1462-IPPB6.4510.2.2017.1.SO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przedszkoli. W ramach prowadzonej działalności wynajęła budynek wraz z działką gruntu (dalej zwane „Nieruchomością”), przewidziane na lokalizację placówki przedszkolnej. Celem przystosowania Nieruchomości do pełnienia funkcji przedszkola Wnioskodawca poniósł szereg wydatków, które zakwalifikował jako inwestycje w obcym środku trwałym, od których dokonywał odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

W związku z okolicznością, że dalsze utrzymywanie placówki zlokalizowanej na przedmiotowej Nieruchomości okazało się gospodarczo nieuzasadnione, Wnioskodawca podjął decyzję o likwidacji placówki i rozwiązaniu umowy najmu Nieruchomości z końcem sierpnia 2016 r. Demontaż poczynionych inwestycji w obcym środku trwałym był niezasadny gospodarczo. W efekcie rozwiązania umowy najmu Nieruchomości Wnioskodawca pozostawił na Nieruchomości (utracił) następujące środki stanowiące inwestycje w obcym środku trwałym, tj. budynku stanowiącym element Nieruchomości:

1. wykonanie prac budowlanych i zakup materiałów;
2. przebudowa sieci wodociągowej;
3. przebudowa instalacji elektrycznej i hydraulicznej;
4. wykonanie instalacji przeciwpożarowej i oddymiania;
5. wykonanie wentylacji, zakup i montaż urządzeń;
6. wykonanie ekranów wyciszających – dźwiękoszczelnych.

Wnioskodawca pozostawił również na Nieruchomości sztuczną trawę, będącą samodzielnym środkiem trwałym, na której organizowane były zajęcia z dziećmi.

Wszystkie powyżej wskazane składniki majątkowe pozostawione na Nieruchomości, dalej zwane „Nakładami”, do momentu zakończenia umowy najmu Nieruchomości nie zostały w pełni zamortyzowane dla celów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o niezamortyzowaną wartość Nakładów, które zostały pozostawione na Nieruchomości, jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym zakończeniu uległ stosunek najmu Nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości Nakładów, które nie zostały w pełni umorzone do czasu zakończenia umowy najmu Nieruchomości.

Podstawowe zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.; dalej: „Ustawa”), zgodnie z którym: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu”.

W świetle cytowanego wyżej przepisu warunkiem zaliczenia przez podatnika określonych kwot do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest kumulatywne spełnienie następujących warunków:

1. zostały poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą one zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesione zostały w celu uzyskania przychodów lub zachowania, względnie zabezpieczenia źródła przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. zostały właściwie udokumentowane,
6. nie znajdują się w zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Nakłady, których dotyczy niniejszy wniosek, zostały poczynione przez Wnioskodawcę w celu uzyskiwania przychodów z prowadzenia przedszkola w Nieruchomości. Zamiar zamknięcia przedmiotowej placówki podyktowany został względami gospodarczymi, bowiem dalsze prowadzenie przedszkola w tej lokalizacji nie zapewnia osiągania przez Wnioskodawcę racjonalnych przychodów. W efekcie powyższego, likwidacja omawianej lokalizacji stanowi działanie ukierunkowane na zabezpieczenie źródła przychodów Wnioskodawcy, ograniczając dalsze wydatki lub umożliwiając skupienie wysiłków Wnioskodawcy na innych lokalizacjach – obecnych lub przyszłych.

W ocenie Wnioskodawcy, dwie kategorie wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy mogą mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 Ustawy: „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1”.

Katalog zawarty w art. 16 ust. 1 Ustawy stanowi wyjątki od zasady ogólnej zaliczania wydatków do kosztów podatkowych, uregulowanej w art. 15 ust. 1 Ustawy. Mając na uwadze powszechnie akceptowaną w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 28 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1365/10) zasadę, zgodnie z którą wyjątki należy interpretować ściśle, nie zawężając, ani nie rozszerzając ich zakresu, treść przytoczonego wyżej przepisu wskazuje, że stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę nie jest objęty hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 5 Ustawy.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy: „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności”.

W ocenie Wnioskodawcy zastosowane w powyższym przepisie słowo „likwidacja” oznacza nie tylko fizyczne zniszczenie środka trwałego, ale także jego utratę w przypadku pozostawienia Nakładów w związku z zakończeniem umowy najmu. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12, w której sąd stwierdził: „(`(...)`) należy przychylić się do tego nurtu orzecznictwa sądowego, w którym wskazuje się na konieczność szerszego rozumienia pojęcia „likwidacji” i objęcia nim także wycofania (wykreślenia) środka trwałego z ewidencji, np. w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym, czy też utratą przydatności gospodarczej (`(...)`)”.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że likwidacja Nakładów (pozostawienie ich w najmowanej Nieruchomości), zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, nie jest podyktowana utratą przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności, gdyż Wnioskodawca nie zmienił rodzaju prowadzonej działalności, a jedynie zamknął jedną z lokalizacji, w której prowadził działalność gospodarczą w postaci przedszkola. Zatem także ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy nie znajdzie zastosowania w przedstawionej sytuacji.

Końcowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z sentencją uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, powołaną powyżej: „Strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, niespełniająca przesłanek z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jej powstanie wynika z działań podatnika podjętych dla realizacji celu określonego w art. 15 ust. 1 tej ustawy”.

Podobne stanowisko zajął także m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 22 lipca 2016 r., znak IBPB-1-3/4510-581/16/IZ.

Konkludując, w związku z okolicznością, że:

1. wnioskodawca poniósł wydatki na Nakłady w celu uzyskiwania przychodów z działalności w zakresie prowadzenia przedszkola;
2. dalsze utrzymywanie przedszkola zlokalizowanego na Nieruchomości nie było gospodarczo uzasadnione dla Wnioskodawcy, dlatego Wnioskodawca rozwiązał umowę najmu Nieruchomości i opuścił Nieruchomość, pozostawiając w Nieruchomości Nakłady, których odłączenie od Nieruchomości było niemożliwe albo gospodarczo nieuzasadnione;
3. Wnioskodawca nie zmienia rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nadal będzie prowadził przedszkola,

nieumorzona wartość początkowa Nakładów pozostawionych na Nieruchomości będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu jednorazowo w momencie zakończenia stosunku najmu Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.