0111-KDIB3-3.4013.254.2021.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie braku ponownego opodatkowania suszu tytoniowego wobec którego została określona należna kwota akcyzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie braku ponownego opodatkowania suszu tytoniowego wobec którego została określona należna kwota akcyzy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka […] prowadził działalność gospodarczą polegającą na produkcji papierosów. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca posiadał status pośredniczącego podmiotu tytoniowego (PPT) oraz pozwolenie na prowadzenie składu podatkowego, do którego nabywała susz tytoniowy.

Decyzją […] Wnioskodawca utracił ważność pisemnego potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot tytoniowy. Przyczyną wydania powyższego rozstrzygnięcia był fakt, że organ uznał, że Wnioskodawca sprzedawał susz tytoniowy do podmiotów nie mających statusu PPT lub nie posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności w formie składu podatkowego.

Ponadto decyzją […] cofnięto Wnioskodawcy zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Wnioskodawca obecnie ma cofnięte zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego. Powyższa sytuacja powoduje, że Wnioskodawca w praktyce nie może prowadzić żadnej produkcji wyrobów akcyzowych. Utrudnia to także prowadzenie jakiejkolwiek innej działalności związanej ze sprzedażą majątku Wnioskodawcy, tj. zalegającego na magazynie suszu tytoniowego.

W związku z […] przestojem produkcji, Wnioskodawca posiadał wielomilionowe zobowiązania wobec swoich kontrahentów (dostawców), w większości rolników, dla których działalność z zakresu produkcji rolnej tytoniu jest jedyną działalnością zarobkową.

Mając powyższe na uwadze […] podjęto decyzję o likwidacji Spółki.

W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca nie może otrzymać statusu PPT jako spółka w likwidacji oraz posiadająca zaległości podatkowe nie może go posiadać z mocy prawa. Bowiem w myśl art. 20e ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 roku warunkiem wpisu do rejestru pośredniczących podmiotów tytoniowych jest nieposiadanie przez podmiot lub oddział przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą na terytorium kraju zaległości z tytułu cła i podatków stanowiących dochód budżetu państwa oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz nieprowadzenie wobec podmiotu lub oddziału postępowania egzekucyjnego, likwidacyjnego lub upadłościowego.

Posiadany przez Wnioskodawcę susz tytoniowy pochodzi z dostaw zakupionych jeszcze w […]. Wtedy to został dostarczany do magazynu Wnioskodawcy - mającego wtedy status PPT- […] przez plantatorów tytoniu.

Od chwili przeprowadzenia czynności przeszukania magazynu […] oraz przejęciu wszystkich dokumentów przez […], susz tytoniowy […] nie opuszczał magazynu.

Wnioskodawcy zostało określone zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w szeregu wydanych decyzji dotyczących opodatkowania przedmiotowego suszu: […].

Organy przyjęły, że w okolicznościach sprawy, po utracie przez Wnioskodawcę statusu PTT oraz prawa do prowadzenia składu podatkowego, wystąpiła ustawowa przesłanka do opodatkowania suszu podatkiem akcyzowym tj. posiadanie suszu tytoniowego przez podmiot inny niż uprawniony do posiadania suszu bez akcyzy oraz zostało określone zobowiązanie podatkowe. Kwota akcyzy została określona przez organy w należnej wysokości.

Z powyższego jasno zatem wynika, że w przedmiotowym przypadku powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu posiadania suszu tytoniowego przez Wnioskodawcę. W takim przypadku nie może powstać obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą w stosunku do tego samego towaru oraz tego samego podatnika.

Likwidator, po otrzymaniu informacji o umorzeniu egzekucji z ruchomości (suszu tytoniowego) oraz informacji, że plantatorzy otrzymali należności bez konieczności ich zwrotu dołożył wszelkich starań aby rozpocząć sprzedaż pozostałego majątku Wnioskodawcy, tj. tytoniu z magazynu celem zaspokojenia zobowiązań budżetowych, takich jak należności wobec […].

Likwidator wznowił więc zawieszoną wcześniej działalność Wnioskodawcy w likwidacji […] oraz wysłał pierwszy transport suszu tytoniowego do kontrahenta zagranicznego UE rejestrując go w systemie SENT.

Z kwot uzyskanych z pierwszych dostaw została uregulowana całość zobowiązania wobec […]. Wnioskodawca z otrzymanych w ten sposób kwot reguluje swoje zobowiązania publiczno-prawne, płaci składki i podatki, których bez sprzedaży zalegającego na magazynie suszu tytoniowego nie jest w stanie uregulować.

Uzyskane kwoty z kolejnych transakcji miały pokryć zobowiązanie wobec […].

W tym celu Wnioskodawca sprzedaje kontrahentowi z kraju UE (Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika VAT (podatek od towarów i usług) UE) przedmiotowy susz tytoniowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji oraz w świetle art. 9b ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, sprzedaż suszu tytoniowego przez Wnioskodawcę do kontrahenta unijnego podlega ponownemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie podlegała ponownemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zgodnie bowiem z art. 9b ust 3 ustawy o podatku akcyzowym (dalej jako u.p.a.) jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1 (w tym przypadku jest to posiadanie suszu tytoniowego, od którego powstał już obowiązek podatkowy), to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należytej wysokości. Wnioskodawcy zostało określone zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w szeregu wydanych decyzji dotyczących opodatkowania przedmiotowego suszu.

Innymi słowy aby zasada jednokrotności miała zastosowanie wystarczające jest, że sprzedawca zadeklaruje akcyzę lub akcyza zostanie określona przez organ podatkowy w drodze decyzji. Ponadto, aby kolejny podmiot w łańcuchu obrotu nie był zobowiązany do zapłaty akcyzy, nie jest konieczna faktyczna zapłata akcyzy przez jego sprzedawcę (por. wyrok NSA z dnia 15 listopada 2019 r., sygn. akt I GSK 379/17).

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że opodatkowaniu akcyzą podlega wszelki obrót suszu tytoniowego w formach określonych w art. 9b ust. 1 u.p.a. (nabycie wewnątrzwspólnotowe, sprzedaż, import, zużycie, posiadanie) z wyjątkiem dostawy wewnątrzwspólnotowej. W sytuacji gdy dostawa taka, jako wyjątek, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym to podatnik winien dołożyć należytej staranności w jej udokumentowaniu (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 września 2020 r., sygn. akt III SA/Łd 850/19).

Dostawa wewnątrzwspólnotowa suszu tytoniowego, w myśl art. 9b u.p.a., nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 8 u.p.a., przez dostawę wewnątrzwspólnotową rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Zatem, warunkiem koniecznym uznania realizacji dostawy wewnątrzwspólnotowe jest przemieszczenie na terytorium państwa członkowskiego suszu tytoniowego oraz posiadanie przez dostawcę dowodów potwierdzających wywiezienie suszu tytoniowego z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (zob. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/OI 425/18). Potwierdzeniem wywozu jest dokumentacja SENT.

W przedmiotowym przypadku powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu posiadania suszu tytoniowego przez Wnioskodawcę. W takim przypadku, w myśl wyżej powołanego przepisu prawa, nie może powstać obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą w stosunku do tego samego towaru oraz tego samego podatnika.

Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z treścią art. 212 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia. Oznacza to, że organ nie może zmieniać wydanej przez siebie decyzji, chyba że stanie się ona ostateczna i wystąpią przesłanki uzasadniające jej zmianę w jednym z trybów nadzwyczajnych.

W myśl art. 194 § 1 O.p. dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Zasada związania organu wydaną decyzją, w aspekcie proceduralnym oznacza to, że nie może być ona zmieniona ani uchylona inaczej niż tylko w postępowaniu z udziałem stron tego postępowania. Z tego wynika, że organ jest związany normatywną oceną dokumentu urzędowego, co oznacza, że nie może swobodnie oceniać jego treści, tzn. za udowodnione musi przyjąć to, co wynika wprost z dokumentu i nie może odrzucić (zakwestionować) istnienia m in. określonego faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym przez inny organ.

Dodać należy, że mając na uwadze bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa dotyczące likwidacji, działania Likwidatora Wnioskodawcy mają na celu przede wszystkim zakończenie interesów bieżących Wnioskodawcy, ściągnięcie wierzytelności, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku Wnioskodawcy. Podkreślić również należy, że Likwidator nie może pozbyć się zalegającego na magazynie suszu. Są to czynności likwidacyjne, do których wykonania likwidator jest powoływany. Wnioskodawca wyjaśnia, że upłynnienie majątku Wnioskodawcy obejmuje m.in. spieniężenie jej majątku, celem uzyskania środków na zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Rzeczy ruchome mogą być zbywane przez likwidatora z wolnej ręki, jednakże przy zachowaniu należytej staranności w zakresie określenia ich ceny.

Stosując się więc do przepisów Kodeksu Spółek Handlowych likwidator musiał dołożyć wszelkich starań aby zbyć towar i zaspokoić zaległości wobec wierzycieli, w pierwszej kolejności zobowiązania publiczno-prawne oraz opróżnić magazyn […], który nie należy do Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w sprawie objętej niniejszym wnioskiem sprzedaż przez Wnioskodawcę suszu tytoniowego do kontrahenta unijnego nie podlega ponownemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o podatku akcyzowym" – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 45 załącznika nr 1 do ustawy, bez względu na kod CN, wymieniono susz tytoniowy.

Z kolei zgodnie z art. 99a ust. 1 ustawy, za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

W przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), zwaną dalej "grupą producentów", organizację producentów surowca tytoniowego wpisaną do rejestru organizacji producentów na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych, zwaną dalej "organizacją producentów", oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego;

3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;

5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich;

6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, pośredniczący podmiot tytoniowy lub producenta surowca tytoniowego, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 – art. 9b ust. 2 ustawy.

Z kolei za dostawę wewnąrzwspólnotową dostawa wewnątrzwspólnotowa uznaje się, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy, przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości – art. 9b ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że susz tytoniowy jest wyrobem akcyzowym podlegającym co do zasady opodatkowaniu akcyzą.

Katalog czynności powodujących opodatkowanie akcyzą w zakresie suszu tytoniowego, został przez ustawodawcę określony w art. 9b ust. 1 w zw. art. 9b ust. 2-2a ustawy. W katalogu tym nie uwzględniono co do zasady dostawy wewnątrzwspólnotowej. Tym samym podmiot dokonujący sprzedaży i jednocześnie wywozu suszu tytoniowego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, nie dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą.

Równocześnie w treści art. 9b ust. 3 ustawy ustawodawca wyraził zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą suszu tytoniowego, jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest posiadaczem suszu tytoniowego wobec którego, zgodnie z decyzjami właściwych organów podatkowych, zostało określone zobowiązanie podatkowe.

Na tle powyższego przedmiotem wątpliwości jest stwierdzenie czy w zaistniałej sytuacji sprzedaż suszu tytoniowego w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej podlega ponownemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz cytowane wyżej przepisy, w szczególności, że wobec przedmiotowego suszu tytoniowego zostało określone zobowiązanie podatkowe, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że sprzedaż suszu tytoniowego przez Wnioskodawcę do kontrahenta unijnego nie podlega ponownemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionego pytania uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega równocześnie, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania i w okolicznościach przedstawionego opisu stanu faktycznego, którego elementem jest posiadanie przez Wnioskodawcę suszu tytoniowego wobec którego, zgodnie z decyzjami właściwych organów podatkowych, zostało określone zobowiązanie podatkowe. Pozostałe natomiast kwestie, nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.