0111-KDIB3-3.4013.306.2021.1.PJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2021 r. (data wpływu: 16 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku składania deklaracji podatkowych w związku ze zużyciem na potrzeby własne energii elektrycznej wyprodukowanej ze źródła odnawialnego o mocy poniżej 1 MW przez osobę fizyczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

16 listopada 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku składania deklaracji podatkowych w związku ze zużyciem na potrzeby własne energii elektrycznej wyprodukowanej ze źródła odnawialnego o mocy poniżej 1 MW przez osobę fizyczną.

Wnioskodawczyni przedstawiła następujący stan faktyczny**:**

W dniu (`(...)`).2019 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę (jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) na montaż instalacji fotowoltaicznej w mocy szczytowej 5,92 kWp (tj. poniżej 1 MW) („Instalacja”) na dachu domu prywatnego, stanowiącego wyłączną własność Wnioskodawczyni, położonego w A. przy ul. (`(...)`) („Dom”). Instalacja została wykonana w (`(...)`) 2019 r. Wnioskodawczyni opłaciła wynagrodzenie z tytułu wykonania Instalacji. W dniu (`(...)`).2020 Wnioskodawczyni jako Prosument zawarła Aneks nr 1 do Umowy z X. (`(...)`) dalej „X.”, której przedmiotem jest: uregulowanie zasad na jakich następuje wprowadzenie do sieci nadwyżki energii odnawialnej wyprodukowanej przeze Wnioskodawczynię (jako Prosumenta) oraz zasady rozliczenia energii elektrycznej. Aneks Wnioskodawczyni zawarła jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Na założenie Instalacji Wnioskodawczyni otrzymała dotację z Funduszu korzystając z programu „Y.”. Wniosek o przyznanie dotacji Wnioskodawczyni złożyła jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, którą Wnioskodawczyni ostatecznie otrzymała.

Instalacja została wpięta do sieci dystrybucyjnej X. Wyprodukowaną przez Instalację energię elektryczną Wnioskodawczyni wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny. Nadwyżkę wyprodukowanej energii Wnioskodawczyni oddaje do sieci dystrybucyjnej X.. Wszystkie wyżej opisane czynności i umowy nie są w żadnym stopniu związane z działalnością zawodową Wnioskodawczyni. W budynku, na którym zamontowano Instalację Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej aktywności zawodowej ani działalności gospodarczej.

Niemniej Wnioskodawca informuje, że prowadzi działalność gospodarczą jako partner w Z. spółka partnerska wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (`(...)`) jako radca prawny. Spółka partnerska w celu prowadzenia tej działalności wynajmuje biuro przy ul. (`(...)`) w A.. Z dochodów uzyskiwanych z prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek dochodowy. Wnioskodawczyni składa deklarację PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36L.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni zadała następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni — tj. osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w innym miejscu niż miejsce zainstalowanej Instalacji, wytwarzająca i zużywająca energię elektryczną, wyprodukowaną za pośrednictwem Instalacji zainstalowanej na dachu Domu jest zobowiązana do składania deklaracji podatkowych z tytułu wytwarzania energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię mimo objęcia tego wytwarzania zwolnieniem z akcyzy?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

Zdaniem Wnioskodawczyni nie będzie ona zobowiązana do składania deklaracji podatkowych z tytułu wytwarzania energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię za pośrednictwem instalacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 Ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię. Obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 Ustawy powstaje z dniem zużycia energii eklektycznej w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 Ustawy. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 Ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym: 3) nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6 Ustawy.

W dniu 01.07.2021 dodano art. 24e do Ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z treścią § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 28 czerwca 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1178) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Na tle nowego brzmienia art. 24e ust. 2 Ustawy powstała wątpliwość czy Wnioskodawczyni będąca osobą prowadzącą działalność gospodarczą, która wytwarza energię elektryczną za pośrednictwem Instalacji, zainstalowaną na prywatnym Domu, zużywając ją na własne potrzeby (nie wykorzystując wytworzonej energii elektrycznej do prowadzenia działalności gospodarczej) nadal ma obowiązek składania deklaracji akcyzowych (formularz: AKC/H).

Zdaniem Wnioskodawczyni zmiana Ustawy w powyższym zakresie zmierzała do uchylenia obowiązku składania deklaracji dla podmiotów, które wyprodukowaną energię elektryczną (poniżej 1 MW) z instalacji fotowoltaicznych zużywają na własny użytek nie związany z działalnością gospodarczą (gospodarstwo domowe), a tylko nadwyżkę oddają do sieci energetycznych (przy czym sprzedaż nadwyżki wyprodukowanej energii nie jest rezultatem działalności gospodarczej dotyczącej produkcji energii elektryczne) ani też nie jest celem, dla którego energia jest produkowana).

Zdaniem Wnioskodawczyni Ustawodawca miał na celu zniesienie obowiązku składania deklaracji akcyzowych w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w stosunku do wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem z akcyzy. Trudno by było uzasadnić z uwagi na cel noweli Ustawy, że w stosunku do Wnioskodawczyni, mimo posiadania statusu partnera (wspólnika) w Spółce partnerskiej ww. obowiązek składania deklaracji akcyzowych winien być utrzymany. Podkreślić należy, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności w obszarze wyrobów akcyzowych, a Instalacja, za pośrednictwem której wytwarzana jest energia elektryczna znajduje się na dachu Domu jednorodzinnego i w żaden sposób nie jest powiązana z działalnością zawodową Wnioskodawczyni.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 24e ust. 2 Ustawy, co w konsekwencji oznacza, że Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do składania deklaracji podatkowych w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem z tytułu wytworzenia i zużycia energii elektrycznej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm., dalej jako „ustawa akcyzowa”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 lipca 2021 r., nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Od dnia 3 lipca 2021 r. w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy (na podstawie ustawy z dnia 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz innych ustaw – Dz. U. z 2021 r. poz. 1093) wprowadzenie do wyliczenia otrzymało brzmienie:

„nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem: (`(...)`)”

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 – w treści obowiązującej od 3 lipca 2021 r. – w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1178), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 i 1093) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Zauważyć należy, że wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 – art. 24 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.

W tym miejscu Organ zauważa, że art. 24 ust. 2 ustawy został z dniem 1 lipca 2021 r. uchylony na podstawie art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Ww. ustawa nowelizacyjna wprowadziła równocześnie z dniem 1 lipca 2021 r. do ustawy art. 24d i art. 24e.

Zgodnie z art. 24d ustawy – dodanym z dniem 1 lipca 2021 r.:

1. Deklaracje podatkowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 9, art. 21a ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 1, art. 24a, art. 24b ust. 1, art. 24e ust. 1, oraz deklaracje w sprawie przedpłaty akcyzy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą składać deklaracje podatkowe w postaci papierowej.

Jak z kolei stanowi art. 24e ustawy (również wprowadzony od dnia 1 lipca 2021 r.):

1. w zakresie wyrobów akcyzowych:

1. objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych, lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust. 3,

2. wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy

- podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podpisała umowę (jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) na montaż instalacji fotowoltaicznej w mocy szczytowej 5,92 kWp (tj. poniżej 1 MW). Wnioskodawczyni zawarła Aneks do Umowy z X., której przedmiotem jest: uregulowanie zasad na jakich następuje wprowadzenie do sieci nadwyżki energii odnawialnej wyprodukowanej przez Wnioskodawczynię oraz zasady rozliczenia energii elektrycznej. Również ten Aneks Wnioskodawczyni zawarła jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Instalacja została wpięta do sieci dystrybucyjnej X.. Wyprodukowaną przez Instalację energię elektryczną Wnioskodawczyni wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny. Nadwyżkę wyprodukowanej energii Wnioskodawczyni oddaje do sieci dystrybucyjnej X. Wszystkie wyżej opisane czynności i umowy nie są w żadnym stopniu związane z działalnością zawodową Wnioskodawcy.

W budynku, na którym zamontowano Instalację Wnioskodawca nie prowadzi żadnej aktywności zawodowej ani działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako partner w spółce partnerskiej jako radca prawny.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest obowiązek składania deklaracji podatkowych z tytułu wytwarzania energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez Wnioskodawczynię jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w innym miejscu niż miejsce zainstalowanej Instalacji, wytwarzającą i zużywającą energię elektryczną, wyprodukowaną za pośrednictwem Instalacji zainstalowanej na dachu domu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię jest przedmiotem opodatkowania akcyzą.

W sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawczyni dokonuje zatem czynności opodatkowanej podatkiem akcyzowym – zużycia wytworzonej przez siebie energii elektrycznej na potrzeby własne i rodziny. Czynność ta może podlegać zwolnieniu.

W sytuacji, w której łączna moc jednostki wytwórczej, jaką posiada Wnioskodawca wynosi 5,92 kWp, a tym samym nie przekracza 1 MW, zużycie przez nią energii elektrycznej którą sama wyprodukowała w tej instalacji podlega zwolnieniu z akcyzy.

Rozważając możliwość zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawczynię z posiadanej instalacji fotowoltaicznej należy wskazać, że w przypadku Wnioskodawczyni nie znajdzie zastosowania wymóg ustanowiony w § 5 ust. 2, ponieważ energia promieniowania słonecznego jest jednym z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni dokonuje czynności opodatkowanej podlegającej zwolnieniu od podatku a podstawie § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień. Jednocześnie – jak wynika z opisu stanu faktycznego – Wnioskodawczyni zawarła Aneks do Umowy z X., której przedmiotem jest: uregulowanie zasad na jakich następuje wprowadzenie do sieci nadwyżki energii odnawialnej wyprodukowanej przez Wnioskodawczynię oraz zasady rozliczenia energii elektrycznej jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, wyprodukowaną przez Instalację energię elektryczną Wnioskodawca wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny oraz że wyżej opisane czynności i umowy nie są w żadnym stopniu związane z działalnością zawodową Wnioskodawcy, a w budynku, na którym zamontowano Instalację Wnioskodawca nie prowadzi żadnej aktywności zawodowej ani działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do składania deklaracji podatkowych z tytułu zużywania na potrzeby własne i rodziny, nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej o mocy poniżej 1 MW, która podlega zwolnieniu z podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.