0111-KDIB3-3.4013.214.2021.2.PJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu: 18 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 listopada 2021 r. (data wpływu: 9 listopada 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej wyprodukowanej ze źródła odnawialnego oraz obowiązku składania w zakresie podatku akcyzowego deklaracji kwartalnych o symbolu AKC-K/Z – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

18 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej wyprodukowanej ze źródła odnawialnego oraz obowiązku składania w zakresie podatku akcyzowego deklaracji kwartalnych o symbolu AKC-K/Z. Wniosek został uzupełniony pismem z 8 listopada 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 5 listopada 2021 r.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny**:**

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: X. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w A., zwana dalej podatnikiem, stroną, Spółką lub wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Strona jest podatnikiem czynnym VAT (podatek od towarów i usług), w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku akcyzowego Spółka w okresie od stycznia 2015 r. do dnia 25 lipca 2021 r. składała deklaracje dla podatku akcyzowego, określając ww. deklaracjach podatek należny związany z wytwarzaniem energii elektrycznej na „potrzeby własne” ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego.

Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na wniosek strony wydał w dniu 26 stycznia 2015 r. interpretację indywidualną numer ITPP3/443-634b/14/MD, w której między innymi stwierdził, iż na stronie nie spoczywa obowiązek składania deklaracji dla podatku akcyzowego, ale pod warunkiem otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii elektrycznej, zwanego dalej w skrócie świadectwem, którego to świadectwa Spółka do dnia dzisiejszego nie otrzymała. Powyżej wymieniona interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2015 r. do chwili obecnej nie została uchylona lub też zmieniona. Określając wysokość podatku akcyzowego należnego strona uznała, iż przesłanką determinującą możliwość skorzystania ze zwolnienia przez Spółkę od akcyzy z tytułu produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, zgodnie z art. 30 ust. 1 u.p.a., jest otrzymanie dokumentu potwierdzenia umorzenia świadectwa pochodzenia przez podatnika podatku akcyzowego. Skoro Spółka ww. świadectwa nie otrzymała, zobowiązana była zdaniem strony do dnia 30 czerwca 2021 r. naliczać i uiszczać podatek akcyzowy należny od wytwarzanej energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Spółka w posiadanej instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. ze światła słonecznego nie posiada zainstalowanego generatora, tylko ma zainstalowane po 16 sztuk inwentorów o mocy po 5 kW, co stanowi, iż instalacja ma moc mniejszą niż 1 MW, tj. 0,8 MW [zgodnie z treścią uzupełnienia powinno być 0,08 MW – przypis Organu].

W uzupełnieniu z 8 listopada 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto poniższe okoliczności:

Ad. pkt 1. Wnioskodawca energię elektryczną wyprodukowaną w instalacji wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego, zużywa na potrzeby własne.

Ad. pkt 2. Łączna moc instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wykorzystywanych przez wnioskodawcę wynosi 0,08 MW.

Ad. pkt 3. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie i dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716 ze zm.).

Ad. pkt 4. Energia elektryczna wyprodukowana w instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego nie jest i nie będzie dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Ad. pkt 5. Energia elektryczna wyprodukowana przez Wnioskodawcę w opisanej powyżej instalacji nie jest przez Spółkę sprzedawana innym podmiotom.

Ad. pkt 6. Energia elektryczna nie jest odsprzedawana przez Wnioskodawcę podmiotom, które posiadają status odbiory końcowego.

Ad. pkt 7. Spółka nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających umorzenie świadectw pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 216 ze zm.).

Ad. pkt 8. Wnioskodawca nie dokonuje innych czynności opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z tytułu których to czynności strona zobowiązana byłaby do składania deklaracji dla podatku akcyzowego.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy od dnia 01 lipca 2021 r. wytwarzanie przez Spółkę energii elektrycznej na własne potrzeby ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego bez użycia generatora jest zwolnione z podatku akcyzowego, co skutkuje, że na wnioskodawcy spoczywa obowiązek składania w zakresie podatku akcyzowego wyłącznie deklaracji kwartalnych o symbolu AKC-K/Z?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Zgodnie z § 5 rozporządzenia zużycie energii elektrycznej wytwarzanej z użyciem generatora o łącznej mocy nie nieprzekraczającej 1 MW, która to energia elektryczna jest zużywana na potrzeby własne Spółki, jest zwolnione z opodatkowania akcyzą. Spółka nie wytwarza energii elektrycznej na potrzeby własne ze źródeł odnawialnych przy użyciu generatora i do dnia 1 lipca 2021 r. nie otrzymała dokumentu potwierdzenia umorzenia świadectwa pochodzenia energii. Z uwagi na powyższe wytwarzanie energii elektrycznej przez Spółkę ze źródeł odnawialnych na potrzeby własne po dniu 1 lipca 2021 r. nie jest zwolnione z opodatkowania akcyzą. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż od dnia 1 lipca 2021 r. nadal wytwarzanie przez Spółkę energii elektrycznej na własne potrzeby ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego bez użycia generatora, nie jest zwolnione z podatku akcyzowego, co skutkuje że na wnioskodawcy spoczywa obowiązek składania w zakresie podatku akcyzowego deklaracji kwartalnych o symbolu AKC-K/Z. Wnioskodawca nie jest zatem od dnia 1 lipca 2021 r. zobowiązany do naliczania akcyzy i składania miesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego, co do tej pory czyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stan faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 z późn. zm., dalej jako „ustawa akcyzowa”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 lipca 2021 r., nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Od dnia 3 lipca 2021 r. w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy (na podstawie ustawy z dnia 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz innych ustaw – Dz. U. z 2021 r. poz. 1093) wprowadzenie do wyliczenia otrzymało brzmienie:

„nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem: (`(...)`)”

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 – w treści obowiązującej od 3 lipca 2021 r. – w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy w treści obowiązującej do 2 lipca 2021 r.

Należy zauważyć, że od 3 lipca 2021 r. ww. przepis art. 9 ust. 2 obowiązuje w następującym brzmieniu:

„Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.”

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2017 r. poz. 1148, 1213 i 1593 oraz z 2018 r. poz. 9 i 650).

Wspomniane zwolnienie stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe (art. 30 ust. 2 ustawy).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1178), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 i 1093) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Zauważyć należy, że wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Jak stanowi art. 24 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r. – przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

W tym miejscu Organ zauważa, że art. 24 ust. 2 ustawy został z dniem 1 lipca 2021 r. uchylony na podstawie art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Ww. ustawa nowelizacyjna wprowadziła równocześnie z dniem 1 lipca 2021 r. do ustawy art. 24d i art. 24e.

Zgodnie z art. 24d ustawy – dodanym z dniem 1 lipca 2021 r.:

1. Deklaracje podatkowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 9, art. 21a ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 1, art. 24a, art. 24b ust. 1, art. 24e ust. 1, oraz deklaracje w sprawie przedpłaty akcyzy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą składać deklaracje podatkowe w postaci papierowej.

Jak z kolei stanowi art. 24e ustawy (również wprowadzony od dnia 1 lipca 2021 r.):

1. w zakresie wyrobów akcyzowych:

1. objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych, lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust. 3,

2. wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy

- podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Wzór deklaracji kwartalnej w sprawie podatku akcyzowego od wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od podatku akcyzowego i zerową stawką podatku akcyzowego (AKC-K/Z) został określony w załączniku nr 18a do rozporządzenia Ministra Finansów z 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2020 r. poz. 2231 z późn. zm.).

Zgodnie z opisem stanu faktycznego w zakresie podatku akcyzowego Spółka w okresie od stycznia 2015 r. do dnia 25 lipca 2021 r. składała deklaracje dla podatku akcyzowego, określając ww. deklaracjach podatek należny związany z wytwarzaniem energii elektrycznej na „potrzeby własne” ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego. Spółka w posiadanej instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. ze światła słonecznego nie posiada zainstalowanego generatora, tylko ma zainstalowane po 16 sztuk inwentorów o mocy po 5 kW, co stanowi, iż instalacja ma moc mniejszą niż 1 MW. Łączna moc instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wykorzystywanych przez wnioskodawcę wynosi 0,08 MW. Wnioskodawca energię elektryczną wyprodukowaną w instalacji wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego, zużywa na potrzeby własne. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie i dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu Prawa energetycznego. Energia elektryczna wyprodukowana w instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego nie jest i nie będzie dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii. Energia elektryczna wyprodukowana przez Wnioskodawcę w opisanej powyżej instalacji nie jest przez Spółkę sprzedawana innym podmiotom. Energia elektryczna nie jest odsprzedawana przez Wnioskodawcę podmiotom, które posiadają status odbiory końcowego. Wnioskodawca nie dokonuje innych czynności opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z tytułu których to czynności strona zobowiązana byłaby do składania deklaracji dla podatku akcyzowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku składania w zakresie podatku akcyzowego deklaracji kwartalnych AKC-K/Z w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej na własne potrzeby ze źródeł odnawialnych tj. światła słonecznego oraz zwolnienia z podatku zużycia tej energii na potrzeby własne.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego, wątpliwości Wnioskodawcy oraz wskazane wyżej przepisy zaznaczyć w pierwszej kolejności należy, że ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w art. 9 ustawy zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Jedną z tych czynności jest m.in. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy), czyli sytuacja, w której znajduje się Wnioskodawca.

Spółka dokonując czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą staje się podatnikiem podatku akcyzowego, co wynika z treści art. 13 ust. 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24, 24e i 24d ustawy) powstaje z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Jak stanowi art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Równocześnie od 1 lipca 2021 r. co do zasady deklaracje podatkowe, o których mowa m.in. w art. 24 ust. 1, art. 24e ust. 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Ponadto w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy, podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Obowiązek złożenia deklaracji istnieje zatem zarówno w przypadku gdy podatnik będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od zużytej energii elektrycznej jak i w przypadku gdy zużycie to będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania akcyzą.

W sytuacji, w której łączna moc instalacji do wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę wynosi 0,08 MW, a tym samym nie przekracza 1 MW, zużycie przez niego energii elektrycznej którą sam wyprodukował w tych instalacjach podlega zwolnieniu z akcyzy w oparciu o § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień.

Jednocześnie należy wskazać, że wytwarzania przez Wnioskodawcę energii elektrycznej nie dotyczy wymóg ustanowiony w § 5 ust. 2 rozporządzenia, ponieważ energia promieniowania słonecznego jest jednym z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o OZE.

W sytuacji Wnioskodawcy nie znajdzie natomiast zastosowania zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku – Spółka nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających umorzenie świadectw pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy o OZE.

Wobec powyższego stwierdzić należy że wytwarzanie energii elektrycznej przez Spółkę ze źródeł odnawialnych na potrzeby własne po 1 lipca 2021 r. nie jest zwolnione z opodatkowania akcyzą na podstawie przepisów art. 30 ust. 1 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że skoro Wnioskodawca zużywa na potrzeby własne energię wytworzoną z odnawialnego źródła energii oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekracza 1 MW, to zużycie na własne potrzeby wyprodukowanej w ten sposób energii elektrycznej jest objęte zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień.

Jednocześnie, z uwagi na to że Wnioskodawca dokonuje czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, która podlega zwolnieniu, o którym mowa w § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień, będzie zobowiązany do składania deklaracji zgodnie z art. 24e ust. 1 pkt 1.

Tym samym, należy wskazać, że w stanie prawnym mającym zastosowanie po 1 lipca 2021 r. Wnioskodawca, który – jak wynika z opisu stanu faktycznego – nie dokonuje innych czynności z których wynika obowiązek zapłaty akcyzy, powinien składać deklaracje za kwartalny okres rozliczeniowy (AKC-K/Z) w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.