0111-KDIB3-3.4013.274.2021.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 października 2021 r. (data wpływu 19 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązków związanych z wytwarzaniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jest:

- prawidłowe - w zakresie braku obowiązku rejestracji i obowiązku prowadzenia ewidencji (pytanie nr 1 i 4);

- nieprawidłowe - w pozostałym zakresie (pytanie nr 2 i 3).

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązków związanych z wytwarzaniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

[…] jest to jednoosobowa działalność gospodarcza, która zajmuje się głównie produkcją wyrobów z mięsa, włączając wyroby z mięsa drobiowego (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 10.13.Z). Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i na potrzeby podatku VAT (art. 2 pkt 25 lit. a ustawy o VAT (podatek od towarów i usług)), Podatnik, w 2021 roku jest małym podatnikiem.

Wnioskodawca planuje założenie instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku, który jest środkiem trwałym w firmie. Łączna moc zainstalowana instalacji fotowoltaicznej to 42,78 kWp (kilo Watt peak). Przedmiotowa instalacja, składać się będzie z 124 sztuk paneli fotowoltaicznych o mocy znamionowej 345 Wp każdy, 2 sztuk falowników (inwerterów) o mocy znamionowej 17 kW każdy oraz osprzętu niezbędnego do prawidłowej pracy (konstrukcja montażowa, optymalizatory mocy, okablowanie AC i DC, zabezpieczenia nadprądowe i przeciwprzepięciowe). Moc zainstalowana instalacji fotowoltaicznej nie będzie przekraczać 1 MWp.

Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej. Na podstawie art. 2 ust. 27a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (z późn. zm.), Wnioskodawca będzie prosumentem energii (wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii na potrzeby własne w mikroinstalacji – moc zainstalowana do 50 kWp).

Wykonana na zlecenie Wnioskodawcy – […], instalacja fotowoltaiczna przeznaczona będzie na wytworzenie energii elektrycznej ze słońca na pokrycie własnych potrzeb wraz z możliwością przekazywania (magazynowania) nadwyżki wytworzonej w ten sposób energii do sieci energetycznej w celu jej zużycia na potrzeby własne (art. 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii z późn. zm. ), w okresie, w którym produkcja energii z instalacji fotowoltaicznej będzie niewystarczająca i nie pokryje zapotrzebowania.

Dostawca energii elektrycznej, z którym zostanie podpisana umowa, celem bezgotówkowego rozliczenia energii elektrycznej, która zostanie wyprodukowana przez instalację fotowoltaiczną oraz energii pobranej z zakładu energetycznego, posiada koncesję na przesyłanie oraz dystrybucję energii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1) Czy w przedstawionym stanie faktycznym [zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego?

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym [zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, którą wytwarza z odnawialnych źródeł energii?

3. Czy podatnik jest zobowiązany do składania kwartalnych deklaracji AKC-KZ do Urzędu Celno-Skarbowego?

4. Czy podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego na podstawie art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ Wnioskodawca będzie produkował energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy zainstalowanej nieprzekraczającej 1 MWp, wyprodukowana energia będzie pochodziła z odnawialnych źródeł energii oraz będzie wykorzystywana na potrzeby własne. Dodatkowo, wyprodukowana nadwyżka energii, która będzie przesyłana, a następnie pobierana od dostawcy energii elektrycznej również będzie wykorzystywana na potrzeby własne.

Ad. 2.

Moc znamionowa instalacji fotowoltaicznej, która zostanie zamontowana, nie będzie przekraczać 1 MWp, wyprodukowana energia pochodzić będzie z odnawialnych źródeł energii oraz wykorzystywana będzie na potrzeby własne, co jest podstawą do zastosowania zwolnienia z akcyzy na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Ad. 3.

Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Pomimo zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, na podstawie art. 24e ustawy o podatku akcyzowym na podatniku ciąży obowiązek składania kwartalnych deklaracji w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy. Podatnik obowiązany jest składać do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy deklaracje AKC-KZ na podstawie § 1 ust. 5a Rozporządzenia Ministra Finansów, z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy.

Ad. 4

Wnioskodawca, produkując energię w instalacji o mocy zainstalowanej nieprzekraczającej 1 MWp, przekazując ewentualne nadwyżki energii do sieci oraz pobierając energię w przypadku deficytu jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej na podstawie art. 138h ust. 1 pkt 2. Z uwagi na fakt, że nadwyżki wyprodukowanej energii z instalacji fotowoltaicznej będą przekazywane do sieci, a następnie odbierane w momencie powstania deficytu energii i zużywana na potrzeby własne, nie ma zastosowania art. 138h ust. 2 pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

- prawidłowe - w zakresie braku obowiązku rejestracji i obowiązku prowadzenia ewidencji (pytanie nr 1 i 4);

- nieprawidłowe - w pozostałym zakresie (pytanie nr 2 i 3).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o podatku akcyzowym" – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Stosowanie do art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 3 lipca 2021 r., nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, sprzedaż to czynność faktyczna lub prawna, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 3 lipca 2021 r., w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;;

3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 3 lipca 2021 r.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności – art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy.

Obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości – art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Zgodnie z art. 24d ustawy obowiązującym od dnia 1 lipca 2021 r.:

1. Deklaracje podatkowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 9, art. 21a ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 1, art. 24a, art. 24b ust. 1, art. 24e ust. 1, oraz deklaracje w sprawie przedpłaty akcyzy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą składać deklaracje podatkowe w postaci papierowej.

Jak z kolei stanowi art. 24e ustawy obowiązujący od dnia 1 lipca 2021 r.:

1. w zakresie wyrobów akcyzowych:

1. objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych, lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust. 3,

2. wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy

- podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych i deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego składania tych deklaracji, informacjami o terminach i miejscu ich składania oraz pouczeniem podatnika, że deklaracje podatkowe stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zapewniając możliwość prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy – art. 26 ust. 1 ustawy.

Na podstawie ww. delegacji, wzory deklaracji określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2020 r. poz. 2231 z późn. zm.).

Ewidencję ilościową energii elektrycznej, zgodnie z art. 138h ust. 1 ustawy, prowadzą:

1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;

2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;

3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;

4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Jak z kolei stanowi art. 138h ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do:

1. podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot,

2. osób fizycznych produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW

- pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Z dniem 1 lipca 2021 r. ww. rozporządzenie zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1178):

Zgodnie z § 5 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 lipca 2021 r.:

1. Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

2. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 i 1093) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o odnawialnych źródłach energii (dalej ustawa o OZE), odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego, wątpliwości Wnioskodawcy oraz wskazane wyżej przepisy zaznaczyć w pierwszej kolejności należy, że ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w treści art. 9 ustawy zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Czynnościami tymi jest m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju (art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy) oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy).

W pierwszym z ww. przypadków podatnikiem od sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, jest sprzedawca energii elektrycznej (co do zasady podmiot posiadający koncesję). Sytuacja taka odnosi się także do przypadku, gdy wydana nabywcy końcowemu energia elektryczna został przez tego nabywcę końcowego (posiadającego status prosumenta w rozumieniu ustawy o OZE) wprowadzona do sieci jako nadwyżka w celu zmagazynowania i późniejszego odebrania. Wynika to z faktu, że przepisy zawarte w ustawie o OZE w zakresie wzajemnych rozliczeń pomiędzy prosumentami a sprzedawcami, nie stanowią podstawy do ustalania obowiązków podatkowych w podatku akcyzowym, w tym do określania lub obniżania podstawy opodatkowania akcyzą sprzedaży energii elektrycznej, co wynika z zasady autonomii prawa podatkowego oraz wynikającej także z uregulowań wspólnotowych zasady opodatkowania wydania do konsumpcji energii elektrycznej (por. wyrok NSA z 6 maja 2021 r., sygn. akt I GSK 59/18 oraz prawomocne orzeczenia: WSA w Rzeszowie z 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 275/16, WSA w Krakowie z 24 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 380/16, WSA w Gdańsku z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 450/16, WSA w Poznaniu z 21 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Po 228/16, WSA w Gliwicach z 11 października 2016 r., sygn. akt III SA/Gl 270/16 i WSA w Warszawie z 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 852/16).

Tym samym w aktualnie obowiązującym stanie prawnym wprowadzenie przez prosumenta do sieci nadwyżek energii elektrycznej, nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą. Niemniej odebranie przez prosumenta tych nadwyżek jest już sprzedażą energii elektrycznej nabywcy końcowemu, tj. czynnością o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, a tym samym sprzedawca (co do zasady podmiot posiadający koncesję) obowiązany jest do opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedanej energii elektrycznej (pobranej z sieci przez prosumenta).

Drugi ze wskazanych wyżej przypadków, dotyczy zużycia energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Podmiot dokonując zatem zużycia wytworzonej energii elektrycznej (nie dotyczy to nadwyżek wprowadzonych do sieci i odebranych w późniejszym okresie), dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, stając się podatnikiem podatku akcyzowego, zgodnie art. 13 ust. 1 ustawy, obowiązanym do złożenia deklaracji o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy i zapłaty należnej kwoty akcyzy.

Ustawodawca przewidział co prawda wyjątek od powyższej zasady. I tak w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2021 r. na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień, zwolnieniu od akcyzy podlega zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Podkreślić jednak należy, że zwolnienie to nie dotyczy nadwyżek energii elektrycznej wprowadzonej do sieci w celu zmagazynowania i późniejszego odebrania.

Równocześnie fakt zastosowania zwolnienia w oparciu o obowiązujący od 1 lipca 2021 r. § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień powoduje, że podatnik nie będzie obowiązany do złożenia deklaracji miesięcznej w oparciu o art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, lecz będzie składał deklarację kwartalną o której mowa w art. 24e ust. 1 pkt 1 ustawy, o ile podatnik ten nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji miesięcznej właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego z tytułu dokonywania innych czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą.

Ponadto zaznaczyć należy, że na podatniku zużywającym energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, ciąży co do zasady także obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej, o czym stanowi art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy. Jednocześnie wyłączenie z tego obowiązku, przewidziane w art. 138h ust. 2 ustawy znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku m.in. podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem, że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Nadto wskazać należy, że na skutek nowelizacji ustawy obowiązującej od 1 lutego 2021 r. (ustawa z dnia 10 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2021 r. poz. 72), ustawodawca ustanowił Centralny Rejestr Podmiotów Akcyzowych, do którego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy winien się zarejestrować podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności. Przy czym wolą ustawodawcy, z obowiązku tego wyłączne są podmioty produkujące energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Przenosząc powyższe na grunt wątpliwości Wnioskodawcy wyznaczonych pytaniami stwierdza się co następuje:

Ad. 1

Pytanie oznaczone nr 1, dotyczy obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku akcyzowego. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, który będzie dokonywał czynności podlegającej opodatkowaniu – zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej nieprzekraczającej mocy 1 MW. Przedstawiony zatem opis sprawy pozwala stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania złożenia zgłoszenie rejestracyjnego o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy. W ramach opisanego zdarzenia przyszłego znajdzie bowiem zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Równocześnie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego należy wywiązać się przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą. W rezultacie zgłoszenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy dokonuje podmiot, który jeszcze nie jest podatnikiem akcyzy. Status bowiem podatnika uzyskuje się w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2

Kolejną kwestia, która budzi wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania zwolnienia z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, którą wytwarza z odnawialnych źródeł energii.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy Organ zauważa, że w ramach przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, spełnione będą warunki do zastosowania zwolnienia. Niemniej podstawą jego zastosowania nie będzie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Przepis ten, jak i całe rozporządzenie, przestał obowiązywać z dniem 30 czerwca 2021 r. Zwolnienie to znalazło się co prawda w nowym rozporządzeniu obowiązującym od 1 lipca 2021 r., a jego treść odpowiada poprzednio obowiązującej normie, niemniej Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podstawą zwolnienia będzie poprzednio obowiązujący przepis, ujęty w innym rozporządzeniu.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należy zatem całościowo za nieprawidłowe.

Organ zastrzega równocześnie, że zwolnienie na podstawie aktualnie obowiązującego przepisu rozporządzenia znajduje zastosowanie wyłącznie w zakresie tej energii elektrycznej, którą Wnioskodawca zużyje na własne potrzeby i nie wprowadzi do sieci w celu zmagazynowania. Jak wskazano bowiem wyżej, w aktualnie obowiązującym stanie prawnym odebrane przez prosumenta nadwyżki są sprzedażą energii elektrycznej nabywcy końcowemu, a tym samym podlegają opodatkowaniu akcyzą z tego tytułu. Przy czym podatnikiem z tego tyłu nie będzie Wnioskodawca.

Ad. 3

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, jest obowiązek składania kwartalnych deklaracji AKC-KZ do urzędu celno-skarbowego.

Jak wskazano wyżej, co do zasady na podatniku dokonującym czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą – w sprawie czynnością tą jest zużycie energii elektrycznej – ciąży obowiązek złożenia deklaracji miesięcznej w oparciu o art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy. W wyniku nowelizacji obowiązującej od 1 lipca 2021 r. w sytuacji gdy podatnik dokonuje wyłącznie czynności podlegających opodatkowaniu, wobec których znajdzie zastosowanie zwolnienie (nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji miesięcznej z tytułu dokonywania innych czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą), podatnik ten będzie składał deklaracje kwartalne.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika aby Wnioskodawca dokonywał innych czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. W sytuacji zatem zastosowania zwolnienia, Wnioskodawca będzie obowiązany do składania deklaracji kwartalnych (AKC-KZ). Przy czym organem do którego Wnioskodawca winien takie deklaracje składać jest właściwy naczelnik urzędu skarbowego, a nie urząd celno-skarbowy (naczelnik urzędu celno-skarbowego).

Formułując pytanie nr 3 (z którym Organ jest związany), Wnioskodawca przyjął błędne założenie co do właściwości organu do którego winien złożyć deklaracje kwartalne. Organ tym samym nie może podzielić całościowo stanowiska Wnioskodawcy względem sformułowanego pytania, które zawiera błędne założenie.

Tym bardziej że podstawą złożenia takiej deklaracji nie jest także § 1 ust. 5a rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2020 r. poz. 2231 z późn. zm.). Przepis ten określa jedynie wzór deklaracji kwartalnej (AKC-KZ). Podstawą prawną do obowiązku złożenia tej deklaracji jest natomiast art. 24e ust. 1 pkt ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 uznać należy zatem całościowo za nieprawidłowe.

Ad. 4

Ostatnią wątpliwością Wnioskodawcy jest obowiązek prowadzenia ewidencji w zakresie energii elektrycznej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nadwyżki energii elektrycznej będą wprowadzane do sieci. W konsekwencji w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania przewidziane w art. 138h ust. 2 ustawy wyłączenie z obowiązku prowadzenie ewidencji.

Organ podziela zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie on zobowiązany do prowadzenie ewidencji na podstawie art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie (pytanie nr 4), jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego, jego sytuacji prawnopodatkowej i udzielono jej wyłącznie w oparciu zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, jak również w przypadku zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.