0111-KDIB3-3.4013.194.2021.1.PJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu: 4 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

- braku opodatkowania akcyzą sprzedaży energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) – jest prawidłowe,

- zwolnienia z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni - jest prawidłowe,

- obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wytwarzanej we własnej elektrowni – jest nieprawidłowe,

- obowiązku składania deklaracji podatkowej w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej we własnej elektrowni – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

4 sierpnia 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie braku opodatkowania akcyzą sprzedaży energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii), zwolnienia z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni, obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wytwarzanej we własnej elektrowni i obowiązku składania deklaracji podatkowej w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej we własnej elektrowni.

Wnioskodawca przedstawił następujący opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca - wykorzystując posiadaną przez siebie małą elektrownie wodną - prowadzi działalność gospodarczą polegająca na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Elektrownia wyposażona jest w generator dwubiegowy o mocy 300 kW.

Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje do spółki obrotu energią (niebędącą odbiorcą końcowym). W elektrowni zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne (są to potrzeby związane z produkcją energii i procesem jej podtrzymania oraz z utrzymaniem elektrowni i pomieszczenia socjalnego). W sytuacji, kiedy elektrownia pracuje (wytwarza energię), na potrzeby własne Wnioskodawca zużywa energię wytworzoną przez elektrownię. Natomiast w sytuacji kiedy elektrownia nie pracuje (nie wytwarza energii), Wnioskodawca dokonuje zakupu energii na potrzeby własne od spółki obrotu energią.

Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Posiadał ją w przeszłości, ale na podstawie ustawy o odnawialnych źródłach energii z dnia (`(...)`) 2015 r. decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nastąpiło jej wygaśnięcie. W zamian Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wpisał Wnioskodawcę w dniu (`(...)`).2018 r. do Rejestru Wytwórców w Małej Instalacji.

Wnioskodawca nie prowadził dotychczas ewidencji ilościowej energii elektrycznej i nie składał co miesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego, wychodząc z założenia, że obowiązki te Wnioskodawcy nie dotyczą, jako podmiotu zwolnionego z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, którą wytwarza w swojej elektrowni. Z końcem maja br. doszło do przekształceń własnościowych, na mocy których zmienił się skład osobowy Wnioskodawcy jako osobowej spółki prawa handlowego. Nowi wspólnicy Wnioskodawcy chcieliby uzyskać pewność, że dotychczasowe stanowisko i postępowanie Wnioskodawcy było właściwe.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy w świetle zamkniętego katalogu przedmiotu opodatkowania akcyzą w przypadku energii elektrycznej określonego w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, sprzedaż energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) nie jest objęta podatkiem od akcyzy?

2. Czy zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki regionalnej w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 28 czerwca 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1178), a także analogicznymi regulacjami obowiązującymi w latach ubiegłych, Wnioskodawca pozostaje zwolniony z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, którą wytwarza w swojej elektrowni?

3. Czy pomimo ewentualnych wyłączeń oraz zwolnień z akcyzy, o których mowa w powyższym pkt 1 oraz 2, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej?

4. Czy pomimo ewentualnych wyłączeń oraz zwolnień z akcyzy, o których mowa w powyższym pkt 1 oraz 2, Wnioskodawca ma obowiązek składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego?

Wnioskodawca przedstawił następujące własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego:

Ad 1.

Wnioskodawca - wykorzystując posiadaną przez siebie małą elektrownie wodną - produkuje energię, którą następnie sprzedaje dystrybutorowi energii. Dystrybutor energii - jako spółka obrotu energii, tj. podmiot wyłącznie pośredniczący w sprzedaży energii do nabywców końcowych - nie ma statusu nabywcy końcowego w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatku akcyzowym. W efekcie sprzedaż energii przez Wnioskodawcę do dystrybutora nie mieści się w przedmiocie opodatkowania podatkiem akcyzowym w zakresie dotyczącym energii elektrycznej. Zdaniem Wnioskodawcy przesądza to o tym, że Wnioskodawca w tym zakresie nie ma statusu podatnika podatku akcyzowego.

Ad 2.

Wnioskodawca wykorzystuje również wytworzoną przez siebie energię na potrzeby własne. Produkcja takiej energii co do zasady jest opodatkowana podatkiem akcyzowym (art. 9 ust. 1 pkt. 3 i 4 ustawy o podatku akcyzowym). W przypadku Wnioskodawcy, wyposażonego w generator dwubiegowy o mocy 300 kW, zastosowanie znajduje jednak wyjątek przewidziany przez ustawodawcę. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki regionalnej w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 28 czerwca 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1178), zwalnia się bowiem od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię (analogiczna regulacja obowiązywała w latach poprzednich; por. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego; Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 24 lutego 2017 r., Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r.). Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym ustanawiającym katalog zwolnień przedmiotowych „zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej, jak również zużycie tej energii w celu podtrzymywania tych procesów produkcyjnych”.

Zatem skoro Wnioskodawca zużywa do produkcji energii elektrycznej energię wytworzoną z odnawialnego źródła energii oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekracza 1 MW, to zużycie na własne potrzeby wyprodukowanej w ten sposób energii elektrycznej jest objęte zwolnieniem z podatku akcyzowego.

Wnioskodawca nie ma zatem statusu podatnika podatku akcyzowego (nie sprzedaje bowiem energii do odbiorców końcowych, a w przypadku energii wykorzystywanej na własne potrzeby, korzysta ze zwolnienia z uwagi na moc wykorzystywanych generatorów).

Ad 3.

Zgodnie z art. 138h ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku akcyzowym ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzi podmiot dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu oraz podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Jak już była mowa w pkt 1 powyżej, Wnioskodawca nie sprzedaje energii elektrycznej nabywcy końcowemu w rozumieniu ustawy, a jedynie dystrybutorowi energii (który tak nabytą energię sprzedaje do nabywców końcowych). Co więcej, choć Wnioskodawca zużywa energię elektryczną w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, to ponownie, z uwagi na moc generatora Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie względem niego wyjątek. Zgodnie bowiem z art. 138h ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Mając przy tym na uwadze fakt, iż celem prowadzenia ewidencji energii elektrycznej jest wskazanie wolumenu energii, od której powstaje obowiązek zapłaty akcyzy oraz fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy ten obowiązek nie powstaje, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego, zgodnie z punktem 2 stanowiska Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności, o której mowa w art. 9 ust. 1. ustawy o podatku akcyzowym. Z tego powodu, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji energii elektrycznej.

Ad 4.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym obowiązek składania deklaracji w przypadku energii elektrycznej obciąża podatnika. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podatnikiem akcyzy jest m. in. jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, „która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą”. Z uwagi na wyłączenia i zwolnienia, omówione w powyższych punktach 1 oraz 2, Wnioskodawca nie dokonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. Wnioskodawca nie ma zatem statusu podatnika z tytułu obrotu energią. Z tego powodu Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w zakresie:

- braku opodatkowania akcyzą sprzedaży energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) – ,

- zwolnienia z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni – prawidłowe,

- obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wytwarzanej we własnej elektrowni – nieprawidłowe,

- obowiązku składania deklaracji podatkowej w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej we własnej elektrowni – nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 z późn. zm., dalej jako „ustawa akcyzowa”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 lipca 2021 r., nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Od dnia 3 lipca 2021 r. w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy (na podstawie ustawy z dnia 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz innych ustaw – Dz. U. z 2021 r. poz. 1093) wprowadzenie do wyliczenia otrzymało brzmienie:

„nabywca końcowy – podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, 868 i 1093), z wyłączeniem: (`(...)`)”

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 – w treści obowiązującej od 3 lipca 2021 r. – w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy w treści obowiązującej do 2 lipca 2021 r.

Należy zauważyć, że od 3 lipca 2021 r. ww. przepis art. 9 ust. 2 obowiązuje w następującym brzmieniu:

„Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.”

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności – art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy.

Zgodnie z natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie - przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem tych wyrobów.

Jak stanowi art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 lutego 2021 r. obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca - wykorzystując posiadaną przez siebie małą elektrownie wodną - prowadzi działalność gospodarczą polegająca na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje do spółki obrotu energią (niebędącą odbiorcą końcowym). W elektrowni zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne (są to potrzeby związane z produkcją energii i procesem jej podtrzymania oraz z utrzymaniem elektrowni i pomieszczenia socjalnego). W sytuacji, kiedy elektrownia pracuje (wytwarza energię), na potrzeby własne Wnioskodawca zużywa energię wytworzoną przez elektrownię. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego.

Wątpliwości sformułowane przez Wnioskodawcę w pytaniu nr 1 dotyczą podlegania opodatkowaniu w związku ze sprzedażą energii elektrycznej do spółki obrotu energią.

Rozpatrując powyższe zagadnienie należy wskazać, że sprzedaż energii elektrycznej jest czynnością opodatkowaną jeżeli następuje na rzecz podmiotu będącego nabywcą końcowym. Z definicji zawartej w przytoczonym wyżej artykule 2 pkt 19 ustawy wynika, że aby podmiot nie był uznany za nabywcę końcowego, musi:

1. posiadać koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, albo

2. spełniać warunki uprawniające do wyłączenia wymienione w cytowanym wyżej przepisie.

Odpowiadając zatem wprost na pytanie Wnioskodawcy oznaczone nr 1 należy stwierdzić, że sprzedaż energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) nie jest objęta podatkiem od akcyzy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Rozpatrując wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 2 należy odnieść się do możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1178), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 i 1093) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Tak samo stanowił § 5 ust. 1 obowiązującego do 1 lipca 2021 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525 z późn. zm.), § 5 obowiązującego do 1 stycznia 2019 r. rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 430 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z 8 lutego 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 312 z późn. zm.), które obowiązywało od 1 marca 2013 r. do 28 lutego 2017 r.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Zauważyć należy, że wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca - wykorzystując posiadaną przez siebie małą elektrownie wodną - prowadzi działalność gospodarczą polegająca na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Elektrownia wyposażona jest w generator dwubiegowy o mocy 300 kW.Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje do spółki obrotu energią (niebędącą odbiorcą końcowym). W elektrowni zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne (są to potrzeby związane z produkcją energii i procesem jej podtrzymania oraz z utrzymaniem elektrowni i pomieszczenia socjalnego). W sytuacji, kiedy elektrownia pracuje (wytwarza energię), na potrzeby własne Wnioskodawca zużywa energię wytworzoną przez elektrownię. Natomiast w sytuacji kiedy elektrownia nie pracuje (nie wytwarza energii), Wnioskodawca dokonuje zakupu energii na potrzeby własne od spółki obrotu energią. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię jest przedmiotem opodatkowania akcyzą.

W sytuacji opisanej we wniosku Spółka dokonuje zatem czynności opodatkowanej podatkiem akcyzowym – zużycia części wytworzonej przez siebie energii elektrycznej. Czynność ta może podlegać zwolnieniu.

W sytuacji, w której łączna moc jednostki wytwórczej, jaką posiada Spółka wynosi 300 kW, a tym samym nie przekracza 1 MW, zużycie przez nią energii elektrycznej którą sama wyprodukowała w tej instalacji podlega zwolnieniu z akcyzy.

Rozważając możliwość zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawcę z posiadanej elektrowni wodnej należy wskazać, że w przypadku Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania wymóg ustanowiony w § 5 ust. 2, ponieważ hydroenergia jest jednym z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Wobec powyższego Wnioskodawca poprawnie stwierdza z swoim stanowisku, że skoro zużywa do produkcji energii elektrycznej energię wytworzoną z odnawialnego źródła energii oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekracza 1 MW, to zużycie na własne potrzeby wyprodukowanej w ten sposób energii elektrycznej jest objęte zwolnieniem z podatku akcyzowego. Jednocześnie nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie ma statusu podatnika podatku akcyzowego (nie sprzedaje bowiem energii do odbiorców końcowych, a w przypadku energii wykorzystywanej na własne potrzeby, korzysta ze zwolnienia z uwagi na moc wykorzystywanych generatorów), co nie ma jednakże wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 ponieważ jego przedmiotem jest wyłącznie zwolnienie z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W zadanym we wniosku pytaniu nr 3 Wnioskodawca przedstawił również wątpliwość, czy jest zobowiązany doprowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

W myśl art. 138h ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;

2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;

3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;

4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Odnosząc do obowiązku prowadzenie ewidencji wskazać należy, że art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do 30 kwietnia 2021 r. ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Jednocześnie z art. 138 ust. 2 pkt 1, obowiązującego od 1 maja 2021 r. wynika, że do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot przepisy art. 138h ust. 1 nie mają zastosowania pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie było możliwości jej dostarczania do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii. Dodatkowo od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej winna zostać zapłacona akcyza w należnej wysokości (warunek ten nie dotyczy m.in. hydroenergii).

W przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wyprodukowaną energię elektryczną sprzedaje do spółki obrotu energią (niebędącą odbiorcą końcowym) i że w elektrowni zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne. Wobec powyższego należy uznać, że posiadana przez Wnioskodawcę mała elektrownia wodna jest podłączona do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Tym samym nie znajdzie w przypadku Wnioskodawcy zastosowania wyłączenie z obowiązku prowadzenia ewidencji, wynikające z art. 138h ust. 2 pkt 1. Zatem Wnioskodawca jako podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4, będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

W art. 138h ust. 3-6 ustawy wskazano, że:

3. Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

4. Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych.

5. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;

2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;

3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;

4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;

5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;

6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;

7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

6. W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę powinna wobec powyższego zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in.:

· energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju,

· energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego,

· energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym mając na uwadze fakt, iż celem prowadzenia ewidencji energii elektrycznej jest wskazanie wolumenu energii, od której powstaje obowiązek zapłaty akcyzy oraz fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy ten obowiązek nie powstaje, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego, zgodnie z punktem 2 stanowiska Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca jest bowiem podatnikiem z tytułu czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 (czego nie zmienia możliwość objęcia wyprodukowanej w posiadanej przez Wnioskodawcę małej elektrowni wodnej zwolnieniem wskazanym w § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień), a ponadto nie znajdzie w przypadku Wnioskodawcy zastosowania wyłączenie z obowiązku prowadzenia ewidencji, gdyż posiadana przez Wnioskodawcę mała elektrownia wodna jest podłączona do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, i ilość energii elektrycznej sprzedanej spółce obrotu energią (podmiotowi niebędącemu odbiorcą końcowym, a więc posiadającemu koncesję) stosownie do art. 138h ust. 5 pkt 3 powinna być w tej ewidencji wykazana. W ewidencji powinna być wykazana, również energia elektryczna zużyta na potrzeby własne Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 – art. 24 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.

W tym miejscu Organ zauważa, że art. 24 ust. 2 ustawy został z dniem 1 lipca 2021 r. uchylony na podstawie art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Ww. ustawa nowelizacyjna wprowadziła równocześnie z dniem 1 lipca 2021 r. do ustawy art. 24d i art. 24e.

Zgodnie z art. 24d ustawy – dodanym z dniem 1 lipca 2021 r.:

1. Deklaracje podatkowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 9, art. 21a ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 1, art. 24a, art. 24b ust. 1, art. 24e ust. 1, oraz deklaracje w sprawie przedpłaty akcyzy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

2. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mogą składać deklaracje podatkowe w postaci papierowej.

Jak z kolei stanowi art. 24e ustawy (również wprowadzony od dnia 1 lipca 2021 r.):

2. w zakresie wyrobów akcyzowych:

1. objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych, lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust. 3,

2. wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy

- podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

3. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, nie składają deklaracji podatkowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy sformułowanych w pytaniu nr 4 jest stwierdzenie czy na Spółce ciąży obowiązek składania deklaracji podatkowej.

Jak wskazano wyżej, jedną z czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24, 24e i 24d ustawy) powstaje m.in. z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Jak stanowi art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Równocześnie od 1 lipca 2021 r. co do zasady deklaracje podatkowe, o których mowa m.in. w art. 24 ust. 1, art. 24e ust. 1, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Ponadto w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy, podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Obowiązek złożenia deklaracji istnieje zatem zarówno w przypadku gdy podatnik będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od zużytej energii elektrycznej jak i w przypadku gdy zużycie to będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania akcyzą.

Ustawodawca co prawda przewidział wyjątki od obowiązku złożenia deklaracji, przy czym żaden z przypadków określonych w ustawie, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca (art. 24 ust. 2 ustawy), jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2021 r. (art. 24e ust. 2 ustawy) nie ma w sprawie zastosowania.

Reasumując, należy wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2021 r. Wnioskodawca był zobowiązany do składania miesięcznych deklaracji na potrzeby podatku akcyzowego, w których wykazywał kwotę akcyzy objętą zwolnieniem, natomiast w stanie prawnym mającym zastosowanie po 1 lipca 2021 r. Wnioskodawca, o ile nie dokonuje innych czynności z których wynika obowiązek zapłaty akcyzy, powinien składać deklaracje za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest nieprawidłowe.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawcy:

- sprzedaż energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) nie podlega opodatkowaniu akcyzą,

- zużycie przez Wnioskodawcę na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni podlega zwolnieniu z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego,

- Wnioskodawca jako podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4, będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej,

- w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej we własnej elektrowni na Wnioskodawcy ciąży obowiązek składania deklaracji podatkowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

- braku opodatkowania akcyzą sprzedaży energii przez Wnioskodawcę do podmiotu niemającego statusu nabywcy końcowego (dystrybutora energii) – ,

- zwolnienia z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, wytwarzanej we własnej elektrowni – jest prawidłowe,

- obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wytwarzanej we własnej elektrowni – jest nieprawidłowe,

- obowiązku składania deklaracji podatkowej w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej we własnej elektrowni – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Organ informuje, że interpretacja podatkowa dotyczy kwestii będących przedmiotem pytań podatkowych, zatem inne zagadnienia, nie objęte zakresem pytań, nie mogły być przedmiotem interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.