0111-KDIB3-3.4013.177.2021.3.PJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu: 15 lipca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu: 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą przerobienia pojazdu o dop. masie całkowitej <3,5 t na pojazd specjalny – kempingowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

25 czerwca 2021 r wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą przerobienia pojazdu o dop. masie całkowitej <3,5 t na pojazd specjalny – kempingowy. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 sierpnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwane Organu z 24 sierpnia 2021 r.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Dnia 21.06.2021 r. został nabyty przez firmę pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej <3,5 t, o pojemności silnika <2000 ccm. Taki pojazd zwolniony jest z opłaty skarbowej. Samochód przerobiony został na pojazd specjalny - kempingowy i dnia 30.06.2021 r., po przeprowadzonym w OSKP badaniu technicznym, zarejestrowany w kraju. Wszystko wydarzyło się jeszcze przed zmianami dotyczącymi akcyzy za przebudowę pojazdu na kempingowy. Po długich konsultacjach z różnymi urzędnikami US oraz KIS ustalone zostało, że Wnioskodawca powinien złożyć deklarację AKS-US, jak też uczynił. Pytanie, czy taką deklarację faktycznie powinien był składać. Samochód został zarejestrowany dopiero po przebudowie. Jeden z urzędników był pewien, że Wnioskodawca powinien złożyć deklarację AKC-4/E. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien był on płacić tej akcyzy.

W uzupełnieniu z 30 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto poniższe okoliczności:

1. Kod CN nabytego pojazdu: 8704.

2. Kod CN pojazdu po przebudowie na pojazd specjalny kempingowy: 87033211.

3. Nabyty pojazd został zarejestrowany na terytorium Polski po dokonaniu zmian konstrukcyjnych, zmieniających na pojazd specjalny – kempingowy (załącznik).

4. Akcyza została zapłacona z tytułu dokonania w pojeździe samochodowym, inny niż samochód osobowy, zarejestrowanym na terytorium kraju, zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy (załącznik).

5. Samochód został przerobiony na samochód osobowy w celu sprzedaży.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w tym przypadku ciążył na Wnioskodawcy obowiązek podatkowy (akcyza)?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien był on płacić tej akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stan faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 722 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym – art. 100 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:

a) wyprodukowanego na terytorium kraju,

b) od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony – art. 100 ust. 2 ustawy.

W przypadku wymiany, przed pierwszą rejestracją na terytorium kraju, silnika samochodu osobowego o pojemności 2000 centymetrów sześciennych albo niższej na silnik o pojemności powyżej 2000 centymetrów sześciennych przyjmuje się, że przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu jest samochód osobowy o pojemności silnika powyżej 2000 centymetrów sześciennych – art. 100 ust. 2a ustawy.

W przypadku instalacji, przed pierwszą rejestracją na terytorium kraju, silnika w samochodzie osobowym bez silnika przyjmuje się, że przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu jest samochód osobowy o pojemności silnika, który został zainstalowany – art. 100 ust. 2b ustawy.

Przepisy ust. 2a i 2b stosuje się niezależnie od tego, czy wymiana bądź instalacja silnika zostały dokonane z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa – art. 100 ust. 2c ustawy.

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości – art. 100 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 100 ust. 5 ustawy na potrzeby niniejszego działu za sprzedaż samochodu osobowego uznaje się jego:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

3. wydanie w zamian za wierzytelności;

4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;

5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;

7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;

8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;

9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Do opodatkowania akcyzą samochodów osobowych stosuje się odpowiednio art. 10 ust. 12 i 13, art. 14 ust. 1-3aa, 4, 4g, 6, 8, 10 i 11, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a, ust. 2, 2b, 2c, 3ba i 4, art. 18 ust. 1‑3, art. 19 ust. 1-3, ust. 6 pkt 1, ust. 7 pkt 1 lit. a i ust. 8-11, art. 21 ust. 5 i art. 27-29a oraz przepisy wydane na podstawie art. 20 – art. 100 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 101 ustawy:

1. Obowiązek podatkowy z tytułu importu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego.

2. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;

2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;

3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

2a. Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a, nie powstaje, jeżeli ten samochód osobowy został dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a. Fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu jest potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3.

3. Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem wydania, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 5 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

4. Jeżeli sprzedaż samochodu osobowego powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 5 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności. Sprzedawca jest obowiązany do wykazania na wystawionej fakturze kwoty akcyzy od dokonanej sprzedaży.

4a. Obowiązek podatkowy z tytułu:

1. dokonania czynności, o której mowa w art. 100 ust. 1a pkt 1, powstaje z dniem dokonania tej czynności;

2. nabycia lub posiadania samochodu osobowego, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 2, powstaje z dniem nabycia lub wejścia w posiadanie tego samochodu.

5. Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 100 ust. 1 lub ust. 2, za datę jego powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony organ podatkowy stwierdził dokonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

W dniu 1 lipca 2021 r. do art. 100 ustawy o podatku akcyzowym dodano ust. 1a, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. dokonanie w pojeździe samochodowym, innym niż samochód osobowy, zarejestrowanym na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy;

2. nabycie lub posiadanie samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał wcześniejszej czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b albo ust. 2, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dnia 21.06.2021 r. został nabyty przez firmę pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej <3,5 t, o pojemności silnika <2000 ccm, kod CN nabytego pojazdu: 8704. Samochód przerobiony został na pojazd specjalny – kempingowy (Kod CN pojazdu po przebudowie na pojazd specjalny kempingowy: 87033211) i dnia 30.06.2021 r., po przeprowadzonym w OSKP badaniu technicznym, zarejestrowany w kraju. Nabyty pojazd został zarejestrowany na terytorium Polski po dokonaniu zmian konstrukcyjnych, zmieniających na pojazd specjalny – kempingowy. Samochód został przerobiony na samochód osobowy w celu sprzedaży. Akcyza została zapłacona z tytułu dokonania w pojeździe samochodowym, inny niż samochód osobowy, zarejestrowanym na terytorium kraju, zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest podleganie obowiązkowi podatkowemu w podatku akcyzowym z tytułu dokonaniu zmian konstrukcyjnych, zmieniających samochód osobowy na pojazd specjalny – kempingowy.

Rozpatrując powyższe wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 100 ust. 1a pkt 1 ustawy, który Wnioskodawca wskazał jako przedmiot interpretacji. Przepis ten obowiązuje od 1 lipca 2021 r., natomiast zmiany konstrukcyjne w pojeździe zostały dokonane przed tym dniem (przerobiony samochód został zarejestrowany w kraju 30.06.2021 r.).

Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę należy zatem rozpatrywać w uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego do 30 czerwca 2021 r.

Ustawodawca w art. 100 ust. 5 ustawy zawarł enumeratywny katalog czynności, które na potrzeby opodatkowania samochodów osobowych uznawane są za sprzedaż, tj. czynność która m.in. na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy będzie stanowić przedmiot opodatkowania akcyzą.

Jedną z tych czynność, określoną w art. 100 ust. 5 pkt 9 ustawy, jest użycie samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W dalszej kolejności Organ zauważa, że zgodnie ze słownikowym znaczeniem, wyrażenie „produkować” oznacza wytwarzanie jakichś towarów (por. Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN - https://sjp.pwn.pl; Wielki słownik języka polskiego - https://wsjp.pl).

W świetle przedstawionego opisu sprawy bezsporne jest, iż w wyniku przerobienia nabytego przez firmę pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej <3,5 t (kod CN nabytego pojazdu: 8704) na pojazd specjalny – kempingowy, powstanie nowy wyrób – samochód osobowy, posiadający odmienny od wyrobu wyjściowego kod CN, tj. 87033211.

Tym samym opisana we wniosku przebudowa na terytorium kraju samochodu ciężarowego na osobowy, odpowiada postanowieniom art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy, dotyczącym wyprodukowania samochodu osobowego na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że przerobienie nabytego przez firmę pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej <3,5 t na pojazd specjalny – kempingowy o kodzie CN 87033211 (wyprodukowanie samochodu osobowego) przez Wnioskodawcę spowoduje opodatkowanie akcyzą pierwszej sprzedaży (użycia na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej) wyprodukowanego na terytorium kraju samochodu osobowego, tj. czynności określonej art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy (por. wyroki NSA z 13 września 2016 r. sygn. akt I GSK 1927/14, I GSK 1928/14, wyroki WSA w Łodzi z 8 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 801/16, III SA/Łd 824/16).

Odpowiadając zatem wprost na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym na Wnioskodawcy ciążył obowiązek podatkowy. Jednakże czynnością podlegającą opodatkowaniu w opisanej sytuacji było użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (traktowane stosownie do art. 100 ust. 5 pkt 9 jako sprzedaż) wyprodukowanego na terytorium kraju (w drodze przerobienia pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej < 3,5 t na pojazd specjalny – kempingowy) samochodu osobowego.

W przypadku Wnioskodawcy nie można mówić o opodatkowaniu dokonania w pojeździe samochodowym, inny niż samochód osobowy, zarejestrowanym na terytorium kraju, zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy, ponieważ w momencie dokonania przez Wnioskodawcę przebudowy pojazdu na kempingowy nie obowiązywał jeszcze przepis art. 100 ust. 1a ustawy, a ponadto przepis ten odnosiłby się do zmian konstrukcyjnych w pojeździe zarejestrowanym, a nie jak ma to miejsce w sytuacji będące przedmiotem wniosku – przed rejestracją.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie powinien był on płacić akcyzy. O ile bowiem w stosunku do Wnioskodawcy nie powstawał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania w pojeździe samochodowym, inny niż samochód osobowy, zarejestrowanym na terytorium kraju, zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy, to na Spółce ciążył jednak obowiązek podatkowy z tytułu użycia na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wyprodukowanego na terytorium kraju samochodu osobowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, czyli na dzień 30 czerwca 2021 r.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.