0111-KDIB3-3.4013.242.2021.2.JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.), uzupełnionego pismem z 9 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą gliceryny i glikolu jako wyrobów nieakcyzowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą gliceryny i glikolu jako wyrobów nieakcyzowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 4 listopada 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.242.2021.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - prowadzi sklep, w którym to sprzedaje między innymi: wyroby tytoniowe, płyny do papierosów elektronicznych i wyroby nowatorskie, roztwory zawierające glikol i glicerynę, od których jest opłacany podatek akcyzowy.

Podatnik zamierza w przyszłości sprzedawać również glikol i glicerynę, ale w czystej postaci. Na żadnych z tych produktów producent nie zamieszcza informacji, że są one przeznaczone do użycia w papierosach elektronicznych. Co więcej, produkty te nie będą się nadawały do użycia w papierosach elektronicznych bez ich wcześniejszego przerobu. Podatnik może zamieścić na nich informację, taką że produkt nie jest przeznaczony do spożycia w papierosach elektronicznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W związku z powyższym powstaje pytanie: czy sprzedaż w czystej postaci glikolu i gliceryny w prowadzonym sklepie z wyrobami akcyzowymi pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku akcyzowego.

Pismem z 9 listopada 2021 r. (data wpływu 9 listopada 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis o następujące informacje:

Produkty, o których mowa w złożonym wniosku ORD-IN to Gliceryna farmaceutyczna (opakowania jednostkowe o pojemnościach z zakresu 30 ml do 5 l )oraz Glikol Propylenowy (opakowania jednostkowe o pojemnościach od 50 ml do 5 l). Producent zamieszcza na etykiecie informację o przeznaczeniu: „(…)” oraz „(…)”. Producent nie oferuje tych produktów jako produkty akcyzowe, ponieważ nie przewiduje zastosowania tych produktów „do zastosowań specjalnych” oraz nie są one roztworem Gliceryny i Glikolu, a sprzedawane oddzielnie.

Mając to na uwadze, od tych produktów nie został opłacony podatek akcyzowy.

W Karcie Charakterystyki Gliceryny producent wskazuje: „(…)”.

W Karcie Charakterystyki Glikolu producent wskazuje: „(…)”.

Glicerynę roślinną Wnioskodawca zamierza oferować jako dodatek do melasy, a Glikol Propylenowy jako środek do regulacji wilgotności w tytoniu. Oba produkty jako wyroby nieakcyzowe.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że producent może zamieścić informację na tych produktach, że nie są przeznaczone do spożycia w papierosach elektronicznych jako rozwinięcie sformułowania „produkt nie jest do zastosowań specjalnych”. Wówczas zmodyfikowałby etykiety produktów, aby ułatwić odbiór sformułowania „produkt nie jest do zastosowań specjalnych”.

Wnioskodawca nie może wykluczyć, że konsumenci mogą wykorzystywać Glikol i Glicerynę, w drodze dalszego przerobu tych substancji, do wytworzenia płynów do e-papierosów, wbrew przeznaczeniu wskazanemu na opakowaniu i w kartach charakterystyki tych substancji. Analogicznie mogą postąpić, nabywając te substancje w aptece czy przez internet.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w czystej postaci glikolu i gliceryny w prowadzonym sklepie z wyrobami akcyzowymi pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku akcyzowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy o podatku akcyzowym, za płyn do papierosów elektronicznych, zarówno z nikotyną, jak i bez nikotyny, w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę, tym samym, za wyrób akcyzowy - płyn do papierosów elektronicznych - uznaje się wszelkie wyroby w postaci roztworu, które przeznaczone są do wykorzystania w papierosach elektronicznych.

Katalog roztworów stanowiących płyn do papierosów elektronicznych jest katalogiem otwartym, a o klasyfikacji danej substancji jako płyn do tych papierosów decyduje jego przeznaczenie. Kryterium do uznania danego roztworu za płyn do papierosów elektronicznych, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy, stanowi zatem jego przeznaczenie, a nie rodzaj czy składniki tego wyrobu. Rozumienie to potwierdza również fakt, że ustawodawca traktuje każdy płyn do papierosów elektronicznych jako wyrób akcyzowy, wskazując go w załączeniu nr 1 do ustawy w pozycji 46, bez względu na kod CN. Decydującym warunkiem uznania bazy glikolu czy gliceryny za wyrób akcyzowy jest przeznaczenie do wykorzystywania w papierosach elektronicznych.

Podatnik będzie nabywał glikol i glicerynę w czystej postaci. Mogą być one przeznaczone do produkcji spożywczej, kosmetyków, chemii gospodarstwa domowego itp.

W związku z powyższym, sprzedaż powyższych substancji, które nie są przeznaczone jako płyn do papierosów elektronicznych w jakiejkolwiek formie i na żadnym etapie nie stanowią wyrobów akcyzowych, nie spowoduje powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego na gruncie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 722 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722 ze zm.), dalej zwana „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy – art. 1 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 46 załącznika nr 1 do ustawy bez względu na kod CN został wymieniony płyn do papierosów elektronicznych.

Za papierosy elektroniczne w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 34 ustawy rozumie się urządzenia jednorazowego albo wielokrotnego użytku służące do spożywania za pomocą ustnika pary powstającej z płynu do papierosów elektronicznych, wyposażone w szczególności w kartridże lub zbiorniki.

Natomiast za płyn do papierosów elektronicznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy uznaje się roztwór przeznaczony do wykorzystania w papierosach elektronicznych, zarówno z nikotyną, jak i bez nikotyny, w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;

2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;

6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

a) było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub

b) nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;

2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;

3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;

4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 8 ust. 6 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 10 ust. 1 ustawy.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 99b ust. 1 ustawy, produkcją płynu do papierosów elektronicznych w rozumieniu ustawy jest jego wytwarzanie, przetwarzanie, a także jego rozlew.

Za produkcję płynu do papierosów elektronicznych nie uznaje się wytwarzania tego płynu przez konsumenta ręcznie domowym sposobem w gospodarstwie domowym na własne potrzeby – art. 99b ust. 2 ustawy.

Podstawą opodatkowania płynu do papierosów elektronicznych jest jego ilość wyrażona w mililitrach – art. 99b ust. 3 ustawy.

Stawka akcyzy na płyn do papierosów elektronicznych wynosi 0,55 zł za każdy mililitr – art. 99b ust. 4 ustawy.

W przypadku produkcji, o której mowa w ust. 1, niezgodnej z art. 47, stawka akcyzy na płyn do papierosów elektronicznych wynosi dwukrotność stawki, o której mowa w ust. 4 – art. 99b ust. 5 ustawy.

Jak stanowi art. 99b ust. 6 ustawy, w przypadku nabycia lub posiadania płynu do papierosów elektronicznych znajdującego się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tego płynu nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony, stosuje się stawkę w wysokości określonej w ust. 5.

W odniesieniu do powyższych przepisów wskazać należy, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy za płyn do papierosów elektronicznych uznaje się roztwór przeznaczony do wykorzystania w papierosach elektronicznych, zarówno z nikotyną, jak i bez nikotyny, w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę.

Tym samym, za wyroby akcyzowe – płyny do papierosów elektronicznych – uznaje się wszelkie wyroby, które przeznaczone są do wykorzystania w tych papierosach elektronicznych. Katalog wyrobów stanowiących płyn do papierosów elektronicznych jest katalogiem otwartym, a o klasyfikacji wyrobu jako wyrób akcyzowy, tj. płyn do papierosów elektronicznych, decyduje jego przeznaczenie.

Płynem do papierosów elektronicznych w rozumieniu ustawy są więc m.in. aromaty, koncentraty, mieszaniny, a także bazy do roztworów przeznaczonych do wykorzystania w papierosach elektronicznych, w tym także baza zawierająca glikol lub zawierająca glicerynę. Nie wyklucza to uznania za płyn do papierosów elektronicznych innych niż zawierające glikol lub glicerynę roztworów, a także - samego glikolu lub gliceryny, niezmieszanych z innymi substancjami, pod warunkiem, że są one przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych.

Jak wyżej wskazano, decydującym kryterium do uznania danego wyrobu za płyn do papierosów elektronicznych na gruncie ustawy jest jego przeznaczenie. W ten sposób prawodawca rozgraniczył na gruncie akcyzy roztwory mające podobny (lub nawet ten sam) skład surowcowy, ale różne przeznaczenie, tj. roztwory służące do celów innych niż użycie w e-papierosach (np. stosowane w branży kosmetycznej, jako surowce chemiczne itp.) oraz roztwory służące do wykorzystania w e-papierosach; niezależnie od tego czy będą one bezpośrednio stosowane w e-papierosach, czy dopiero w połączeniu z innymi składnikami. Rozumienie to potwierdza również fakt, że ustawodawca traktuje każdy płyn do papierosów elektronicznych jako wyrób akcyzowy, wskazując go w załączniku nr 1 do ustawy w poz. 46, bez względu na jego kod CN.

Należy podkreślić, że ustawodawca formułując definicję płynu do papierosów elektronicznych w założeniu objął opodatkowaniem wszystkie roztwory, które docelowo służyć mają użytkownikom do wykorzystania w papierosie elektronicznym. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy z dnia 12 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 137 ze zm.), która wprowadziła opodatkowanie akcyzą płynów do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich – pojęcie to ma szerszy zakres niż np. w ustawie o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu, z uwagi m.in. na aspekt budżetowy oraz kwestie poboru i kontroli podatku akcyzowego. Objęcie podatkiem akcyzowym wszystkich płynów służących do napełniania papierosów elektronicznych miało na celu skuteczną kontrolę tych wyrobów akcyzowych i zapewnienie analogicznego traktowania podatkowego wyrobów substytucyjnych względem tradycyjnych wyrobów tytoniowych. Wyroby te, podobnie jak tradycyjne wyroby tytoniowe, ewidentnie należą bowiem do kategorii używek.

Zatem na gruncie podatku akcyzowego płynem do papierosów elektronicznych są wszelkie roztwory przeznaczone do używania w e-papierosach, jak również bazy (półprodukty, surowce) do tych roztworów, w tym półprodukty, które zawierają w składzie glikol lub glicerynę. W szczególności, posługując się w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy sformułowaniem „w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę”, ustawodawca włączył do katalogu wyrobów akcyzowych sam w sobie glikol oraz glicerynę, jak również ich mieszaniny – które stanowią podstawowe komponenty płynu do papierosów elektronicznych i w konsekwencji zostały jednoznacznie wymienione jako wyroby akcyzowe, lecz tylko pod warunkiem przeznaczenia ich do wykorzystania w e-papierosach.

Uwidoczniona jest w tym racjonalność ustawodawcy, który objął opodatkowaniem wszelkie roztwory (również beznikotynowe) oraz bazy składniki) – zawierające glikol lub glicerynę, w tym sam glikol lub glicerynę przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych, w taki sam sposób jak w przypadku tytoniu do palenia i jego substytutów. W przypadku wyrobów tytoniowych, papierosami czy tytoniem do palenia nie są bowiem wyłącznie wyroby zawierające w swym składzie sam tytoń, ale również m.in. papierosy z ziół czy masy aromatyczne przeznaczone do fajek wodnych, które zawierają trzcinę cukrową, melasę, aromaty, fruktozę, glicerynę, kawałki owoców i kwiatów lub inne elementy roślin będących źródłem naturalnych aromatów roślinnych (por. m.in. orzeczenie WSA w Krakowie z 20 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 73/17, WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 3500/15, NSA z 7 listopada 2017 r. sygn. akt I GSK 1864/15).

Zauważyć dalej należy, że każdy podmiot, który dokonuje produkcji (wytwarzania, przetwarzania, rozlewu) wyrobów przeznaczonych do wykorzystania w papierosach elektronicznych, bądź który oferuje te wyroby na sprzedaż jako płyn do papierosów elektronicznych lub jako półprodukt służący do dalszej produkcji takiego płynu – przeznacza je do wykorzystania jako płyn do papierosów elektronicznych. Przesądza to o konieczności traktowania ich jako wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy.

Podkreślenia również wymaga, że nawet jeśli na wcześniejszym etapie wyroby zostały wytworzone/nabyte jako wyroby nieakcyzowe (przykładowo – przeznaczone do użycia w branży chemicznej lub kosmetycznej), to w sytuacji przeznaczenia ich do wykorzystania w papierosach elektronicznych staną się wyrobami akcyzowymi wymienionymi w pozycji 46 załącznika nr 1 do ustawy, tj. będą stanowiły płyn do papierosów elektronicznych w rozumieniu ustawy.

Powyższe oznacza równocześnie, że nie są wyrobami akcyzowymi glikol, gliceryna, mieszaniny – w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone do ich wykorzystania w papierosach elektronicznych.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca zamierza sprzedawać w sklepie konsumentom glikol i glicerynę w czystej postaci. Na żadnym z tych produktów producent nie zamieszcza informacji, że są one przeznaczone do użycia w papierosach elektronicznych. Produkty te nie będą się nadawały do użycia w papierosach elektronicznych bez ich wcześniejszego przerobu. Producent nie oferuje tych produktów jako produkty akcyzowe. Od produktów nie został opłacony podatek akcyzowy.

Jednocześnie, z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza oferować na sprzedaż przedmiotową glicerynę roślinną jako dodatek do melasy, a glikol propylenowy jako środek do regulacji wilgotności w tytoniu. Oba produkty będą sprzedawane jako wyroby nieakcyzowe.

Zatem w świetle przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca nabywa i sprzedaje glikol i glicerynę, które nie są przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę tych produktów jako wyrobów nieakcyzowych nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w akcyzie w zakresie dotyczącym płynu do papierosów elektronicznych. Tak długo bowiem, jak nabywane i oferowane na sprzedaż przez Wnioskodawcę glikol i gliceryna nie będą sprzedawane z przeznaczeniem do wykorzystania w papierosach elektronicznych, tak długo wyroby te nie będą uznawane za wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego sprzedaż glikolu i gliceryny które nie są przeznaczone jako płyn do papierosów elektronicznych w jakiejkolwiek formie i na żadnym etapie nie stanowią wyrobów akcyzowych, nie spowoduje powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego – należało uznać za prawidłowe.

Przy czym, Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytania postawionego we wniosku, tj. w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego dotyczącego płynu do papierosów elektronicznych w związku ze sprzedażą glikolu i gliceryny, które nie są przeznaczone przez Wnioskodawcę do wykorzystania w papierosach elektronicznych. W tym zakresie, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe. Natomiast inne kwestie, nieobjęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Nadmienić również należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie stanowią o tym, w jakiej formie podmiot winien informować o przeznaczeniu danej substancji. Należy jednakże zaznaczyć, że to w gestii podmiotu dokonującego obrotu i sprzedaży roztworów zawierających m.in. glikol i glicerynę oraz baz (składników) do tych roztworów leży właściwe wykazanie (uprawdopodobnienie) tego przeznaczenia. W szczególności ma to znaczenie w przypadku wyrobów, które mogą zostać wykorzystane w e-papierosach – w tym znaczeniu, że są to wyroby których charakter, skład i właściwości wskazują na takie właśnie przeznaczenie.

Jednocześnie Organ nadmienia, że w trybie wydawania interpretacji indywidualnej opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku jest podstawą do wydania rozstrzygnięcia. Natomiast stwierdzenie, czy w konkretnym przypadku dane wyroby oferowane przez Wnioskodawcę na sprzedaż z uwagi na swój charakter, skład i właściwości są, czy też nie są przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych – a tym samym, czy spełniają kryterium wyrobów akcyzowych – może być dokonywane wyłącznie w ramach postępowania prowadzonego przez właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe. Organ wydający interpretację indywidualną nie dokonuje natomiast takiej oceny. To w trakcie kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego właściwy organ może badać okoliczności sprawy i przesądzić, czy nabywane i sprzedawane przez Wnioskodawcę wyroby w konkretnym przypadku spełniają warunki uznania ich za wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy. Tym samym wyroby takie jak np. glikol i gliceryna będące dodatkiem do melasy bądź środkami do regulacji wilgotności w tytoniu, z uwagi m.in. na swój skład chemiczny i własności mogą zostać uznane za płyn do papierosów elektronicznych – jednak ocena ta może zostać dokonana wyłącznie w związku z kontrolą stanu rzeczywistego, a nie w ramach postepowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.