Wnioskodawca, jako spółka celowa, planuje przeprowadzenie inwestycji budowlanej polegającej na wzniesieniu dwóch budynków biurowych klasy A. Pierwszy z nich, Biurowiec A, będzie stanowił środek trwały w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, natomiast drugi, Biurowiec B, zostanie sprzedany przed oddaniem do użytkowania. W związku z tym Wnioskodawca zapytał, czy prawidłowy jest podział nakładów wspólnych, które zwiększają wartość początkową środka trwałego (Biurowca A) oraz dotyczą wytwarzanego towaru (Biurowca B), na podstawie kryterium powierzchni działek, na których mają być posadowione oba biurowce. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie jest prawidłowe. Zgodnie z przepisami, do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego zalicza się wszystkie koszty poniesione w związku z jego wytworzeniem, w tym koszty wspólne, które nie mogą być obiektywnie przypisane do jednego z biurowców. W takiej sytuacji właściwe jest zastosowanie klucza podziału tych kosztów proporcjonalnie do powierzchni działek zajętych pod realizację każdego z biurowców.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 27 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka zastosowała prawidłowy podział kosztów mający wpływ na ustalenie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego (biurowca A) oraz wyrobu (biurowca B) w ramach realizowanej inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 października 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka zastosowała prawidłowy podział kosztów mający wpływ na ustalenie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego (biurowca A) oraz wyrobu (biurowca B) w ramach realizowanej inwestycji (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest spółką celową, której gospodarczym celem jest przeprowadzenie inwestycji budowlanej polegającej na wzniesieniu dwóch budynków biurowych klasy A wraz z parkingiem podziemnym i infrastrukturą towarzyszącą (dalej jako: „Inwestycja”). Oba planowane budynki biurowe będą posadowione na jednej działce. Według założeń, jeden z biurowców wraz z określoną infrastrukturą po zakończeniu Inwestycji będzie stanowić mienie Wnioskodawcy i w konsekwencji zostanie rozpoznany jako środek trwały (Biurowiec A). Drugi z wytwarzanych biurowców wraz z jego infrastrukturą zostanie zbyty przed zakończeniem Inwestycji tj. przed oddaniem budynku do użytkowania. W odniesieniu do drugiego z wytwarzanych biurowców, Spółka planuje sklasyfikować go jako wyrób (półprodukt) przeznaczony do sprzedaży (Biurowiec B). Prawo wieczystego użytkowania nieruchomości na której planowana jest
realizacja Inwestycji stanowić będzie wartość niematerialną i prawną odrębną od wytworzonych przez Wnioskodawcę biurowców tj. środka trwałego i wyrobu. W związku z planowaną sprzedażą Biurowca B, nastąpi podział działki na dwie, tj. na jednej działce będzie posadowiony Biurowiec A, a na drugiej Biurowiec B.
Na poczet realizacji Inwestycji, Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę oraz nakłady poniesione przez inny podmiot w związku z przygotowaniem i prowadzeniem Inwestycji. Do kategorii nakładów poniesionych w związku z przygotowaniem i prowadzeniem Inwestycji zaliczają się wydatki na następujące materiały i usługi:
Wnioskodawca podkreśla związek wymienionych powyżej nakładów z prowadzoną Inwestycją. Nakłady nabyte przez Wnioskodawcę zostały przeniesione pomiędzy stronami na podstawie porozumień dotyczących przeniesienia inwestycji budowlanej. Nabyte przez Wnioskodawcę nakłady nie podnoszą wartości prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Nabycie przez Wnioskodawcę całości nakładów poniesionych na rzecz Inwestycji przez inny podmiot warunkowało możliwość realizacji Inwestycji.
Na Wnioskodawcę zostały przeniesione decyzje administracyjne warunkujące rozpoczęcie prac budowlanych m.in. pozwolenie na budowę kompleksu budynków biurowych klasy A wraz z parkingiem podziemnym i infrastrukturą towarzyszącą.
Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku realizacja Inwestycji była finansowana przez udziałowca większościowego (pożyczki) oraz ze środków własnych Wnioskodawcy. W przyszłości, Wnioskodawca planuje skorzystać z dodatkowych zewnętrznych źródeł finansowania, w tym kredytów bankowych.
Wydatki ponoszone w okresie wytwarzania planowanego środka trwałego (Biurowiec A) oraz wyrobu (Biurowiec B), Wnioskodawca klasyfikuje w następujący sposób:
Szczegółowy podział wydatków ponoszonych przez Spółkę został przedstawiony poniżej.
Wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego/wyrobu.
Koszty pośrednie prowadzenia działalności.
I. Koszty zarządu, w tym:
II. Usługi prawne:
III. Utrzymanie strony internetowej, w tym nabyciem praw do domeny internetowej oraz otrzymanie serwerów;
IV. Nabycie materiałów promocyjnych, w tym:
Wszystkie koszty pośrednio związane z działalnością Spółki oraz koszty zarządu odnoszone są w ciężar kosztów podatkowych w dacie poniesienia, czyli ujęcia ich w koszty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy prawidłowy jest podział nakładów wspólnych zwiększających wartość początkową zarówno wytwarzanego środka trwałego oraz związanych z wytwarzanym towarem wyrobem, które są wykorzystywane w równej mierze na rzecz obu biurowców, poprzez kryterium powierzchni działek na której posadowione mają być oba biurowce? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na położenie obu wytwarzanych biurowców na jednej nieruchomości, dla prawidłowego określenia wartości początkowej Biurowca A oraz kosztów bezpośrednich związanych z przychodem ze zbycia Biurowca B niezbędne jest przyjęcie właściwego klucza alokacji nakładów (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 marca 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-1575/13/MS). W zakresie nabywanych nakładów, Wnioskodawca wyodrębnia trzy odrębne kategorie. Do pierwszej kategorii nakładów należą wydatki ponoszone w sposób obiektywny na rzecz jednego z wytwarzanych biurowców. Wydatki takie nie pozostają w związku z drugim z biurowców i nie wpływają na jego wartość początkową/koszty bezpośrednie związane przychodem z jego zbycia. W ramach drugiej kategorii Wnioskodawca rozpoznaje wydatki ponoszone na rzecz obu wytwarzanych biurowców, względem których to wydatków Spółka jest w stanie ustalić obiektywne kryterium alokacji. Przykładem takich nakładów mogą być materiały budowlane służące wybudowaniu wytworzeniu obu budynków, które zużywane są w określonej ilości na potrzeby danego budynku. Nakłady o takim charakterze nabywane są w ramach jednej transakcji, ale obiektywne okoliczności pozwalają ustalić proporcję podziału tych wydatków. Do trzeciej kategorii zalicza się wydatki ponoszone na rzecz całej nieruchomości (obu wytwarzanych budynków), co do których Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić obiektywne kryterium podziału pomiędzy oba biurowce. Przykładem takich wydatków mogą być opłaty sądowe i notarialne, zmiany w zakresie instalacji dostarczających media, czy usługi zarządzania projektem.
W odniesieniu do ostatniej z wymienionych kategorii powstaje konieczność zastosowania propozycji, oddającej w najlepszym stopniu, związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami a wartością środka trwałego lub bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Wydatki te pozostają w związku zarówno z wytwarzanym środkiem trwałym (wpływają na jego wartość początkową) jak i w związku ze zbywanym biurowcem. W opinii Wnioskodawcy, proporcją najlepiej odwzorowującą wpływa danego wydatku na wartość określonego biurowca jest procentowy udział działki zajętej na potrzeby danego biurowca w całości nieruchomości na której prowadzona jest Inwestycja.
Klucz proporcji związany z wielkością działek zajętych pod realizację danego biurowca ma charakter obiektywny i możliwy do ustalenia bez większych nakładów pracy. Uwzględnia on różnice zachodzące pomiędzy oboma wytwarzanymi budynkami i zakresem ponoszonych nakładów. Klucz ten podlegał ustaleniu na początku realizacji Inwestycji i może zostać zastosowany do wydatków ponoszonych przez cały okres jej trwania.
W opinii Wnioskodawcy, podział wydatków, które dotyczą obu biurowców, w odniesieniu do których Spółka nie jest w stanie ustalić obiektywnego kryterium alokacji kosztów, powinien nastąpić w oparciu o powierzchnie działek zajętych w celu wytworzenia środka trwałego/ wyrobu w proporcji do całej nieruchomości zajętej pod realizację Inwestycji.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.
Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, t.j.:
Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).
W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Tak więc, aby dany składnik majtku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:
Jak stanowi art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Stosownie do art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego zalicza się zatem ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową, jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, m.in. że Wnioskodawca będzie realizować inwestycję budowlaną polegającą na wzniesieniu dwóch budynków biurowych A i B na jednej działce (wraz z parkingiem podziemnym i infrastrukturą podziemną). Po zakończeniu inwestycji biurowiec A będzie stanowił środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, natomiast biurowiec B, Spółka planuje sprzedać. W związku z planowaną sprzedażą biurowca B nastąpi podział działki na dwie. Na poczet realizacji inwestycji Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę oraz nakłady poniesione przez inny podmiot w związku z przygotowaniem i prowadzeniem inwestycji. Nakłady nabyte przez Wnioskodawcę zostały przeniesione pomiędzy stronami na podstawie porozumień dotyczących przeniesienia inwestycji budowlanej i dotyczyły m.in. pozwolenia na budowę kompleksu budynków biurowych A wraz z parkingiem podziemnym i infrastrukturą towarzyszącą.
Wydatki ponoszone w okresie wytwarzania planowanego środka trwałego (Biurowiec A) oraz wyrobu (Biurowiec B), Wnioskodawca klasyfikuje w następujący sposób:
Z uwagi na położenie obu wytwarzanych biurowców na jednej nieruchomości, Wnioskodawca dla prawidłowego określenia wartości początkowej Biurowca A oraz kosztów bezpośrednich związanych z przychodem ze zbycia Biurowca B przyjął klucz alokacji tych nakładów. Do pierwszej kategorii nakładów należą wydatki ponoszone w sposób obiektywny na rzecz jednego z wytwarzanych biurowców. Wydatki takie nie pozostają w związku z drugim z biurowców i nie wpływają na jego wartość początkową/koszty bezpośrednie związane przychodem z jego zbycia. W ramach drugiej kategorii Wnioskodawca rozpoznaje wydatki ponoszone na rzecz obu wytwarzanych biurowców (m.in. materiały budowlane), względem których to wydatków Spółka jest w stanie ustalić obiektywne kryterium alokacji. Do trzeciej kategorii zalicza się wydatki ponoszone na rzecz obu wytwarzanych budynków A i B (m.in. opłaty sądowe, notarialne, zmiany w zakresie instalacji dostarczających media, usługi zarządzania projektem), co do których Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić obiektywne kryterium podziału pomiędzy oba biurowce. W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy, proporcją najlepiej odwzorowującą wpływ danego wydatku na wartość określonego biurowca jest procentowy udział działki zajętej na potrzeby danego biurowca w całości nieruchomości na której prowadzona jest inwestycja. Klucz proporcji związany z wielkością działek zajętych pod realizację danego biurowca ma charakter obiektywny i możliwy do ustalenia bez większych nakładów pracy. Uwzględnia on różnice zachodzące pomiędzy oboma wytwarzanymi budynkami i zakresem ponoszonych nakładów. Klucz ten podlegał ustaleniu na początku realizacji inwestycji i może zostać zastosowany do wydatków ponoszonych przez cały okres jej trwania.
Przepisy nie regulują w jaki sposób „koszty wspólne” winny być przyporządkowane do kosztu wytworzenia poszczególnych składników majątku. Bez wątpienia ww. przyporządkowanie powinno zmierzać do jak najlepszego odzwierciedlenia rzeczywistości.
Zatem, zdaniem tut. Organu w sytuacji przedstawionej we wniosku dot. podziału wydatków, które dotyczą obu biurowców (A i B), w odniesieniu co do których Spółka nie jest w stanie ustalić obiektywnego kryterium alokacji kosztów, prawidłowym będzie podział powyższych kosztów w oparciu o powierzchnie działek zajętych w celu wytworzenia środka trwałego (biurowca A) oraz wyrobu (biurowca B) w proporcji do całej nieruchomości zajętej pod realizowaną inwestycję, z uwzględnieniem obowiązku jak najlepszego odzwierciedlenia rzeczywistości.
W konsekwencji powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-7 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili