaty notarialne (wynagrodzenie netto notariusza sporządzającego akt notarialny) oraz podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane w opisie stanu faktycznego wydatki poniesione przez Spółkę komandytową w związku z wniesieniem wkładu do Spółki komandytowej stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki komandytowej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Zatem spółki komandytowe nie są podatnikami podatku dochodowego, takimi podatnikami są natomiast wspólnicy tych spółek. Wspólnicy spółek komandytowych rozliczają osiągane przychody i ponoszone koszty proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku takiej spółki. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT;
• być właściwie udokumentowany.

Ustawa o CIT wyróżnia dwa rodzaje kosztów, tj. koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Koszty bezpośrednie są związane z przychodami i w sposób bezpośredni powodują osiągnięcie przychodu podatnika, natomiast koszty pośrednie związane są z całokształtem działalności i nie są powiązane w sposób bezpośredni z danym przychodem, jednak przyczyniają się do osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania przychodów. Treść art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog kosztów, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w świetle ww. ustawy. Ustawodawca w tym katalogu nie zawarł wydatków ponoszonych przez podatników w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego do spółki osobowej, takich jak koszty sądowe, opłaty notarialne czy podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wydatki związane z wniesieniem wkładu i zmianą umowy Spółki komandytowej poniesione zostały w celu rozwoju Spółki komandytowej, prowadzenia działalności w większym zakresie, w tym w celu zwiększenia osiąganych przychodów. Wydatki te nie wykazują bezpośredniego związku z osiąganymi przychodami, jednak w sposób pośredni przyczynią się do osiągania, zabezpieczenia i zachowania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stwierdza, iż wydatki poniesione w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego do Spółki komandytowej, takie jak koszty notarialne, koszty opłat sądowych oraz podatek od czynności cywilnoprawnych spełniają warunki aby uznać je za koszty uzyskania przychodów i w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony rozpoznać owe wydatki jako koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach Spółki.

Powyższe potwierdzają następujące interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np.:

• z 30 listopada 2018 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.371.2018.1.AA,
• z 20 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.360.2018.4.PC,
• z 27 marca 2018 r., Znak: 0115-KDIT3.4011.82.2018.1.PSZ,
• z 8 maja 2017 r., Znak: 1061-IPTPB3.4511.112.2017.1.MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.; dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”) przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ksh spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Stosownie do treści art. 8 § 1 ksh spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Z kolei, według art. 102 ksh spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Zgodnie z art. 109 ksh, spółka komandytowa powstaje z chwilą wpisu do rejestru. Jest ona zobowiązana do otwarcia ksiąg rachunkowych na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym. Co do zasady spółka komandytowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania (w tym kredyty i pożyczki), pozywać i być pozywana. Jej majątek stanowi wszelkie menie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Majątek ten jest odrębny od majątków wspólników spółki komandytowej. Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 ksh). Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki. Dodatkowo, należy wskazać, że w myśl art. 39 § 1 ksh, każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Na gruncie przepisów prawa podatkowego dochody spółki komandytowej nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. W przypadku wspólników będących osobami prawnymi (wspólnicy w spółkach komandytowych) odpowiednie zastosowanie znajdą zatem uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.; dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów - stosownie do art. 7 ust. 2 updop - z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast, katalog przychodów podlegających opodatkowaniu określony został w przepisach art. 7b i art. 12-14a updop.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1-2 updop przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (ust. 1). Przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła (ust. 1a). Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (ust. 2).

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że wspólnik spółki komandytowej jest nie tylko zobowiązany do rozpoznania przychodów z tytułu uczestnictwa w tego typu spółce, ale również posiada uprawnianie do wykazania kosztów podatkowych z tytułu różnych zdarzeń zachodzących po stronie spółki osobowej. Możliwość rozpoznania kosztów podatkowych oraz sposób ustalania ich wysokości zależą jednak od treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które odnoszą się do sytuacji podatnika tego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Użycie w art. 15 ust. 1 updop zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek musi przynieść skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, że będą one związane z opodatkowaną działalnością oraz nie zostały wskazane w katalogu wydatków nie stanowiących tego rodzaju kosztów w art. 16 ust. 1 updop. Zatem przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 updop - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 2004 r., sygn. akt FSK 671/04).

Z powyższego jasno wynika, że warunkiem zakwalifikowania wydatków jako kosztów, jest ich celowe poniesienie z zasobów majątkowych podatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej, w której dokonano zmiany treści umowy spółki w związku z wniesieniem dodatkowego wkładu pieniężnego przez wspólnika Spółki komandytowej. W związku z dokonaną czynnością Spółka komandytowa poniosła wydatki z tym związane: koszty sądowe związane z rejestracją zmiany umowy Spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców, opłaty notarialne (wynagrodzenie netto notariusza sporządzającego akt notarialny) oraz podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy poniesione przez Spółkę komandytową wyżej wymienione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki komandytowej.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę komandytową w związku z wniesieniem do niej wkładu pieniężnego przez jej wspólnika na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem Spółki komandytowej. Rozliczenie przychodów i kosztów z udziału w spółce osobowej następuje w oparciu o art. 5 updop. Przychody i koszty generowane są więc przez odrębny podmiot będący spółką osobową a jedynie ich podział następuje w oparciu o art. 5 updop. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3c updop, do przychodów nie zalicza się przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną. Wnoszenie do spółki osobowej wkładu pieniężnego nie powoduje powstania przychodu dla podmiotu wnoszącego taki wkład, będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Konsekwencją powyższej neutralności wnoszenia wkładów do spółek nie będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych jest brak możliwości zaliczenia do kosztów wydatków ponoszonych przez wspólnika, w związku z wnoszeniem takich wkładów. Powyższy pogląd znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym, które odwołując się do ww. neutralności wskazuje na brak możliwości rozliczenia jako kosztów uzyskania przychodu wydatków na opłacenie podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z wnoszonym wkładem do spółki osobowej (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 3 czerwca 2014 r., sygn. II FSK 1550/12; z 6 lutego 2014 r., sygn. II FSK 1385/12; z 1 października 2014 r., sygn. II FSK 2399/12). Z orzeczeń tych wynika, że: skoro z wniesieniem wkładu nie wiąże się powstanie przychodu, nie jest możliwe uznanie uiszczonego w związku z tą czynnością podatku od czynności cywilnoprawnych za koszt uzyskania przychodu. Wydatki w postaci kosztów sądowych związanych z rejestracją zmiany umowy Spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców, opłat notarialnych (wynagrodzenie netto notariusza sporządzającego akt notarialny) oraz podatku od czynności cywilnoprawnych poniesione w wyniku wniesienia wkładu pieniężnego do Spółki komandytowej nie wiążą się z przychodami z działalności gospodarczej Spółki komandytowej. Transparentność podatkowa spółki osobowej, nie może zostać wykorzystana do rozliczania wydatków, które nie są związane z działalnością tej Spółki. Nie można tu pominąć istoty znaczenia ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej, które należy rozumieć, jako wszystkie przysługujące wspólnikowi prawa (np. do reprezentacji czy udziału w zyskach) i obowiązki (np. uczestnictwo w stratach, powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej). Takich wydatków nie łączy się z osiąganymi na bieżąco przychodami z tytułu działalności spółki osobowej. Czym innym bowiem są wydatki na nabycie wkładu, które dają wspólnikowi określone uprawnienia oraz nakładają na niego pewne obowiązki, a czym innym jest działalność spółki osobowej.

Należy pamiętać, że Wnioskodawca, zgodnie z art. 5 updop, ustalając dochód będący podstawą opodatkowania będzie musiał wykazać odpowiednią część przychodów oraz kosztów osiągniętych lub poniesionych przez spółkę osobową mając na względzie przepisy w zakresie ich ustalania zawarte w updop. W przedmiotowej sprawie to nie Wnioskodawca wniósł wkład pieniężny do Spółki komandytowej oraz poniósł z tego tytułu wskazane we wniosku wydatki. Spółka komandytowa wykorzysta tylko dla celów swojej działalności środki finansowe pochodzące z wkładu pieniężnego wspólnika.

Z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej wspólnikowi przysługuje udział w zyskach spółki osobowej. Udział w zyskach jest pochodną wyniku finansowego, jaki osiąga spółka osobowa za dany rok obrotowy. Należy wskazać, że spółki komandytowe są obowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych, podział zysku następuje po sporządzeniu i zatwierdzeniu sprawozdania finansowego wykazującego zysk lub stratę jednostki po zakończeniu roku obrotowego.

Przyjęta przez ustawodawcę konstrukcja opodatkowania spółek osobowych (transparentność podatkowa samej spółki – opodatkowania na poziome wspólników) oznacza, że dla celów podatkowych nieistotny jest faktyczny zysk przysługujący wspólnikowi z tytułu udziału w takiej spółce. Opodatkowaniu podlega dochód spółki osobowej ustalony zgodnie z przepisami updop poprzez alokowanie go w odpowiednich proporcjach na wspólników. W związku z tym wydatki poniesione w celu uzyskania zysków ze spółki osobowej nie dotyczą przychodów podatkowych. Tym samym wskazane we wniosku wydatki poniesione w związku z wniesieniem wkładu pieniężnego przez jednego ze wspólników do Spółki komandytowej, nie spełniają przesłanki związku z przychodem wymaganej, aby uznać je za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Wskazane we wniosku wydatki: koszty sądowe związane z rejestracją zmiany umowy Spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców, opłaty notarialne (wynagrodzenie netto notariusza sporządzającego akt notarialny) oraz podatek od czynności cywilnoprawnych, które zostały poniesione przez Spółkę komandytową z tytułu wniesienia wkładu pieniężnego do Spółki komandytowej przez wspólnika nie są związane w tym przypadku z działalnością podatnika a jedynie zostały poniesione jako konsekwencja wniesienia wkładu pieniężnego do Spółki komandytowej. Reasumując, wskazane w opisie stanu faktycznego wydatki poniesione przez Spółkę komandytową w związku z wniesieniem wkładu do Spółki komandytowej nie stanowią kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki komandytowej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.