Gmina [...] zrealizowała inwestycję w odnawialne źródła energii, polegającą na zakupie i montażu paneli fotowoltaicznych na swoich budynkach. Instalacje te kwalifikują się jako mikroinstalacje zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii. Wytworzona energia elektryczna jest w całości wykorzystywana przez Gminę na własne potrzeby, a ewentualne niedobory są uzupełniane poprzez zakup energii elektrycznej. Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej. Organ uznał, że Gmina, jako podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej, nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego. Ponadto, z uwagi na brak koncesji oraz wykonywanie czynności opodatkowanych wskazanych w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, Gmina ma obowiązek składania deklaracji, o których mowa w art. 24 ustawy. W związku z tym, stanowisko Gminy uznano za: - prawidłowe w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego w podatku akcyzowym, - nieprawidłowe w zakresie obowiązku składania deklaracji w podatku akcyzowym.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 listopada 2020 r. (data wpływu: 3 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego jest:
UZASADNIENIE
W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie:
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Gmina […] (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) zrealizowała inwestycję w zakresie odnawialnych źródeł energii polegającą na zakupie i montażu paneli fotowoltaicznych (dalej jako: „Instalacje”) na budynkach stanowiących własność Gminy.
Zakup i montaż Instalacji zrealizowany został w ramach projektu partnerskiego pn. „…” (dalej: „Projekt"), na którego realizację Gmina otrzymała dofinansowanie (dotację) z Województwa […] ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej nr III „Czysta Energia” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa […] na lata 2014-2020. Liderem Projektu była Gmina. Elementy Instalacji zostały zainstalowane na budynkach należących do Gminy, a użytkowanych przez jej jednostki organizacyjne: tj. zakład budżetowy - Gminny Zakład […] w […] (dalej: „GZ”) i jednostki budżetowe - Publiczną Szkołę Podstawową w […] oraz Urząd Gminy w […]. Wskazane wyżej jednostki organizacyjne Gminy działają w ramach osobowości prawnej Gminy.
Instalacje (panele fotowoltaiczne) stanowią zdaniem Gminy mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2020 r. poz. 261 ze zm.). Inwestycja w Instalacje obejmuje nieruchomości należące do Gminy, w których nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Zamontowane Instalacje wykorzystywane są tylko do celów związanych z prowadzoną działalnością statutową Gminy i jej jednostek organizacyjnych.
Aktualnie Gmina posiada sześć mikroinstalacji fotowoltaicznych zainstalowanych na obiektach będących własnością Gminy, tj. na:
Dla każdej z w/w instalacji zawarto odrębną Umowę kompleksową sprzedaży energii elektrycznej, świadczenia usługi dystrybucji oraz świadczenia usługi odbioru i rozliczania energii elektrycznej wprowadzonej do sieci OSD z Mikroinstalacji, którą podpisali odpowiednio:
Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami Gmina jako prosument energii odnawialnej, może nie tylko zużywać wyprodukowaną energię na potrzeby bieżące, ale także przesyłać ją do sieci publicznej z możliwością odbioru w okresie 12-tu miesięcy od momentu jej wytworzenia.
Ponadto, zgodnie z art. 40 ust. 1b pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261 ze zm.) obowiązek rozliczania ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii elektrycznej, powstaje od daty wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii i trwa przez okres kolejnych 15 lat, nie dłużej niż do dnia 30.06.2039 r. W/w rozliczenia dokonuje Sprzedawca zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r., poz. 261 ze zm.).
Energia elektryczna wytworzona w w/w instalacjach fotowoltaicznych jest zużywana przez Gminę w całości na własne potrzeby, a jej niedobory uzupełniane są w ramach zakupu energii elektrycznej po cenie zgodnej z aktualnie obowiązującą Taryfą OSD oraz Taryfą lub Cennikiem dla energii elektrycznej Sprzedawcy.
Gmina nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, obrót lub dystrybucję energii elektrycznej, a zakupiona energia elektryczna nie zostaje przeznaczona do dalszej odsprzedaży.
W zawartych Umowach kompleksowych Gmina określona została jako „odbiorca nieposiadający statusu odbiorcy w gospodarstwie domowym, który wytwarza energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w Mikroinstalacji, jednakże nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730 ze )”.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy w przedstawionych wyżej okolicznościach, pomimo tego, iż Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej ma ona obowiązek rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego i składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego?
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych wyżej okolicznościach, pomimo tego, iż Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej, nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego i nie ma obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.
Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. poz. 2525 z późn. zm.), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Zaś zgodnie z § 5 ust. 2 tego rozporządzenia, w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (`(...)`).
Stosownie do art. 16 ust. 1 tej ustawy podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.
Zgodnie z art. 16 ust. 7a ustawy o podatku akcyzowym przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
Na podstawie art. 21 ust. 1 tej ustawy podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:
-za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
W myśl art. 24 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.
W myśl art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261, z późn zm.) odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.
Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Gmina wykonuje zadania własne o charakterze użyteczności publicznej polegające na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Gmina zainstalowała na swoich budynkach panele fotowoltaiczne, gdzie moc zainstalowanych mikroinstalacji wynosi odpowiednio 9,9 KW; 19,8 KW; 39,6 KW; 39,9 KW; 30,00 KW; 39,78 KW. Gmina nie posiada koncesji na wytwarzanie energii. Wytwarzana energia jest zużywana na potrzeby własne, a powstałe nadwyżki nie są sprzedawane do spółki obrotu energią, lecz wykorzystywane są w okresie 12 miesięcy od jej wytworzenia.
W tym stanie faktycznym i prawnym, w ocenie Gminy nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i nie ma ona obowiązku rejestracji jako podatnik podatku akcyzowego oraz nie ma obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:
Na wstępie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rejestracji w podatku akcyzowym i obowiązku składania deklaracji w podatku akcyzowym w odniesieniu do instalacji fotowoltaicznych zlokalizowanych na Urzędzie Gminy w […] i Publicznej Szkole Podstawowej w […]. W zakresie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących obowiązku rejestracji w podatku akcyzowym i obowiązku składania deklaracji w podatku akcyzowym w odniesieniu do instalacji fotowoltaicznych umieszczonych na pozostałych obiektach, wymienionych we wniosku, obiektach zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.
W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy.
Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.
Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:
Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną – art. 11 ust. 2 ustawy.
Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).
Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego. – art. 16 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 stycznia 2021 r.).
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości – art. 16 ust. 7a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 stycznia 2021 r.).
Zgodnie z art. 24 ustawy:
W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.
Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:
Z kolei za sprzedaż, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.
Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.
W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.
Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii z dnia 20 lutego 2015 r. (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 261 ze zm.), zwaną dalej „ustawą o OZE”, mikroinstalacja to instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 50 kW i mniejszej niż 500 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW i nie większej niż 150 kW i nie większej niż 900 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW i mniejsza niż 500 kW.
Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.
Za prosumenta energii odnawialnej, w rozumieniu art. 2 pkt 27a ustawy o OZE, rozumie się odbiorcę końcowego wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649, 730 i 2294).
W myśl art. 3 pkt 1 ustawy o OZE podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej m.in. w mikroinstalacji.
Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:
Sprzedawca zobowiązany ma obowiązek dokonać rozliczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 oraz w art. 38c ust. 3, chyba że rozliczenia dokonuje sprzedawca wybrany przez prosumenta energii odnawialnej lub spółdzielnię energetyczną, na podstawie umowy kompleksowej – art. 40 ust. 1a ustawy o OZE.
Sprzedawcą wybranym, o którym mowa w ust. 1a, może być także sprzedawca zobowiązany – art. 40 ust. 1aa ustawy o OZE.
Nadto, zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.
Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy zaznaczyć w pierwszej kolejności należy, że energia promieniowania słonecznego została zaliczona do odnawialnych źródeł energii, a podmiot wytwarzający energię elektryczną (prosument) w mikroistalacji nie jest co do zasady podmiotem posiadającym koncesję.
Ponadto należy zauważyć, że mikroinstalacja to instalacja odnawialnego źródła energii, która jest przyłączona do sieci elektroenergetycznej, a rozliczeń ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji, dokonuje tzw. sprzedawca zobowiązany lub sprzedawca wybrany przez prosumenta energii odnawialnej, na podstawie umowy kompleksowej.
W dalszej kolejności Organ zwraca uwagę, że ustawodawca w zakresie energii elektrycznej, w art. 9 ustawy zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Jedną z tych czynności jest m.in. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Z kolei obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy) powstaje w ww. przypadku z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).
Z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym do 31 stycznia 2020 r.) wynika natomiast, że warunkiem powodującym obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jest m.in. prowadzenie działalności gospodarczej.
Jak stanowi art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Wyjątek od tej zasady został określony w art. 24 ust. 2 ustawy, niemniej nie znajdzie on zastosowania w przypadku podmiotu, który nie posiada koncesji i jest podatnikiem z tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest prosumentem wytwarzającym energię elektryczną w mikroinstalacji. Oznacza to, że wytworzona energia elektryczna jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii (mikroinstalacja to instalacja odnawialnego źródła energii, która jest przyłączona do sieci elektroenergetycznej). Jednocześnie Wnioskodawca, jak zostało wskazane we wniosku, nie prowadzi działalności gospodarczej.
W świetle zatem przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako podmiot nie prowadzący działalności gospodarczej nie ma obowiązku rejestrowania się dla potrzeb podatku akcyzowego. Jednocześnie, z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca nie posiada koncesji oraz wykonuje czynności opodatkowane wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, ma on obowiązek składania deklaracji o których mowa w art. 24 ustawy.
Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako:
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego w podatku akcyzowego oraz obowiązku składania deklaracji w podatku akcyzowym w zakresie zbudowanych przez Wnioskodawcę instalacji fotowoltaicznych na Urzędzie Gminy w […] i Publicznej Szkole Podstawowej w […]. W zakresie pozostałych, wybudowanych przez Wnioskodawcę, instalacji fotowoltaicznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Organ zastrzega, że interpretacja dotyczy wyłącznie wątpliwości Wnioskodawcy odnoszących się do obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego oraz obowiązku składania deklaracji w podatku akcyzowym. Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na zadane przez Wnioskodawcę pytanie, z którego wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przep isami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili