1462-IPPB3.4510.1091.2016.1.DP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzenia za zrzeczenie się roszczeń przez współtwórcę oprogramowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzenia za zrzeczenie się roszczeń przez współtwórcę oprogramowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, tworzenie oprogramowania, dostarczanie oprogramowania klientom i jego modyfikowanie. Wnioskodawca w ciągu kilku ostatnich lat wspólnie z C. Ltd (dawniej: I. Ltd, spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii; dalej: „Doradca”) wytworzył oprogramowanie – system informatyczny pod nazwą A`(...)`. System ten pozwala na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, działaniami kontrolnymi (audytami), zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego.

Jednakże, w trakcie kilkuletniej współpracy, zaangażowanie Doradcy przy tworzeniu A`(...)` uległo stopniowemu zanikowi. Doradca, jako współtwórca oprogramowania, podpisał umowę dotyczącą przeniesienia majątkowych praw autorskich dotyczących A`(...)` na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca przeprowadził jednak wewnętrzny audyt prawny dotyczący współpracy z Doradcą oraz kwestii majątkowych praw autorskich dotyczących A`(...)`, i w wyniku tego audytu uznał, że istnieje ryzyko prawne polegające na tym, że Doradca może potencjalnie zgłaszać roszczenia i żądania finansowe w stosunku do części systemu informatycznego, w szczególności roszczenia do majątkowych praw autorskich dotyczące A`(...)`. Ponadto, w międzyczasie Doradca podjął działania, w tym poprzez zaangażowanie doradców prawnych, w kierunku zwrócenia się do Wnioskodawcy z roszczeniami dotyczącymi A`(...)`. Doradca oczekiwał bowiem, że jego nakład pracy oraz powstałe z jego udziałem prawa majątkowe przyniosą zysk ekonomiczny, i przełożą się na należne mu zyski. Tymczasem Wnioskodawca przewiduje, że zyski z systemu A`(...)` faktycznie wystąpią, jednak wymaga to podjęcia dodatkowych starań – w których Doradca nie chciał już na dotychczasowych zasadach uczestniczyć, ani tym bardziej współfinansować. Zachodziło ryzyko, że poprzez podjęcie w Polsce lub Wielkiej Brytanii działań o charakterze prawnym może ulec zablokowaniu możliwość swobodnego dysponowania oprogramowaniem, w tym poprzez jego modyfikację i udzielanie licencji. Wpłynęłoby to negatywnie na możliwość rozwoju systemu A`(...)`, a tym samym całego przedsięwzięcia biznesowego Wnioskodawcy. W szczególności zniweczyłoby to możliwość pozyskania inwestorów lub dodatkowego finansowania, lub pogorszyło warunki takiego finansowania. Dlatego Wnioskodawca podjął decyzję o zniwelowaniu tego ryzyka, które w przypadku jego wystąpienia mogłoby nie tylko negatywnie wpłynąć na działalność Wnioskodawcy, ale w najgorszym wypadku mogłoby skutkować brakiem możliwości czerpania dochodów ze źródła jakim jest oprogramowanie – system informatyczny pod nazwą A`(...)`.

Po kilku miesiącach negocjacji z Doradcą, w dniu 18 października 2016 roku Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem była ugoda z Doradcą. Umowa została zawarta w celu wykluczenia wszelkich potencjalnych żądań i roszczeń jakie Doradca może mieć w stosunku do Wnioskodawcy w związku z oprogramowaniem – systemem informatycznym A`(...)`, oraz pracami przy jego stworzeniu. Wnioskodawca, aby zapewnić sobie możliwość swobodnego korzystania i dysponowania oprogramowaniem – systemem A`(...)`, jego modyfikowania, a przede wszystkim oferowania klientom bez ryzyka wystąpienia roszczeń ze strony Doradcy – zrekompensował Doradcy nieodwołalne i bezwarunkowe zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich jego roszczeń pozostających w związku z oprogramowaniem – systemem A`(...)`. W efekcie Doradca, w ramach ugody zawartej w trybie art. 917 ustawy – Kodeks cywilny, otrzymał już od Wnioskodawcy większą część wynagrodzenia (wypłaconego w polskich złotych) i zrzekł się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem – systemem informatycznym zarządzania przedsiębiorstwem, ryzykiem oraz zgodnością – A`(...)`.

Wskazać należy, iż dzięki takiemu zrzeczeniu Wnioskodawca może bez zakłóceń ze strony Doradcy, swobodnie korzystać z oprogramowania – systemu A`(...)` w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pozyskać inwestorów do realizacji przedsięwzięcia, uzyskać finansowanie, a w szczególności uzyskiwać przychody odpłatnego udostępniania tego systemu informatycznego swoim klientom (co ma już miejsce i mieć będzie miejsce w przyszłości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisane w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie za zrzeczenie się roszczeń i w efekcie – zapewnienie swobodnego korzystania przez Wnioskodawcę z oprogramowania – systemu informatycznego A`(...)` – może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
2. Czy przedmiotowe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – VAT w Polsce na zasadzie importu usług i jednocześnie czy VAT należny z tego tytułu będzie stanowił VAT naliczony, podlegający odliczeniu u Wnioskodawcy?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy odpowiedzi na pytanie na pytanie nr 1 wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług udzielona zostanie w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ad. 1) Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie za zrzeczenie się żądań i roszczeń Doradcy może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r.( poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów i które jednocześnie nie są wymienione w katalogu wydatków wskazanych przez ustawodawcę, jako niemogące stanowić kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Opisane powyżej wynagrodzenie nie należy do żadnej z kategorii wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności wynagrodzenie to nie zalicza się do żadnych z kategorii wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT, ponieważ nie stanowi kary umownej lub odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Aby konkretny wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodów, wydatek ten musi:

• zostać poniesiony przez podatnika,

• być definitywny (rzeczywisty),

• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• zostać właściwie udokumentowany.

Kwota poniesiona w związku z zapłatą przedmiotowego wynagrodzenia spełnia, zdaniem Wnioskodawcy, wymienione warunki zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy CIT.

Wynagrodzenie zostało już częściowo pokryte przez Wnioskodawcę z jej własnych zasobów majątkowych, o czym świadczy dokonanie przez Wnioskodawcę przelewu bankowego oraz dokonanie odpowiedniego zapisu w księgach rachunkowych obejmujących również zobowiązanie do zapłaty pozostałej części tego wynagrodzenia. Poniesiony wydatek został udokumentowany w postaci zawartej ugody pisemnej. Wynagrodzenie ma bezpośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą związaną z systemami informatycznymi i oprogramowaniem, doradztwem w zakresie informatyki i oferowaniem usług w takim zakresie swoim klientom. Jednym z narzędzi, które Spółka proponuje swoim klientom jest A`(...)` pozwalający na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, audytami, zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego, który dzięki podpisanej ugodzie z Doradcą może być wykorzystywany przez Wnioskodawcę bez obawy wniesienia w tym zakresie jakichkolwiek roszczeń przez Doradcę.

Następna przesłanka, odnosząca się do możliwości zaliczenia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, to istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła tego przychodu). Należy podkreślić, że związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego, a więc bezpośrednio przekładać się na osiągnięcie konkretnego przychodu. Wydatek ma, według racjonalnej oceny, służyć potencjalnie wygenerowaniu przychodu, bądź też zachowaniu lub zabezpieczeniu jego źródła. Wnioskodawca wskazuje w tym zakresie przykładowo na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. akt II FSK 2279/11: „Za koszty uzyskania przychodu należy zatem uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła, i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (`(...)`) użycie w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, iż będą one związane z opodatkowaną działalnością. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia.”

Zwrócić należy ponadto uwagę, iż użycie w art. 15 ust. 1 ustawy CIT zwrotu "w celu" oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i celowością działania dla osiągnięcia tego przychodu. W konsekwencji tylko taki wydatek, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, stanowi koszt uzyskania przychodu. Przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować, bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia, (taki pogląd wyrażony m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2009 r., sygn. akt II FSK 514/09, a także z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3197/12). Kluczowe znaczenie ma więc cel, któremu służy poczyniony wydatek.

W zaistniałym stanie faktycznym cel ten, zdaniem Wnioskodawcy, zaistniał. Wydatek poniesiony na podstawie podpisanej przez Wnioskodawcę ugody miał na celu zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich roszczeń i żądań w stosunku do oprogramowania – systemu informatycznego A`(...)`, który Doradca współtworzył, a w konsekwencji swobodne dysponowanie nim przez Wnioskodawcę w celu uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. W efekcie celem wypłaty wynagrodzenia było zabezpieczenie źródła przychodu, jakie dla Wnioskodawcy stanowi oprogramowanie – system informatyczny A`(...)`, z którego już aktualnie czerpie przychody i będzie je czerpać w przyszłości.

Należy wskazać, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione po to, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty poniesione na zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione w celu zapewnienia ochrony istniejącego źródła przychodów tak, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy wypłacone na podstawie zawartej ugody wynagrodzenie, spełnia wymienione wyżej przesłanki niezbędne dla uznania go za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.