0111-KDIB3-3.4013.159.2017.1.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy nabywanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy nabywanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota mieszkaniowa przy ul. S. 3 w Ś. składa się z lokali mieszkalnych. Zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej jest M. P. G. L. w Ś. Sp. z o.o., ul. T. 2. Zgodnie z umową na „świadczenie usług w zakresie eksploatacji i remontów kotłowni w budynku przy ul. S. 3 w Ś. wraz z sukcesywną dostawą ekogroszku” pomiędzy M. P. G. L. Sp. z o.o. a Z. I. S. Wod.-Kan., C.O., Gaz P. L. Wnioskodawca dokonuje zakupu ekogroszku wraz z akcyzą.

W budynku Wspólnoty znajduje się węglowa kotłownia lokalna, której jedynym zadaniem jest wytwarzanie ciepła na potrzeby ogrzewania lokali właścicieli tworzących na podstawie art. 6 ustawy o własności lokali przedmiotową Wspólnotę.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o zwolnienie z podatku akcyzowego ze względu na udzieloną 17 listopada 2011 r. odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów z upoważnienia Ministra Finansów Jacka Kapicy na interpelację nr 78, z której wynika, iż użycie wyrobów węglowych w kotłowni wspólnoty mieszkaniowej rozumianej jako ogół właścicieli lokali (gospodarstw domowych) wchodzących w skład określonej nieruchomości będzie zwolnione od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatki akcyzowym, tzn. będzie podlegać zwolnieniu od akcyzy przewidzianym dla gospodarstw domowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedsiębiorstwo może być zwolnione z podatku akcyzowego przy zakupie ekogroszku do kotłowni która mieści się we Wspólnocie Mieszkaniowej i składa się wyłącznie z gospodarstw domowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorstwo może być zwolnione z podatku akcyzowego ponieważ zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym użycie wyrobów węglowych w kotłowni wspólnoty mieszkaniowej rozumianej jako ogół właścicieli lokali (gospodarstw domowych) wchodzących w skład określonej nieruchomości będzie zwolniony od akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 43 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów węglowych, został określony w rozdziale 1 działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (`(...)`) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 wynika, że „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, 585 i 1579);
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

W tym miejscu podkreślić należy, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż tych wyrobów finalnemu nabywcy węglowemu, zaś użycie tych wyrobów przez finalnego nabywcę jest przedmiotem opodatkowania jedynie w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą, tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

W świetle art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2016 r. poz. 1943, 1954 i 1985), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. z 2016 r. poz. 157), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638 i 1948), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, 1583 i 1948), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948).

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie zaś z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący Z. I. S. Wod.-Kan., C.O., Gaz P. L. zawarł umowę z M. P. G. L. w Ś. Sp. z o.o., ul. T. 2 będącym zarządca Wspólnoty Mieszkaniowej w budynku przy ul. S. 3 w Ś. Przedmiotowa umowa dotyczy świadczenia usług w zakresie eksploatacji i remontów kotłowni w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. S. 3 w Ś. wraz z sukcesywną dostawą ekogroszku”. Znajdująca się w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej kotłownia jest kotłownią węglową, której jedynym zadaniem jest wytwarzanie ciepła na potrzeby ogrzewania lokali właścicieli tworzących na podstawie art. 6 ustawy o własności lokali przedmiotową Wspólnotę. Wnioskodawca jako świadczący ww. usługi dokonuje zakupu wyrobów węglowych w celu wytworzenia ciepła dostarczanego do lokali wspólnoty mieszkaniowej.

Wnioskodawca na wątpliwości czy może korzystać ze zwolniona z podatku akcyzowego na podstawie z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym z uwagi na to, iż użycie wyrobów węglowych dokonane zostanie przez Wnioskodawcę w lokalnej kotłowni zlokalizowanej w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, która to kotłownia wytwarza ciepło na potrzeby lokali właścicieli tworzących wspólnotę mieszkaniową.

Na wstępie odnosząc się do kwestii zwolnienie od podatku akcyzowego nabywanych wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe wskazać należy, że przedmiotowe zwolnienie wynika z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym a nie jak twierdzi Wnioskodawca z art. 31a ust. 2 pkt 3 tej ustawy.

Wykładnia art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia względem wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie przez podmioty wskazane w tym przepisie, a więc przez gospodarstwa domowe. A contrario, zwolnienie na podstawie powyższej regulacji, nie odnosi się do wyrobów węglowych zużywanych przez inne podmioty niż wymienione w tej normie prawnej.

Mając na uwadze powyższe przepisy, stosowanie zwolnienia dla gospodarstw domowych zależy m.in. od określenia czy podmiot nabywający spełnia definicję gospodarstwa domowego. Ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadziła legalnej definicji tego pojęcia, dlatego przyjmując definicję zawartą w słowniku PWN należy wskazać, że gospodarstwo domowe to „ogół przedmiotów i czynności składających się na prowadzenie domu”. Dodatkowo można przytoczyć definicję tego pojęcia formułowaną przez GUS (Główny Urząd Statystyczny), który gospodarstwo domowe rozumie jako „zespół osób spokrewnionych lub niespokrewnionych, mieszkających razem i wspólnie utrzymujących się. Jeżeli jakakolwiek osoba w tym mieszkaniu utrzymuje się oddzielnie, osoba taka tworzy odrębne jednoosobowe gospodarstwo domowe. Grupa osób niespokrewnionych, mieszkających razem, może tworzyć jedno wieloosobowe gospodarstwo domowe, jeśli wspólnie utrzymują się lub kilka gospodarstw jednoosobowych. Gospodarstwa domowe tworzą osoby mieszkające stale lub przebywające czasowo w mieszkaniach”. (Jest to tzw. definicja ekonomiczna, stosowana przez GUS we wszystkich dotychczasowych spisach ludności i mieszkań, jak również - z nieznacznymi modyfikacjami - w badaniach reprezentacyjnych prowadzonych w gospodarstwach domowych).

W związku z powyższym, dokonując analizy semantycznej pojęcia „gospodarstwo domowe” na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, za gospodarstwo domowe należy uznać również lokale, budynki, nieruchomości, w których osoba lub grupa osób działających wspólnie prowadzi to gospodarstwo, a więc w których, w przypadku przedmiotowego zwolnienia od akcyzy, wyroby węglowe są przeznaczone do celów opałowych przez tą osobę lub tą grupę osób. Należy dodać, że gospodarstwo domowe (jedno) może być prowadzone w wielu lokalach, budynkach i nieruchomościach. Należy również zauważyć, że jedną nieruchomość może stanowić kilka lokali lub budynków.

Stosownie do powyższego Wnioskodawca, który na podstawie zawartej umowy z M. P. G. L. w Ś. Sp. z o.o., będącym zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej w budynku przy ul. S. 3 w Ś. świadczy usługi na rzecz strony zamawiającej (wskazanego zarządcy wspólnoty mieszkaniowej) w zakresie eksploatacji i remontów kotłowni w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. S. 3 w Ś. wraz z sukcesywną dostawą ekogroszku, nie mieści się w zakresie definicji gospodarstwa domowego.

Tym samym w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest podmiotem uprawnionym do skorzystania ze zwolnienia względem wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane do celów opałowych przez gospodarstwa domowe. Wyraz „przez” wyraźnie wskazuje, że czynność zużycia powinna być dokonana przez gospodarstwo domowe (do celów opałowych obojętnie jakich np. do ogrzania mieszkań, do podgrzewania wody, do gotowania itp.), a nie przez inny podmiot celem dostarczenia energii cieplnej do gospodarstwa domowego. Wyroby węglowe muszą być zużywane oddzielnie przez każde gospodarstwo domowe lub wspólnie z innymi gospodarstwami domowymi zrzeszonymi w formie wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej. W przypadku objętym wnioskiem, odbiorcy ciepła, tj. gospodarstwo domowe (wspólnota mieszkaniowa) nie nabywają wyrobu węglowego w celu jego przeznaczenia do własnych celów opałowych. Korzystają oni jedynie z ciepła wyprodukowanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w zakresie objętym wnioskiem w parciu o postanowienia umowy zawartej z zarządcą Wspólnoty mieszkaniowej). Wnioskodawca działa w tym zakresie jako typowa ciepłownia. Wnioskodawca wykonuje w tym zakresie działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu ciepła z zakupywanych wyrobów węglowych korzystając z udostępnionej przez zarządcę Wspólnoty mieszkaniowej kotłowni.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego faktu wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego, jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, że przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

Z treści wniosku wynika, że nabywane przez Wnioskodawcę paliwo stałe (ekogroszek) nie jest zużywane przez gospodarstwa domowe, a przez Wnioskodawcę, który na podstawie umowy z zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej, dostarcza na użytek lokali mieszkalnych wchodzących w skład wspólnoty ciepło do celów ogrzewania. Wnioskodawca zużywając wyroby węglowe dostarcza ciepło do celów ogrzewania na użytek lokali mieszkalnych Wspólnoty, lecz nie oznacza to, że wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe (zespół gospodarstw domowych). Lokale mieszkalne zużywają tylko dostarczane ciepło wyprodukowane przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej. Zatem w analizowanym przypadku nie następuje zużycie wyrobów węglowych przez gospodarstwa domowe.

W ocenie organu przepis art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, należy rozumieć w ten sposób, że zwolnienie przysługuje wówczas gdy wyrób węglowy jest wykorzystywany przez gospodarstwo domowe na cele opałowe. Posiadanie przez podmiot dokonujący czynności opodatkowanej, której przedmiotem jest wyrób węglowy, statusu gospodarstwa domowego stanowi zatem kluczowy element konstrukcyjny tego zwolnienia. Nie jest więc tak, że zwolnieniem objęte są nie tylko wyroby węglowe bezpośrednio wykorzystywane przez gospodarstwa domowe, lecz również takie dzięki którym gospodarstwo domowe będzie pośrednio korzystało z ogrzewania, które to medium dostarcza inny podmiot na podstawie umowy z zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej. Aby zatem zwolnienie mogło mieć zastosowanie gospodarstwo domowe powinno bezpośrednio wykorzystywać wyrób węglowy na cele opałowe. Zwolnienie to nie obejmuje natomiast wykorzystania przez gospodarstwo domowe energii cieplnej, wytworzonej przy wykorzystaniu wyrobu węglowego przez inny podmiot.

Tym samym Wnioskodawca nabywając wyroby węglowe w celu ich zużycia do wytwarzania energii cieplnej dostarczanej do lokali mieszkalnych Wspólnoty Mieszkaniowej zgodnie z zawartą umowa z M. P. G. L. w Ś. Sp. z o.o., nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 3la ust. 1 pkt 3 ustawy. Wnioskodawca powinien zatem nabywać wyroby węglowe do kotłowni zaopatrujących w ciepło lokale mieszkalne Wspólnoty Mieszkaniowej na zasadach ogólnych z akcyzą zapłaconą w cenie wyrobów.

Wskazać należy, że również w powołanej przez Wnioskodawcę odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację nr 79 z 17 listopada 2011 r. stwierdzone zostało, że zużycie wyrobów węglowych przez wspólnotę mieszkaniową będzie zwolnione od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy w sytuacji gdy będzie dokonane w kotłowni wspólnoty mieszkaniowej rozumianej jako ogół właścicieli lokali (gospodarstw domowych) wchodzących w skład określonej nieruchomości.

Z powyższego wyjaśnienia również wynika, że aby zwolnienie mogło mieć zastosowanie gospodarstwo domowe (w przedmiotowym przypadku Wspólnota Mieszkaniowa) powinno bezpośrednio wykorzystywać wyrób węglowy na cele opałowe. W sprawie będącej przedmiotem wniosku sytuacja taka nie występuje gdyż jak wynika z wniosku wyroby węglowe bezpośrednio wykorzystuje do celów opałowych Wnioskodawca (to Wnioskodawca nabywa wyroby węglowe do celów opałowych a nie Wspólnota Mieszkaniowa) celem dostarczenia energii cieplnej Wspólnocie w ramach zawartej z M. P. G. L. w Ś. Sp. z o.o., będącym zarządcą Wspólnoty Mieszkaniowej.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo wskazać należy, że indywidualna interpretacja prawa podatkowego nie jest aktem administracyjnym, a więc nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach jej adresata. Jest to czynność, która nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a tylko o nich się wypowiada. Polega ona bowiem wyłącznie na udzieleniu informacji, nie wiąże się z przyznaniem, stwierdzeniem albo uznaniem uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego nie tworzy w stosunku do jej adresata jakichkolwiek prawnie znaczących uprawnień i/lub obowiązków. Tworzy jedynie stan udzielenia informacji o możliwościach stosowania i wykładni prawa, do której jej adresat może się zastosować, choć niewątpliwie nie ma takiego obowiązku. Z istoty interpretacji wynika zatem, że nie rodzi ona dla zainteresowanego wiążących skutków prawnych. Zastosowanie się do interpretacji zależy od woli zainteresowanego. Dopiero zastosowanie się do indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez jej adresata może spowodować powstanie ochrony prawnej - na podstawie art. 14k i art. 14m O.p. - i to wyłącznie w przypadku zmiany lub uchylenia interpretacji, do której zainteresowany się zastosował, lub nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2a, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.