0111-KDIB3-3.4013.65.2017.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej jest:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. (dalej Walcownia) prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra. Produkty firmy to taśmy, blachy, anody, pasy o różnych grubościach, wymiarach i stanach utwardzenia oraz stopy odlewnicze. Walcownia posiada zautomatyzowaną linię produkcyjną, pozwalającą na wykonywanie taśm o czystej, gładkiej i pasywowanej powierzchni. Walcownia produkuje wyroby walcowane z miedzi i stopów miedzi w pełnym cyklu produkcyjnym. Dysponuje odlewnią, walcownią gorącą i walcownią zimną.

Proces produkcji rozpoczyna się na Magazynie Surowców, a kolejne etapy przeprowadzane są w Wydziale Odlewni i Wydziale Walcowni.

Magazyn Surowców przyjmuje odpady własne, zakupiony złom i wykonuje wsady na potrzeby Wydziału Odlewni.

Wydział Odlewni w procesie produkcji wykonuje wsad do przerobu w Walcowni oraz wyrób finalny.

Produktami finalnymi Wydziału Walcowni są taśmy i blachy po gorącym, lub zimnym walcowaniu.

Ogólny opis:

Magazyn Surowców:

Magazyn Surowców z dostępnych składników surowcowych przygotowuje, zgodnie z recepturami wsadowymi, namiary wsadowe dla Wydziału Odlewni. Bazę składników surowcowych stanowią poprodukcyjne odpady kawałkowe, frezowiny z operacji frezowania, wióry z cięcia na piłach, czyste metale oraz zakupiony złom.

Złomy kawałkowe z wydziałów Walcowni i Odlewni są sprawdzane pod względem ilościowym i poprawności oznaczenia, a następnie za pomocą suwnicy składowane w odpowiednich miejscach.

Wióry i frezowiny są brykietowane w brykieciarce. Średniogabarytowy złom jest paczkowany w prasie hydraulicznej. Dla sprawdzenia składu chemicznego zakupionego złomu stosuje się przetop kontrolny w piecu indukcyjnym do próbek lub stosuje się spektrometr. W celu wyeliminowania zanieczyszczeń stalowych złomy poddaje się segregacji stosując separator magnetyczny. Złom kawałkowy o dużych gabarytach dzieli się na nożycy gilotynowej. Wszystkie wymienione powyżej urządzenia, które wykorzystywane są w procesie przygotowania wsadów, zużywają energię elektryczną.

Wydział Odlewni:

Proces produkcji realizuje w następujących Instalacjach:

• Instalacja Odlewu Półciągłego,
• Instalacja Odlewu Ciągłego,
• Instalacja Odlewu do Gąsek.

Produktami Wydziału jest wsad do przerobu Walcowni oraz stopy odlewnicze jako wyrób finalny w postaci gąsek.

Produktem Instalacji Odlewu Półciągłego są:

1. wlewki surowe o wymiarach - 150x415x1350mm; 140x700x1350mm; 200x700x1350mm,
2. wlewki toczone o wymiarach - 130x415x1350mm; 120x700x1350mm; 180x700x1350mm.

Produktem Instalacji Odlewu Ciągłego są:

1. frezówka w kręgu o wymiarach - 14x350mm; 14x405mm; 12x405mm,

Produktem Instalacji Odlewu do Gąsek są:

1. gąski o wymiarach - 80x90x400mm.

Wydział Walcowni:

Do produkcji taśm jest stosowany wsad w postaci wlewków surowych z Instalacji Odlewu Półciągłego i wsad z frezówki w kręgu z Instalacji Odlewu Ciągłego.

Do produkcji blach po gorącym walcowaniu jest stosowany wsad w postaci wlewków toczonych z Instalacji Odlewu Półciągłego.

Do produkcji blach po zimnym walcowaniu jest stosowany wsad w postaci wlewków surowych z Instalacji Odlewu Półciągłego i wsad z frezówki w kręgu z Instalacji Odlewu Ciągłego.

Charakterystyka Instalacji:

Wydział Odlewni.

1. Instalacja Odlewu Półciągłego.

• Topienie

Wsady do produkcji wlewków z miedzi i do produkcji wlewków z mosiądzów dwuskładnikowych są topione w Piecu Indukcyjnym Kanałowym o mocy 300 kW. Po stopieniu jest odlewana próbka do badania składu chemicznego na spektrometrze rentgenowskim. Jeżeli skład chemiczny nie odpowiada wymaganiom zamówienia następuje korekta składu i ponowne odlanie próbki. Jeżeli skład stopu jest zgodny z wymaganiami piec jest wychylany mechanicznie i następuje przelewanie metalu do krystalizatora zabudowanego w urządzeniu do odlewania. Za pomocą napędu linowego wlewek jest opuszczany w studni wypełnionej wodą. Po uzyskaniu określonej długości wlewka piec wraca do pierwotnego położenia. Napędem linowym stołu odlewniczego wlewek jest podnoszony do góry i suwnicą składowany na wyznaczone miejsce.

• Przecinanie wlewka

Operacja jest wykonywana na pile tarczowej o średnicy tarczy 1000mm. W pierwszej kolejności jest odcinana stopa a następnie wlewek dzieli się na dwie części. Operator trwale oznacza wlewek numerem wytopu i gatunkiem stopu.

• Frezowanie, toczenie wlewka

Jeżeli wlewek jest przeznaczony do produkcji blach po gorącym walcowaniu podlega skórowaniu poprzez obróbkę skrawaniem określonej warstwy z dwóch powierzchni wlewka (zmniejszenie grubości). Operacja ta wykonywana jest na frezarce dwugłowicowej wzdłużnej, w której podczas jednego przejścia obrabiane są obie powierzchnie. Alternatywą jest obróbka wlewków na tokarce karuzelowej, w której podczas jednego przejścia jest obrabiana jedna powierzchnia, następnie wlewek jest obracany i po jego zamocowaniu obróbce podlega druga powierzchnia.

2. Instalacja Odlewu Ciągłego.

• Topienie

Wsady do produkcji frezówki w kręgu z mosiądzów dwuskładnikowych, brązu cynowego, mosiądzu wysokoniklowego są topione w Piecu Indukcyjnym Kanałowym o mocy 220 kW. Po stopieniu jest odlewana próbka do badania składu chemicznego na spektrometrze rentgenowskim. Jeżeli skład chemiczny nie odpowiada wymaganiom zamówienia następuje korekta składu i ponowne odlanie próbki. Jeżeli skład stopu jest zgodny z wymaganiami piec jest przygotowany do przelewu.

• Przelew

Z pieca topielnego stop określonego gatunku jest przelewany za pomocą rynny podgrzewanej gazem ziemnym GZ50 do kolejnego pieca.

• Odlewanie

Po przelaniu stopu następuje odlanie próbki do badania składu chemicznego (postępowanie jak przy topieniu). Piec kanałowy indukcyjny o mocy 150 kW zapewnia odpowiednią temperaturę, zależną od gatunku stopu, zapewniając poprawny przebieg procesu odlewania. W oknie pieca poziomo zabudowany jest zespół krystalizator grafitowy z chłodnicą. W krystalizatorze grafitowym umieszczony jest drąg startowy przy pomocy którego urządzenie ciągnące wyciąga płaskownik.

• Frezowanie

Operacja jest prowadzona na frezarce wzdłużnej za pomocą dwóch walcowych frezów z płytkami skrawającymi z węglików. Po wprowadzeniu surowego płaskownika do frezarki następuje ustawienie frezów do zebrania określonej warstwy. Do chłodzenia frezów stosuje się mieszaninę olejów w ustalonej proporcji. Powstałe w procesie wióry są odsysane za pomocą urządzenia do odciągu frezowin i zbierane w pojemniku. W czasie trwania procesu odlewania frezowiny trafiają do przetopu tego samego gatunku a po zakończeniu odlewania są przekazywane do Magazynu Surowców.

• Zwijanie

Przed wprowadzeniem ofrezowanego płaskownika do zwijarki w nożycy gilotynowej zostaje odcięty drąg startowy. Zwijanie płaskownika w krąg odbywa się w przejezdnej zwijarce, której napęd przesuwu i zwijania wspomagany jest hydraulicznie. Po uzyskaniu określonej masy kręgu frezówka jest ucinana w nożycy gilotynowej. Operator trwale oznacza wlewek numerem wytopu i gatunkiem stopu.

3. Instalacja Odlewu do Gąsek

• Topienie

Dostarczony z Magazynu Surowców wsad jest topiony w tyglowym piecu indukcyjnym o mocy 400 kW. Piec składa się z dwóch stanowisk, które mogą pracować naprzemiennie. Po stopieniu wsadu jest odlewana próbka do zbadania składu chemicznego stopu na spektrometrze rentgenowskim. Jeżeli skład chemiczny nie odpowiada wymaganiom zamówienia następuje korekta składu i ponowne odlanie próbki. Jeżeli skład stopu jest zgodny z wymaganiami piec jest przygotowany do odlewania. Wychylanie pieca jest hydrauliczne.

• Przelew

Z pieca topielnego stop określonego gatunku jest przelewany za pomocą rynny zalewowej podgrzewanej gazem ziemnym GZ50.

• Odlewanie

Przed rozpoczęciem odlewania wlewnice są pokrywane odpowiednim środkiem i suszone. Stop z rynny wypełnia wlewnice, które są zainstalowane w maszynie odlewniczej na ruchomej taśmie bez końca. Podczas ruchu taśmy następuje krzepnięcie metalu i miejscu zmiany położenia wlewnicy gąska wypada do pojemnika. Po wystudzeniu gąski są układane na palecie, opisywane numer wytopu i gatunkiem.

Wydział Walcowni.

W procesie produkcji są powtarzające się operacje walcowania na zimno i wyżarzania. Ilość powtórzeń tych operacji, dla taśm i blach po zimnym walcowaniu, jest zależna od własności i grubości końcowej.

Proces produkcji realizowany jest w następujących Instalacjach.

• Instalacja Walcowania na Gorąco,
• Instalacja Walcowania na Zimno,
• Instalacja Obróbki Cieplnej,
• Instalacja Przygotowania Powierzchni,
• Instalacja Prostowania,
• Instalacja Cięcia.

1. Instalacja Walcowania na Gorąco.

• Zagrzewanie wlewków

Zagrzewanie wlewków surowych i toczonych jest przeprowadzane w piecu obrotowym, który jest opalany gazem ziemnym GZ50. Wlewki do pieca są wkładane wsadzarką, której szczęki są zaciskane i luzowane pneumatycznie. Przed rozpoczęciem załadunku wlewków piec jest wygrzewany do określonej temperatury w określonym czasie. Parametry te zależne są od gatunku materiału. Temperatura nagrzania wlewka jest sprawdzana przy pomocy pirometru. Po osiągnięciu wymaganej temperatury wlewki są wyjmowane wysadzarką i podany na samotok rolkowy.

• Walcowanie na gorąco

Samotok podaje wlewki do walcarki. Operacja ta jest realizowana w walcarce D. nawrotnej. Szczelina walcowania jest nastawiana napędem śrubowym. W procesie walcowania czynnikiem chłodzącym jest woda. Po obu stronach klatki walcowniczej są samotoki.

Wlewki surowe przeznaczone do produkcji taśm i blach wąskich po zimnym walcowaniu są walcowane do określonej grubości bez poszerzania. Po uzyskaniu określonej grubości samotok podaje walcówkę do nożycy gilotynowej, w której są obcinane końce. Za pomocą przeciągarki linowej walcówka jest składowana w stos skąd za pomocą suwnicy transportuje się w wyznaczone miejsce.

Wlewki toczone przeznaczone do produkcji blach szerokich po zimnym walcowaniu i blach po gorącym walcowaniu są poszerzane. Przed wejściem do klatki walcowniczej znajduje się obrotnica, w której następuje obrót wlewka (o 90 stopni) i 2-3 przepustach odbywa się poszerzenie wlewka. Po uzyskaniu wymaganej szerokości w obrotnicy następuje ponownie obrót i dalsze walcowanie (w kierunku odlewania) jest prowadzone do uzyskania wymaganej grubości. Walcówka jest składowana na układaczu i suwnicą transportowana w wyznaczone miejsce. Pomiar grubości i szerokości odbywa się ręcznie.

• Prostowanie

Operacja ta jest realizowana w prostarce 13-rolkowej w której prostuje się walcówkę przeznaczoną do frezowania. Wszystkie rolki prostujące są napędzane. Po obu stronach prostarki są samotoki transportowe.

• Frezowanie

Samotokiem walcówka jest transportowana do frezowania Operacja ta jest prowadzona na frezarce wzdłużnej za pomocą jednego walcowego freza z segmentami skrawającymi. Po ofrezowaniu jednej powierzchni walcówka jest obracana i samotokiem podawana na stronę wejścia do frezarki i odbywa się frezowanie drugiej powierzchni. W zależności od gatunku lub jakości powierzchni walcówka jest frezowana 1-2 krotnie z każdej strony. Do frezowania stosuje się jako chłodziwo emulsję, która wraz z frezowinami zbiera się w zbiorniku i za pomocą pompy jest transportowana do skrzyni. Przez perforowane dno skrzyni emulsja powraca do układu emulsyjnego frezarki a wypełniona frezowinami skrzynia jest przekazywana do Magazynu Surowców. Frezówka z walcówki jest składowana wzdłuż samotoku wyjściowego frezarki.

2. Instalacja Walcowania na Zimno

2.1 Taśmy

• Walcarka wstępna do walcowania na zimno - wsad szeroki

Proces jest realizowany na walcarce kwarto nawrotnej do walcowania wsadu o grubości 16-0,5mm i szerokości 400-750mm. Jako medium chłodząco-smarujące stosuje się emulsję walcowniczą. Walcarka posiada hydrauliczną nastawę szczeliny walcowniczej i ciągły pomiar grubości walcowanej taśmy oraz po obu stronach klatki walcowniczej znajdują się samotoki. W walcarce napędzane są walce robocze.

Wsad w postaci frezowki z walcówki za pomocą samotoku jest wprowadzany do klatki walcowniczej i proces walcowania odbywa się w 1-7 przepustach. W ostatnim przepuście taśma jest zwijana w krąg na zwijarce bębnowej, na który składają się dwie lub trzy (zależy od gatunku materiału) zwalcowane frezówki z walcówki.

Wsad w postaci taśmy w kręgu rozpoczyna się walcować od rozwijarki bębnowej. Za pomocą rolki napędowej i obrotu rozwijarki początek taśmy jest wprowadzony do prostarki, a następnie do klatki walcowniczej. Proces walcowania na wymiar końcowy jest realizowany z zastosowaniem naciągu. Po zakończeniu walcowania krą jest wiązany, opisany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

• Walcarka wstępna do walcowania na zimno - wsad wąski

Proces jest realizowany na walcarce kwarto nawrotnej do walcowania wsadu o grubości 14-0,5mm i szerokości 300-400mm. Jako medium chłodząco-smarujące stosuje się emulsję walcowniczą. Walcarka posiada hydrauliczną nastawę szczeliny walcowniczej i ciągły pomiar grubości walcowanej taśmy. W walcarce napędzane są walce robocze.

Wsad w postaci frezówki w kręgu po umieszczeniu w rozwijarce rolkowej jest rozwijany i podawany do klatki walcowniczej, po zmianie grubości jest zwijany w zwijarce rolkowej. Proces walcowania przebiega 1-7 przepustach. W ostatnim przepuście taśma jest zwijana na zwijarkę bębnową.

Wsad z brązu cynowego i mosiądzu wysokoniklowego jest wstępnie walcowany do produkcji blach (przerób arkuszowy). Proces jest realizowany 1-3 przepustach poprzez zwijanie, walcowanego wsadu, w zwijarkach rolkowych. Blachy są cięte w nożycy gilotynowej na określoną długość.

Wsad w postaci taśmy w kręgu rozpoczyna się walcować od rozwijarki bębnowej. Za pomocą rolki napędowej i obrotu rozwijarki początek taśmy jest wprowadzony do prostarki a następnie do klatki walcowniczej. Proces walcowania na wymiar końcowy jest realizowany z zastosowaniem naciągu. Po zakończeniu walcowania krąg jest wiązany, opisany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

• Walcarka końcowa do walcowania na zimno - wsad wąski

Proces jest realizowany na walcarce kwarto nawrotnej do walcowania wsadu w postaci taśmy zwiniętej w krąg o grubości 2,0-0,10mm i szerokości 200-400mm. Jako medium chłodząco-smarujące stosuje się olej walcowniczy. Walcarka posiada hydrauliczną nastawę szczeliny walcowniczej i ciągły pomiar grubości walcowanej taśmy. W walcarce napędzane są walce oporowe.

Walcowanie rozpoczyna się od rozwijarki bębnowej poprzez rolkę napędową i obroty bębna rozwijarki początek taśmy jest podawany do klatki walcowniczej. Wyrównanie początku taśmy jest realizowane w nożycy gilotynowej. Po przejściu przez klatkę walcowniczą taśma jest mocowana w szczelinie bębna zwijarki. Proces walcowania jest wykonany w 1-8 przepustów z naciągiem. Po zakończeniu walcowania krąg jest wiązany, opisany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

2.2 Blachy

• Walcarka wstępna do walcowania na zimno - wsad wąski

Proces jest realizowany na walcarce kwarto nienawrotnej do walcowania wsadu w postaci blach z frezówka z walcówki oraz blach z frezówki z kręgu o grubości 4-10mm i szerokości 350-720mm natomiast długość jest zależna od wymiaru końcowego. Jako medium chłodząco- smarujące stosuje się emulsję walcowniczą. Ustawianie szczeliny walcowniczej jest realizowane nastawą śrubową. W walcarce napędzane są walce robocze.

Wsad do walcowania za pomocą suwnicy składuje się przy samotoku wejściowym następnie ręcznie operator umieszcza blachę na samotoku, który wprowadza wsad do klatki walcowniczej. Zwalcowany wsad za pomocą samotoku przenosi blachę na układacz. Następnie suwnicą określoną ilość blach przewozi się na stronę wejściową walcarki i proces jest powtarzany aż uzyska się wymaganą grubość blach. Pomiar grubości blach wykonuje się ręcznie.

• Walcarka wstępna do walcowania na zimno - wsad szeroki

Proces jest realizowany na walcarce D. nienawrotnej do walcowania wsadu w postaci blach po gorącym walcowaniu o grubości 3-12mm i szerokości max 1250mm natomiast długość jest zależna od wymiaru końcowego. Nastawa szczeliny walcowniczej jest wykonywana ręcznie W walcarce napędzane są oba walce. Wsad suwnicą jest składowany przy stronie wejściowej klatki walcowniczej i ręcznie wprowadzany do walcowania. Na stronie wyjściowej blachy są odbierane ręcznie i podawane nad walcem górnym na stronę wejściową. Proces jest powtarzany o osiągnięcia wymaganej grubości. Walcowanie odbywa się na sucho. Pomiar grubości jest wykonywany ręcznie.

• Walcarka gładząca do walcowania na zimno

Proces jest realizowany na walcarce D. nienawrotnej do walcowania na ostateczny wymiar grubości blach w zakresie 2,5-6,0mm. Nastawa szczeliny walcowniczej jest wykonywana ręcznie. W walcarce napędzany jest tylko walec dolny. Wsad suwnicą jest składowany przy stronie wejściowej klatki walcowniczej i ręcznie wprowadzany do walcowania. Gładzenie jest realizowane w jednym przepuście. Pomiar grubości jest wykonywany ręcznie. Na stronie wyjściowej blachy są odbierane ręcznie i składowane na wózku transportowym.

3. Instalacja Obróbki Cieplnej

Taśmy i Blachy są wyżarzane w Piecach Kołpakowych z Atmosferą Ochronna W procesie wyżarzania występują etapy dojścia do temperatury, wytrzymania w temperaturze, studzenie Dwa pierwsze etapy są realizowane z piecem w trzecim etapie jest zakładany kołpak chłodzący.

• Piece Kołpakowe "Stare"

Przeznaczone do wyżarzania taśm z wszystkich stopów produkowanych w Spółce o grubości 5,0-0,10mm i szerokości 200-750mm. Proces jest realizowany w czterech piecach elektrycznych, dwa piece o mocy 180kW i dwa piece o mocy 260 kW każdy. Każdy piec obsługuje dwa stanowiska o max. temperaturze wyżarzania 700°C. Obciążenie trzonu stanowiska wynosi max. 6000kg. Na obracarce kręgi taśmy są układane na paletach i taki zespół jest transportowany suwnicą na trzon stanowiska. Taśmy o szerokości 750mm układa się po 2 szt. a o szerokości 200-400mm w ilości 3 szt. Na trzon nakłada się Kołpak Ochronny, który jest mocowany śrubami do podstawy trzonu. Następnie jest wytwarzana próżnia, aby można było bezpiecznie wprowadzić atmosferę ochronną. Na tak przygotowany zestaw jest zakładany Kołpak grzewczy (Piec) i jest realizowany proces wyżarzania. Operator zgodnie z wymaganiami wybiera odpowiedni program, którego parametry są rejestrowane. Po zakończeniu etapu wytrzymania w temperaturze piec jest odstawiany na drugie stanowisko do żarzenia lub na wyznaczone miejsce i rozpoczyna się etap studzenia poprzez założenie Kołpaka Chłodzącego. Po zakończeniu studzenia odstawiany jest kołpak chłodzący i kołpak ochronny a zestaw (paleta, krąg taśmy) suwnicą jest przewożony na obracarkę.

• Piece Kołpakowe "Nowe"

Przeznaczone do wyżarzania wszystkich stopów produkowanych w Spółce o grubości 14.0-0,10mm i szerokości 300-400mm. Proces jest realizowany w trzech piecach elektrycznych o mocy 320 kW każdy. Każdy piec obsługuje dwa stanowiska o max. temperaturze wyżarzania 700°C. Obciążenie trzonu stanowiska wynosi max. 10000kg. Dla wyżarzania taśm tok postępowania jest taki sam jak dla Pieców Kołpakowych "Starych".

Blachy do wyżarzania są dostarczane w koszu, który jest obracany na oddzielnej obracarce znajdującej się w sąsiedztwie obracarki do taśm. Dalszy tok postępowania jest taki sam jak dla taśm.

• Atmosfera ochronna

Atmosfery ochronne, wysoko i nisko wodorowa, są uzyskiwane poprzez zmieszanie azotu i wodoru. Do wyżarzania miedzi stosowana jest atmosfera niskowodorowa, a do pozostałych stopów atmosfera wysokowodorowa. Atmosferę o określonym składzie uzyskuje się w mieszalnikach. Urządzenia do uzyskania atmosfer ochronnych to:

• zbiornik do przechowywania wodoru,
• zbiornik do przechowywania azotu.
• mieszalnik do atmosfery niskowodorowej,
• mieszalnik do atmosfery wysokowodorowej, -
• aparatura kontrolno-pomiarowa.

4. Instalacja Przygotowania Powierzchni

4.1 Taśmy

• Szczotkarka do taśm grubych

Procesowi spawania, trawienia i szczotkowania są poddawane taśmy (szerokie, wąskie) otrzymane z walcowania frezówki z walcówki o grubości 4,0-4,5mm i szerokości 400-750mm. Suwnicą krąg taśmy jest ustawiany na wózku rozwijarki następnie zakładany na bęben. W prostowarce jest prostowany początek/koniec taśmy, a wyrównanie końców jest wykonywane nożycą gilotynową. Na stole spawalniczym końce taśm są dociskane i wykonuje się połączenie spawane. Miedź i mosiądze dwuskładnikowe o zawartości Zn5-10% spawa się elektrodą otuloną a pozostałe stopy elektrodą wolframową w atmosferze argonu. Spawa się trwale oddzielne odcinki taśmy w jedną całość wchodzące w skład jednego kręgu. Następnie taśma trafia do wanny z 10-20 procentowym roztworem kwasu siarkowego powodując zmiękczenie wszystkich przebarwień i pozostałości po procesie wyżarzania. W płuczce natryskiem wody z taśmy jest usuwany pozostały roztwór kwasu. Następnie taśma jest szczotkowana na mokro za pomocą szczotek z włosami fibry i brązu. Ostatni etap to szczotkowanie na sucho za pomocą szczotek z włosiem stalowym. Po nawinięciu na bęben zwijarki krąg jest wiązany, opisywany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

• Szczotkarka do taśm cienkich

Przeznaczona do odtłuszczania, trawienia, szczotkowania i pasywacji taśm z wszystkich gatunków materiałów o grubości 0,45-3,60mm, i szerokości 200-750mm po wyżarzeniu i po walcowaniu na zimno. Suwnicą krąg taśmy jest ustawiany na wózku rozwijarki następnie zakładany na bęben. Za pomocą rolek ciągnących taśma jest podawana do miejsca łączenia początku i końca taśm różnych kręgów do zapewnienia ciągłości pracy. Odtłuszczaniu poddawane są wszystkie taśmy poprze natrysk podgrzanej wody na powierzchnię taśmy w komorze odtłuszczania. Odtłuszczarka pracuje w obiegu zamkniętym z filtracją. Następnie taśma trafia do wanny z 10-20 procentowym roztworem kwasu siarkowego powodując zmiękczenie wszystkich przebarwień i pozostałości po procesie wyżarzania. W płuczce natryskiem wody demineralizowanej z taśmy jest usuwany pozostały roztwór kwasu. Kolejnym procesem jest szczotkowanie na mokro, dwoma kompletami szczotek o włosach z tworzywa sztucznego. Po szczotkowaniu następuje płukanie taśmy. Jeżeli produktem finalnym mają być taśmy pasywowane podgrzany benzotriazol w komorze pasywacji jest podawany pod ciśnieniem na taśmę. Nadmiar pasywatora z powierzchni taśmy jest usuwany za pomocą rolek wyżymających i po wysuszeniu taśma jest zwijana w krąg. Nożycą gilotynową jest odcinane miejsce łączenia taśm. Następnie krąg jest wiązany, opisywany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

4.2 Blachy

• Trawienie

Procesowi trawienia są poddawane wszystkie blachy po gorącym walcowaniu. Proces ten jest prowadzony w wannie z 10-20 procentowym roztworem kwasu siarkowego na trawialni. Po określonym czasie blachy są wyjmowane z wanny płukane i suszone.

• Szlifowanie

Procesowi szlifowania są poddawane wszystkie blachy z przerobu arkuszowego na zimno o grubości 3,0-10mm po wyżarzeniu na stan gotowy i podgotowy. Operacja ta jest realizowana na szlifierce za pomocą płótna ściernego bez końca o określonej wielkości ziarna.

5. Instalacja Prostowania

5.1 Taśmy

• Prostarko naciągarka

Proces ten jest przeznaczony do wszystkich produkowanych taśm o grubości 0,10-0,80mm i szerokości 200-400mm. Operacja to jest realizowana w prostarko naciągarce poprzez rozciąganie i zginanie. Operację prostowania prowadzi się stosując naciąg pomiędzy rozwijarką i "S" rolkami przed zespołem prostującym oraz z naciągiem za, zespołem prostującym pomiędzy "S" rolkami i zwijarką.

W zespole prostującym za pomocą rolek o różnej średnicy i ilościach jest realizowany proces prostowania. Operator po przeprowadzeniu taśmy z rozwijarki do zwijarki ustawia określone parametry naciągów i położenia rolek w zespole prostującym. Na stole przed zwijarką po usunięciu naciągu ocenia efekt, jeżeli taśma nie wykazuje pofalowań proces jest kontynuowany, w przeciwnym przypadku następuje korekta.

Po zakończeniu operacji kręgu taśmy jest wiązany, opisywany numerem wytopu i gatunkiem materiału.

5.2 Blachy

• Blachy cienkie

Operacji prostowania podlegają wszystkie blachy o grubości 2,50-12,0mm szerokości 400-1150mm i długości max. 2500mm. W zależności od grubości operacja ta jest prowadzona na jednej z prostarek U. Po wyżarzeniu wstępnie są prostowane blachy przed operacją szlifowania a na gotowo blachy po zimnym walcowaniu. Stos blach suwnicą jest układany w wyznaczonym miejscu obok prostarki. Po wyczyszczeniu rolek, blachy ręcznie są podawane do prostowania, ręcznie odbierane i układane po prostowaniu.

• Blachy grube

Operacji prostowania podlegają blachy po gorącym walcowaniu o grubości 15-45mm szerokości 400-1250mm i długości max.2500mm. Operacja ta jest prowadzona w prostarce S. Materiał do prostowania, na samotok z napędzanymi rolkami, jest podawany i odbierany suwnicą.

6. Instalacja Cięcia

6.1 Taśmy

• Dzielenie

Ta operacja jest stosowana do szerokich taśm, aby była możliwość dalszego walcowania w walcarce końcowej do walcowania na zimno. Szerokość taśmy po podzieleniu jest określona przez Planowanie Produkcji. Operacja jest wykonywana na nożycy krążkowej, na której można ciąć taśmy o max. grubości 5,0mm. Suwnica dostarcza krążek taśmy na wózek rozwijarki. Po założeniu krążka na rozwijarkę rolką wprowadzającą podaje się początek taśmy do prostarki, następnie w nożycy gilotynowej jest wyrównanie początku taśmy. Dalej taśma jest podawana do głowicy tnącej. Powstały odpad jest zwijany w zwijarce złomu. Następnie podzielona taśma jest podawana do zwijarki a rozdzielenie poszczególnych szerokości taśm jest realizowane poprze separatory. Po zakleszczeniu taśmy w zamku zwijarki następuje opuszczenie stołu nad dołem pętlicowym co zapewnia cięcie z pętlą. Naciąg podczas cięcia jest wytwarzany poprzez dociśnięcie prasy do taśmy przed zwijarką. Po zakończeniu cięcia kręgi taśm są wiązane, opisane numerem wytopu i gatunkiem materiału.

• Cięcie na gotowo

W nożycy do cięcia arkuszowego uzyskuje się blachy/pasy z przerobu taśmowego wszystkich materiałów o grubości 0,2-2,0mm, szerokości 60-400mm i długości 800-2500mm. Pasy i blachy o grubości 0,20-0,8mm na wymiar szerokości są cięte na nożycy krążkowej a na długość tylko w przedmiotowej nożycy. Blachy o grubościach 0,80-2,0 są cięte na szerokość i długość podczas jednej operacji nożycą do cięcia arkuszowego.

6.2 Blachy

• Dzielenie

Dostarczony wsad frezówka z walcówki lub po gorącym walcowaniu jest dzielony na nożycy gilotynowej do blach grubych.

• Cięcie blach

W zależności od grubości blachy są cięte na nożycy gilotynowej do blach cienkich lub grubych.

Blachy grube do cięcia są podawane i odkładane na wyznaczone miejsce za pomocą żurawia.

Blachy cienkie do cięcia są podawane i odkładane na wyznaczone miejsce ręcznie.

• Pasy

Pasy ze wszystkich materiałów o grubości 2,50-4,0mm i szerokości 40-150mm są cięte na nożycy krążkowej.

• Piła tarczowa.

Blachy ze wszystkich materiałów o grubości 8-50mm, szerokości i długości 3000mm są cięte na pile tarczowej. Z wyznaczonego miejsca za pomocą żurawia blachy są podawane na stół nożycy. Po ustawieniu wymiaru następuje cięcie.

Walcownia odsprzedaje część nabywanej energii elektrycznej innym podmiotom. Urządzenia pomiarowe, zastosowane w sieci i instalacji elektrycznej wykorzystywanej przez Walcownię, pozwalają na dokonanie dokładnego pomiaru energii elektrycznej nabywanej przez Walcownię oraz na dokonanie pomiaru energii odsprzedawanej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nieznaczna część wykorzystywanej przez Walcownię energii elektrycznej, zużywana jest na potrzeby własne, inne niż bezpośrednio związane z działaniem maszyn i urządzeń, używanych w procesach produkcyjnych opisanych powyżej (np. na potrzeby zarządu, dystrybucji- w celu oświetlenia, działania sprzętu elektronicznego itp.). Brak jest urządzeń pomiarowych, które umożliwiałyby dokonanie oddzielnego pomiaru energii elektrycznej, zużywanej na potrzeby inne, niż działanie maszyn i urządzeń, używanych bezpośrednio w procesach produkcyjnych.

Walcownia składa i będzie składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w terminie do 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystuje (wykorzysta) energię elektryczną w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym (metalurgicznym), oświadczenie o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania, zawierające:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) prowadzonej działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) odnoszący się do opisanych we wniosku procesów produkcyjnych, to 24.10.Z, tj. PRODUKCJA SURÓWKI, ŻELAZOSTOPÓW, ŻELIWA I STALI ORAZ WYROBÓW HUTNICZYCH.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym energia elektryczna wykorzystywana do produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowy (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku, poz. 43 z późn. zm.)?
2. Czy w przypadku wykorzystywania urządzeń w procesach metalurgicznych i innych, ewidencja energii elektrycznej zużywanej na potrzeby własne (w zakresie energii objętej, jak i nieobjętej zwolnieniem na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC), może być prowadzona przy użyciu jednego urządzenia pomiarowego, przy czym wartość energii zwolnionej z akcyzy określona zostanie jako wartość zużytej w okresie rozliczeniowym energii wg wskazań licznika, pomniejszona o szacunkową wartość energii niekorzystającej ze zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Walcownia jest zdania, że energia elektryczna wykorzystywana do wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowy (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku, poz. 43 z późn. zm., dalej: UAKC). W myśl przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. Prawodawca nie zdefiniował pojęcia "procesy metalurgiczne", sięgając zatem do języka potocznego stwierdzić należy, że procesy metalurgiczne to procesy produkcji metali (zob. Nowy Słownik Języka Polskiego pod red. E. Sobol, Warszawa 2002, s. 1167 - dalej NSJP, s. 449). Encyklopedia PWN podaje, że proces metalurgiczny obejmuje: wstępną przeróbkę rudy - rozdrobnienie i wzbogacenie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnet, lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu, zw. procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod m. dzieli się na: pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektr.), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków (zob. Encyklopedia PWN, tom 3, Warszawa 1975. s. 94). W literaturze podnosi się również, że proces produkcji materiałów metalowych obejmuje między innymi: wydobycie rud, wzbogacanie rud, aglomerację koncentratu, metalurgię (wytapianie surówki) i rafinację surówki. Wzbogacanie rudy polega na jej oczyszczeniu z zanieczyszczeń skałą płonną, w skład której wchodzą m.in. glina, piasek, wapień i inne składniki. Wzbogacanie rudy może być mechaniczne i chemiczne. Aglomeracja polega na spiekaniu wzbogaconej rudy z rozrobionym koksem i topnikami (np. kamień wapienny i dolomit) w bryłki o określonej wielkości.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Rafinacja polega na oczyszczaniu i uszlachetnianiu surówki. Rezultatem procesu może być uzyskanie techniczne czystego metalu, stopu materiału do określonych zastosowań lub do dalszej przeróbki (zob. J. Zawora, Podstawy technologii maszyn, Warszawa 2001, s. 51). Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Metalurgią nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977). Podkreślić przy tym należy, że pojęcia metalurgii i procesów metalurgicznych, obejmują nie tylko samo otrzymywanie metali z rud i ich rafinację, czy wytwarzanie stopów, lecz również obróbkę mającą na celu nadanie metalom i ich stopom odpowiednich kształtów i właściwości. Takie rozumienie procesów metalurgicznych znajduje potwierdzenie między innymi w definicji metalurgii przyjętej w encyklopedii PWN (http://encyklopedia.pwn.pl/szukaj/ metalurgia.html, dostęp dnia 11 kwietnia 2017 r.) oraz w interpretacjach przepisów prawa podatkowego dot. rozumienia pojęcia procesów metalurgicznych, które to interpretacje odnoszą się do zwolnień z akcyzy w zakresie zużytych wyrobów węglowych, gazu, czy energii elektrycznej (np. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2014 r., znak IBPP4/443-55/14/PK).

Procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna lub termiczna obróbka surowców metalowych (zob. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 roku, znak: IBPP4/4513-27/15/LG, opubl. http://sip.mf.gov.pl). Walcownia jest zdania, że energia elektryczna wykorzystywana do produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC, albowiem wyroby te są efektem procesów metalurgicznych. Rezultatem procesu może być nie tylko uzyskanie techniczne czystego metalu, lecz także stopu materiału, któremu nadano określony kształt, zależny od przeznaczenia danego wyrobu(wyroby gotowe w postaci np.: prętów i kształtowników), proces natomiast nie musi obejmować wszystkich elementów, jak wydobycie, lecz mógłby też obejmować tylko poszczególne fazy, jak np. samo przetwarzanie metali i ich stopów.

Ponieważ proces metalurgiczny to proces produkcji metali i wyrobów metalowych, Walcownia stoi na stanowisku, że obejmuje on między innymi: wydobycie rud, wzbogacanie rud, aglomerację koncentratu, wytapianie surówki, rafinację surówki oraz obróbkę plastyczną metali. Energia elektryczna zużyta przez Walcownie w trakcie tych działań zwolniona jest od akcyzy.

Przede wszystkim podkreślić należy, że skoro w asortymencie Walcowni nie ma innych produktów, niż metale, dlatego też nie występują u niej inne procesy, niż metalurgiczne. Procesy metalurgiczne mieszczą się przy tym w przedmiocie działalności Walcowni zgłoszonym do PKD. Kod PKD prowadzonej działalności przez Walcownię według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) to: 2410Z PRODUKCJA SURÓWKI. ŻELAZOSTOPÓW, ŻELIWA I STALI ORAZ WYROBÓW HUTNICZYCH. Odwołując się do wyjaśnień zawartych w tym rozporządzeniu czy też do kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) stwierdzić należy, że w Dziale 24 produkcja metali obejmuje:

1. wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
2. wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów lub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu. Takie też produkty są efektem procesów metalurgicznych mających miejsce w Walcowni. Podklasa 24.10.Z Produkcja surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych obejmuje:

1. obsługę wielkich pieców, stalowni konwertorowej, stalowni elektrycznej, walcowni i walcarek wykańczających,
2. produkcję surówki odlewniczej i surówki zwierciadlistej w gąskach, blokach i pozostałych formach podstawowych,
3. produkcję żelazostopów,
4. produkcję żeliwa lub stali przez bezpośrednią redukcję rud żelaza lub innych gąbczastych produktów zawierających żelazo,
5. produkcję żelaza wyjątkowej czystości w procesie elektrolizy lub innych procesach chemicznych,
6. przetapianie wybrakowanych wlewków z żeliwa lub stali,
7. produkcję granulatu i proszku z żeliwa lub stali,
8. produkcję stali w postaci wlewków i innych form podstawowych,
9. produkcję półproduktów z żeliwa lub stali,
10. produkcję wyrobów płaskich walcowanych na gorąco i na zimno ze stali,
11. produkcję sztab i prętów, ze stali, walcowanych na gorąco,
12. produkcję kątowników, kształtowników i innych profili otwartych ze stali walcowanych na gorąco,
13. produkcję ścianek szczelnych (grodzie) i kształtowników spawanych,
14. produkcję elementów konstrukcyjnych torów kolejowych ze stali.

Zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych" jest więc bardzo rozległy i obejmuje produkcję wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra przez Walcownię. Proces produkcji stalowych wyrobów walcowanych klasyfikowany do Działu 24 Produkcja metali PKD mieści się w pojęciu procesu metalurgicznego (zob. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 roku, znak: IBPP4/4513-27/15/LG, opubl. http:// sip.mf.gov.pl), korzysta więc ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a UAKC. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych, przy czym Walcownia jest podatnikiem podatku akcyzowego, spełnia więc warunek z art. 30 ust. 7b pkt 1 UAKC, będzie też wywiązywać się z obowiązku przekrzywiania do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystała energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (art. 30 ust. 7b pkt 2 UAKC).

Walcownia jest zdania, że elementem procesu metalurgicznego są między innymi czynności związane z przygotowywaniem do produkcji. Wszak według Encyklopedii PWN proces metalurgiczny obejmuje: wstępną przeróbkę rudy - rozdrobnienie i wzbogacenie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnet, lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja) i właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu. Ustawodawca nie wskazał, o który etap procesu metalurgicznego idzie, dlatego zgodnie z zasadą lege non distinguente "tam, gdzie sam ustawodawca nie wprowadza rozróżnień, nie wolno ich wprowadzać interpretatorowi (zob. A. Bielska-Brodziak, Interpretacja tekstu prawnego na podstawie orzecznictwa podatkowego, Kraków 2009, s. 80). Wyłączenie z zakresu pojęcia „procesy metalurgiczne" wstępnej przeróbki rudy byłoby przykładem wykładni zawężającej. Bez tych czynności proces nie mógłby być prowadzony. Proces to tok czynności pozostających ze sobą w związku przyczynowo-skutkowym. Bez przygotowania wsadu dalsze czynności nie mogłyby się odbyć. Wszak procesy metalurgiczne to procesy produkcji metali (Nowy Słownik Języka Polskiego pod red. E. Sobol, Warszawa 2002, s. 1167 - dalej NSJP, s. 449), polegają na przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego (R. Chudzikiewicz. W Briks, Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa 1977). Proces przetwarzania rozpoczyna przygotowanie wsadu. Jest to innymi słowy wstępna przeróbka rudy, która niewątpliwie należy do procesu metalurgicznego.

Podkreślić należy, że pogląd Walcowni znajduje potwierdzenie w dorobku orzecznictwa sądów administracyjnych.

Przykładowo zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie „(`(...)`) wstępnym etapem hutniczego przetwórstwa metali jest pozyskanie i przygotowanie materiału nadającego się do uformowania wsadu ostatecznie trafiającego do pieca. Materiał ten pozyskiwany jest w formie rudy. Bez dokonania tych czynności nie jest możliwe dalsze prowadzenie procesu technologicznego. Wszystkie wskazane we wniosku etapy obróbki w Dziale Przeróbki Mechanicznej wiążą się ze zmianą właściwości fizykochemicznych rudy, aż do powstania z niej koncentratu. Dopiero tak przygotowany koncentrat może być skierowany do dalszych etapów produkcji. Wnika z tego, że nie ma możliwości pominięcia etapów zachodzących w Dziale Przeróbki Mechanicznej w procesie metalurgicznym (`(...)`) z powoływanej przez sam organ definicji metalurgii wynika, że obejmuje ona wstępną obróbkę rudy, rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), a zatem czynności, które organ zakwestionował jako elementy składowe procesu metalurgicznego" (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 lipca 2016 roku, sygn. akt I SA/Kr 573/16, opubl. http:// orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zdaniem judykatury brak jest racjonalnych wskazówek, by proces metalurgiczny w świetle ogólnych zapisów Dyrektywy energetycznej mówiącej o procesach metalurgicznych, dzielić i uprzywilejowywać w wybranych zakresach (wyłącznie do metalurgii ekstrakcyjnej realizowanej w hutach), skoro jednym, wspólnym celem tych procesów wydaje się być uzyskanie łącznie ich produktów, tworzących konkurencyjny europejski rynek produktów gotowych (np. produkcji samochodów, czy innych wyrobów). Nie ma uzasadnienia wąska, w istocie wyłącznie językowa, wykładnia przepisów dokonana przez organ w zaskarżonej interpretacji. Szczególnie przepisy dotyczące regulacji pozostających w znacznej mierze zharmonizowanych, postrzegane muszą być przez pryzmat celów, które realizują na rzecz wspólnego europejskiego rynku, którego częścią jest rynek polski (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2015 roku, sygn. akt I SA/Bd 163/15, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Proces metalurgiczny zatem „obejmuje: wstępną przeróbkę rudy - rozdrobnienie i wzbogacenie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnet, lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu, zw. procesem hutniczym, oraz rafinację metalu (`(...)`)” (Encyklopedia PWN, tom 3, Warszawa 1975. s. 94). Energia zużyta na tym etapie działań wchodzi w zakres procesu metalurgicznego.

Do procesów metalurgicznych zalicza się także obróbkę termiczną, chemiczną i plastyczną. „Obróbka plastyczna to taka, podczas której - w wyniku działania sił zewnętrznych - następuje zmiana kształtu i właściwości materiałów. Rozróżnia się obróbkę plastyczną na zimno i na gorąco (`(...)`) Podczas obróbki plastycznej na zimno nieodwracalne odkształcenia plastyczne zachodzą przy obciążeniach przekraczających granicę sprężystości materiału. Materiałowi odkształconemu na zimno towarzyszy zjawisko umocnienia, które powoduje wzrost wytrzymałości i twardości oraz zmniejszenie plastyczności odkształcanego materiału (A. Górecki, Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych, Warszawa 2009, s. 182). „Obróbka plastyczna jest metodą kształtowania wyrobów metalowych pod działaniem obciążeń wywołujących duże odkształcenia trwałe bez naruszenia lub z naruszeniem ciągłości materiału (cięcie), w wyniku których otrzymuje się na ogół produkt o kształcie zbliżonym do ostatecznego. Obórka ta powoduje zwykle podwyższenie własności mechanicznych wytwarzanego przedmiotu. Może odbywać się na zimno i na gorąco” (J. Zawora, Podstawy technologii maszyn, Warszawa 2008, s. 350).

Obróbka plastyczna jest objęta więc procesami metalurgicznymi, a co za tym idzie, w tych procesach mieści się pakietowanie, wyrównywanie i cięcie wyrobów. Bez cięcia i innych działań nie zostanie uzyskany produkt o kształcie zbliżonym do ostatecznego. Na tym etapie nie jest to wyrób, tylko półprodukt. Obróbka plastyczna, zgodnie z przytoczonym wcześniej poglądem nauki, jest metodą kształtowania wyrobów metalowych pod działaniem obciążeń wywołujących duże odkształcenia trwałe z naruszeniem ciągłości materiału (cięcie), która dopiero pozwala otrzymać produkt o kształcie zbliżonym do ostatecznego. Tym samym czynności te powinny zostać zaliczone do procesów metalurgicznych. Wszak obróbka plastyczna to taka, podczas której - w wyniku działania sił zewnętrznych - następuje zmiana kształtu i właściwości materiałów. Gotowymi produktami są wyroby płaskie z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra, a nie materiały, czy półprodukty (produkcja niezakończona), z którego powstaną. Do momentu uzyskania produktu - pręta kwadratowego, teownika, etc. toczy się proces metalurgiczny, albowiem nie jest jeszcze uzyskany produkt o kształcie zbliżonym do ostatecznego. Tezę tę potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, w uzasadnieniu które stwierdza się, że „(`(...)`) Dostępne opisy tych procesów wskazują, że składają się one z procesów zasadniczych oraz ubocznych, nie ma jednak, zdaniem Sądu, podstaw do eliminacji od zwolnienia w podatku gazu użytego w ramach procesów metalurgicznych o charakterze ubocznym, o ile proces taki mieści się w pojęciu dalszej obróbki metalu i zmierza do uzyskania produktu takiego procesu" (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2015 roku, sygn. akt I SA/Bd 163/15, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Orzeczenie to wprawdzie dotyczy zwolnienia z akcyzy gazu, lecz pozostaje w pełni adekwatne do analizowanego problemu, jako że w przedmiotowym orzeczeniu analizie poddawane jest rozumienie pojęcia procesów metalurgicznych, przyjęte przez prawodawcę w ustawie o podatku akcyzowym.

Walcownia stoi na stanowisku, że czynność jest objęta procesem metalurgicznym, a więc prowadzi do produkcji metalu, albo nie jest nim objęta. Najprościej to ustalić poprzez pominięcie danej czynności. Jeżeli proces bez niej będzie mógł być kontynuowany, można wykluczyć ją z procesu metalurgicznego. W przeciwnym wypadku jest ona ściśle z nim związana. Z faktu zaś, że na danym etapie produkcji nie powstają produkty gotowe nie wynika jeszcze, że nie jest to proces metalurgiczny. Wszak proces metalurgiczny obejmuje wstępną przeróbkę rudy oraz właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu. Na etapie wstępnym nie powstaje produkt gotowy, co nie oznacza, że nie jest to proces metalurgiczny. Nie można ograniczać pojęcia procesu metalurgicznego tylko do końcowego etapu, gdzie powstaje produkt gotowy. Uwzględnić także trzeba obróbkę termiczną, chemiczną i plastyczną, która nadaje mu ostateczny kształt. Proces metalurgiczny obejmuje etapy produkcji, gdzie materiał przekształcany jest w półprodukt, a ten w produkt ostateczny. Nie ma podstaw, aby pojęcie procesów metalurgicznych zawężać tylko do ostatniej fazy produkcji.

W ocenie Wnioskodawcy całość zatem opisanych czynności produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra, w których zużywana jest energia elektryczna, jest objęta zwolnieniem z akcyzy w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC.

Ad. 2.

Walcownia część nabywanej energii elektrycznej odsprzedaje, przy czym ilość zbytej energii wynika ze wskazań urządzenia pomiarowego, dlatego też kwestia ta zdaniem Wnioskodawcy nie będzie stanowiła problemu podczas ewidencjonowania energii elektrycznej wykorzystanej przez Walcownię. Obliczenie energii elektrycznej korzystającej ze zwolnienia w rozumieniu przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC, dokonywane będzie mianowicie między innymi poprzez pomniejszenie ilości energii elektrycznej nabywanej przez Walcownię o ilość energii odsprzedawanej, w stosunku do której nie znajdują zastosowania regulacje dot. zwolnienia. Pozostałą energię Walcownia zużywa na własne potrzeby, przy czym jej cześć, przeznaczona na potrzeby zarządu, dystrybucji itd. nie korzysta zdaniem Wnioskodawcy ze zwolnienia na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC, jako że nie są to procesy metalurgiczne. Ponieważ nie jest możliwe oddzielne ewidencjonowanie energii elektrycznej zużywanej ogólnie na potrzeby własne i odrębnie w ramach procesów metalurgicznych (opomiarowanie zużycia energii przez ekspedycję nie jest możliwe), Walcownia jest zdania, że ewidencja zużytej energii może być prowadzona przy użyciu jednego urządzenia pomiarowego, przy czym wartość energii zwolnionej określona zostanie jako wartość energii zużytej w okresie rozliczeniowym wg wskazań licznika, pomniejszona następnie o szacunkową wartość energii zużytej na potrzeby własne, a niekorzystającej ze zwolnienia.

Otóż w myśl art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, podatnik zużywający energię elektryczną prowadzi ewidencję, która z mocy art. 138h ust. 5 pkt 6 tej ustawy powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a UAKC(procesy metalurgiczne). Przepis art. 138h ust. 6 UAKC pozwala określać ilości szacunkowe w przypadku braku urządzeń pomiarowych, ale wprost przepis ten odnosi się jedynie do przypadków przewidzianych w art. 138h ust. 5 pkt 5 i 7 UAKC. Zużycie energii zwolnionej z akcyzy z uwagi na procesy metalurgiczne (art. 138h ust. 5 pkt 6) nie zostało wskazane w treści art. 138h ust. 6, dlatego też wnioskodawczyni zakłada, że nie ma możliwości bezpośredniego oszacowania energii elektrycznej zwolnionej z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC. Obliczenie zużycia energii zwolnionej od akcyzy może być jednak dokonane zdaniem wnioskodawczyni w sposób opisany poniżej:

Skoro ustawodawca mocą art. 138h ust. 6 UAKC dopuścił możliwość określenia ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne na podstawie oszacowania, to z uwagi na brak odrębnych urządzeń pomiarowych, pozwalających na precyzyjne określenie tej części zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne, jaka nie jest związana z działaniami podejmowanymi bezpośrednio w związku z procesem metalurgicznym, wnioskodawczyni może dokonać oszacowania tej ilości, zgodnie z przepisem art. 138h ust. 6 UAKC.

Walcownia jest zdania, że w ramach prowadzonej ewidencji, tak oszacowaną ilość energii, zużytej na własne potrzeby, inne niż procesy metalurgiczne, można następnie odjąć od ilości zużytej energii elektrycznej (zgodnie ze wskazaniami licznika). Wartość otrzymana w taki sposób będzie zdaniem wnioskodawczyni prawidłowo określać ilość, o której mowa w art. 138h ust. 5 pkt 6 UAKC, a więc wskazany powyżej sposób dokonywania obliczeń może zostać wykorzystany, w celu prowadzenia ewidencji zużytej energii elektrycznej. Takie stanowisko znajduje swoje potwierdzenie między innymi w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych dnia 19 maja 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygn. IBPP4/4513-61/16/MK i IBPP4/4513-40/16/MK.

Studium przypadku: Zużycie energii wg wskazań licznika = 10MWh, oszacowana ilość energii na własne potrzeby nieobjęte zwolnieniem=1MWh, ilość energii objętej zwolnieniem = 9MWh.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwaną dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Powyższe przepisy stanowią implementacje przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych i energii elektrycznej. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy 2003/96/WE, dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Wyłączenie to nie oznacza jednak, że ww. energia podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym zakres zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich.

Ze względu na brak w przepisach ustawy o podatku akcyzowym jak również w przepisach wspólnotowych definicji procesów metalurgicznych należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia w literaturze.

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego – procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków – „Podstawy technologii maszyn” J. Zawora, Warszawa 2001.

Metalurgia to szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali - „Podstawy metalurgii i odlewnictwa” Chudzikiewicz R., Briks W. Warszawa: PWN 1977.

Metalurgia - dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką - encyklopedia PWN. Ta sama encyklopedia definiuje właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym.

Tym samym metalurgia definiowana jako dziedzina nauki i techniki znaczeniowo jest dużo szerszym pojęciem aniżeli proces metalurgiczny, który obejmuje jedynie pewien wycinek technologii produkcji metali, zwykle otrzymywanie metali i ich stopów w wyniku wytapiania a następnie odlewania.

Odwołać się również należy w tym miejscu do znaczenia pojęcia produkcja i proces.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN warszawa 1993 r. str. 708 „proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, p. fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Zgodnie zaś z definicjami zaczerpniętymi z Leksykonu Naukowo Technicznego Wydawnictwa Naukowo-Technicznego WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów), Warszawa 1984 „proces produkcji” oznacza zespół czynności przetwarzania surowców, materiałów i półwyrobów w wyroby; proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu i przebiega w określonych w komórkach produkcyjnych; podstawową częścią procesu produkcji jest proces technologiczny; ponadto w jego skład wchodzą procesy pomocnicze (magazynowanie; transport, kontrola itd.)”. Ten sam leksykon podaje również definicję procesu technologicznego, zgodnie z którą jest to podstawowa część procesu produkcyjnego, podczas której następuje zmiana kształtu przedmiotu i jego własności fizycznych, chemicznych i innych.

Również zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) – odpowiednik unijnej klasyfikacji NACE, wchodzą w skład produkcji metali (Dział 24) jest bardzo rozległy.

Warto tu mieć na uwadze wyjaśnienia zawarte w ww. rozporządzeniu w sprawie PKD z których wynika, że wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności, jest kodowana według Polskiej Klasyfikacji Działalności na poziomie podklasy. Rodzaj przeważającej działalności dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, których celem jest osiąganie zysku, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ustala się na podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej wartości przychodów ze sprzedaży. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego miernika, działalność przeważającą ustala się na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje działalności, w ogólnej liczbie pracujących. Upraszczając, przedsiębiorca musi samodzielnie określić i zdecydować, który rodzaj wykonywanej w firmie działalności będzie dominujący.

Dopasowanie kodów PKD do działalności danej firmy zależy od zakresu i zasięgu jej działania. Działalność może bowiem polegać na prostym procesie, ale może również dotyczyć całego szeregu „pod-procesów”, gdzie każdy z nich jest wymieniony w różnych podklasach, klasach, grupach, działach, a nawet sekcjach klasyfikacji. Jeżeli działalność danej firmy, np. produkcja, jest zorganizowana jako zintegrowany szereg elementarnych działalności, całość jest traktowana jako jedna działalność.

W celu zaklasyfikowania jednostki do danego poziomu (grupowania) klasyfikacji PKD, niezbędne jest określenie jej działalności przeważającej, o której była mowa wcześniej. Działalnością drugorzędną jest każdy inny rodzaj działalności podmiotu, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej. Działalności przeważająca i drugorzędne są zazwyczaj wykonywane przy wsparciu pewnej liczby działalności pomocniczych, takich jak np. księgowość, magazynowanie, zaopatrzenie. Tak więc działalności pomocnicze to te, które są wykonywane wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą lub drugorzędną firmy poprzez dostarczanie wyrobów lub usług wyłącznie na jej potrzeby.

Zatem klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które gdyby występowały samodzielnie byłyby zaklasyfikowane do odrębnych klasyfikacji zgodnie z ich cechami.

Wobec powyższego zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem w sprawie PKD wchodzą w skład produkcji metali określonej w dziale 24 jest bardzo rozległy i zawiera zarówno czynności stanowiące procesy metalurgiczne jak i szereg innych czynności niestanowiących procesów metalurgicznych.

W tym miejscu wskazać należy, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Ponadto zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje, dokonując ich syntezy i biorąc pod uwagę zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy podlega energia elektryczna (po spełnieniu pozostałych warunków formalnych przewidzianych przepisami ustawy), która jest bezpośrednio zużyta w procesie metalurgicznym rozumianym jako ciąg następujących po sobie zmian fizykochemicznych powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu – metalu w odpowiedniej formie, z wyłączeniem czynności przygotowawczych do tej produkcji, a także następujących w trakcie produkcji (nie mających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny) oraz po samym wytworzeniu wyrobu metalowego będącego efektem tej produkcji.

Istotą przepisu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnienie z akcyzy dla energii elektrycznej efektywnie zużytej w trakcie procesu metalurgicznego w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal poddawany jest obróbce zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne. Mowa jest o pewnym „wycinku” procesu produkcji metali, a nie o całokształcie produkcji, gdyż celem ustawodawcy było objęcie zwolnieniem ściśle określonych procesów, a nie określonych przedsiębiorstw co wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE. Zwrócić należy też uwagę, że użyte przez ustawodawcę w liczbie mnogiej sformułowanie „w procesach metalurgicznych” bynajmniej również nie dotyczy całości procesów zachodzących w toku produkcji danego przedsiębiorcy lecz obejmuje jedynie ściśle określone etapy z uwagi na fakt, że w ramach procesu produkcyjnego może nastąpić kilka procesów metalurgicznych składających się na wytworzenie określonego produktu (por. prawomocny wyrok WSA w Krakowie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1029/16).

Podkreślić przy tym należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku m.in. procesu metalurgicznego, nie oznacza, że wszystkie etapy działalności produkcyjnej zachodzące w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy winne być objęte ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio są one związane z procesem metalurgicznym o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, lecz które obiektywnie rzecz ujmując nie mogą być uznane za proces metalurgiczny.

Wobec powyższego Organ nie może zgodzić się w pełnym zakresie ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

Zdaniem organu do procesów metalurgicznych o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy zaliczyć nie można czynności:

• Zachodzących na Magazynie Surowców związanych ze sprawdzaniem pod względem ilościowym, oznaczenia i składowaniem surowców, brykietowaniem wiórów i frezowin w brykieciarce, paczkowaniem złomu w prasie hydraulicznej, badaniem próbek zakupionego złomu, segregowaniem złomu z wykorzystaniem separatora magnetycznego, dzielenia złomu na nożycy gilotynowej;

• Zachodzących na Wydziale Odlewni:

  • W Instalacji Odlewu Półciągłego związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, przecinaniem wlewka, frezowaniem, toczeniem wlewka;
  • W Instalacji Odlewu Ciągłego związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, frezowaniem (z wyłączeniem bezpośredniego zawracania zgromadzonych frezowin do przetopu tego samego gatunku, które jako wsad trafiają bezpośrednio do przetopu w Piecu Indukcyjnym Kanałowym, które będzie podlegało zwolnieniu), zwijaniem ofrezowanego płaskownika w krąg:
  • W Instalacji Odlewu do Gąsek związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, pokrywaniem odpowiednim środkiem i suszeniem wlewnic, układaniem na palecie wystudzonych gąsek i ich opisywaniem;

• Zachodzących na Wydziale Walcowni:

  • W Instalacji Walcowania na Gorąco związanych z obcinaniem końców walcówki na nożycy gilotynowej, składowaniem i transportem walcówki, frezowaniem walcówki;
  • W Instalacji Walcowania na Zimno związanych ze zwijaniem po walcowaniu, wiązaniem kręgów, wyrównywaniem i cieciem na nożycy gilotynowej;
  • W Instalacji Obróbki Cieplnej zachodzących po zakończeniu chłodzenia – przewożenia suwnicą zestawu (palety kręgu taśmy) na obracarkę;
  • W Instalacji Przygotowywania Powierzchni (z wyłączeniem chemicznej obróbki - trawienia i procesu pasywowania, które będzie podlegało zwolnieniu);
  • W Instalacji Prostowania związanych ze zwijaniem wyprostowanej taśmy;
  • W Instalacji Cięcia (z wyłączeniem procesu prostowania, które będzie podlegało zwolnieniu);

• Związanych z wykorzystywaniem w ww. zakresie urządzeń transportowych (np. suwnic) i urządzeń chłodzących (np. w trakcie frezowania).

  W trakcie tych czynności nie następuje bowiem efektywne zużycie energii elektrycznej bezpośrednio w procesie metalurgicznym w ścisłym tego znaczeniu - nie zmieniają się właściwości fizykochemiczne metali i tym samym nie wpisują się w zakres zwolnienia z akcyzy.

  Wnioskodawca w nieuprawniony sposób rozszerza zakres zwolnienia o elementy, które nie mają bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny. Fakt, że poszczególne etapy/czynności składają się na produkcję określonych wyrobów tj. istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poszczególnymi etapami/czynnościami, nie może automatycznie oznaczać, że powinny one być uznane za proces metalurgiczny tj. nie można całej działalności Wnioskodawcy dla celów zwolnienia traktować kompleksowo, gdyż art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy odnosi się wyłącznie do ściśle określonego procesu technologicznego (procesu metalurgicznego) będącego częścią całego procesu produkcyjnego. Jeśli więc którakolwiek z czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie ma bezpośredniego wpływu na zmianę właściwości fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów wówczas czynności takie nie mogą zostać zakwalifikowane do procesów metalurgicznych o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

  Zwrócić należy uwagę, że w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy ustawodawca nie odwołał się do „metalurgii”, „produkcji metali” obejmującej dział 24 PKD lecz posłużył się sformułowaniem „w procesach metalurgicznych”, a więc zgodnie z literalnym brzmieniem, odwołuje się do pewnego wycinku obejmującego najbardziej energochłonny etap produkcji i przetwarzania metali.

  W sytuacji gdy na produkcję metali jako działalności kompleksowej o której jest mowa m.in. w rozporządzeniu w sprawie PKD, składają się różne czynności i procesy z różnych dziedzin, które warunkują uzyskanie tego metalu, nie ma dostatecznego uzasadnienia, by językowe znaczenie pojęcia "procesy metalurgiczne" w rozumieniu ustawy podatkowej wprowadzającej przywilej podatkowy, rozszerzać na inne jeszcze pojęcia mające swoje odrębne i czytelne znacznie (jak m.in. składowanie złomu, zwijanie ofrezowanego płaskownika, mycie czy też cięcie i frezowanie), podczas gdy proces metalurgiczny sprowadza się do pewnej przemiany fizykochemicznej metalu (por. prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10).

  Zauważyć należy, że czynności związane m.in. ze składowaniem surowców, brykietowaniem wiórów i frezowin w brykieciarce, paczkowaniem złomu w prasie hydraulicznej, badaniem próbek zakupionego złomu, segregowaniem złomu z wykorzystaniem separatora magnetycznego czy też dzieleniem złomu na nożycy gilotynowej następuje przed właściwym procesem metalurgicznym. Bez dokonania tych czynności nie jest możliwe zainicjowanie procesu metalurgicznego, którego produktem finalnym jest metal (wyroby płaskie z miedzi, stopów miedzi [mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych] i srebra). Jednakże czynności te można wykonywać niezależnie od procesu metalurgicznego, nawet w innym zakładzie. Nie zachodzą w ich trakcie zmiany fizykochemiczne prowadzące do otrzymania wyrobu finalnego (por. prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z 23 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1466/16).

  Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, że każda obróbka plastyczna może być zaliczona do procesów metalurgicznych o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

  „Obróbka plastyczna to taka, podczas której w wyniku działania sił zewnętrznych następuje zmiana kształtu i własności materiału. Rozróżnia się obróbkę plastyczną na zimno i na gorąco. Gdy odkształcenie plastyczne następuje w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji, mamy do czynienia z obróbką plastyczną na zimno, gdy zaś powyżej tej temperatury z obróbką plastyczną na gorąco. (…)

  Podczas obróbki plastycznej na zimno nieodwracalne odkształcenia plastyczne zachodzą przy obciążeniach przekraczających granicę sprężystości materiału. Materiałowi odkształconemu na zimno towarzyszy zjawisko umocnienia, które powoduje wzrost wytrzymałości i twardości oraz zmniejszenie plastyczności odkształcanego materiału. Zmienia się również struktura zgniecionego materiału. Następuje deformacja ziarn, które ulegają wydłużeniu, co powoduje otrzymanie struktury o charakterze włóknistym. W celu przywrócenia materiałowi odkształconemu na zimno pierwotnych własności należy dokonać wyżarzenia rekrystalizującego które usunie skutki umocnienia. (…)

  Rozróżnia się następujące sposoby obróbki plastycznej: kucie, tłoczenie, ciągnienie, walcowanie”. (A. Górecki, Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych, Warszawa 2009, s. 182-183).

  „Obróbka plastyczna jest metodą kształtowania wyrobów metalowych pod działaniem obciążeń wywołujących duże odkształcenia trwałe bez naruszenia lub z naruszeniem ciągłości materiału (cięcie), w wyniku których otrzymuje się na ogół produkt o kształcie zbliżonym do ostatecznego. Obórka ta powoduje zwykle podwyższenie własności mechanicznych wytwarzanego przedmiotu. Może odbywać się na zimno i na gorąco” (J. Zawora, Podstawy technologii maszyn. Warszawa 2008, s. 350).

  Ten sam autor definiuje cięcie jako oddzielenie jednej części materiału od drugiej wzdłuż określonej linii (s. 351). Równocześnie cięcie obok m.in. piłowania, ścinania, wiercenia, frezowania, toczenia, szlifowania i polerowania zalicza się do obróbki skrawaniem (str. 224) tj. mechanicznej obróbki ubytkowej polegającej na zdejmowaniu (ścinaniu) małych części obrabianego materiału.

  Z kolei wg encyklopedii PWN: cięcie oznacza ogólną nazwę operacji rozdzielania materiału na dwie lub więcej części, frezowanie - jeden z najbardziej wydajnych sposobów obróbki skrawaniem; polega na oddzielaniu od obrabianego przedmiotu warstwy materiału za pomocą obracającego się narzędzia.

  Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że obróbka plastyczna (np. walcowanie, wytłaczanie czy też prostowanie) powoduje trwałą zmianę właściwości materiałów (wewnętrznej struktury) z jednoczesną zmianą kształtu, natomiast samo cięcie, toczenie czy też frezowanie nie ma żadnego wpływu na zmianę właściwości ciętych materiałów a jedynie rozdziela materiał na dwie lub więcej części – nadaje im kształt/wymiar. Brak jest zatem podstaw aby samo cięcie, toczenie czy też frezowanie uznawać za proces metalurgiczny.

  Zdaniem Organu wymienione wyżej czynności wyłączone z zakresu zwolnienia są czynnościami dopełniającymi proces produkcji co nie jest tożsame z procesem metalurgicznym o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

  Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. Natomiast nie można całej działalności traktować kompleksowo, a przywileju podatkowego traktować jak narzędzia do zmniejszania kosztów całej działalności. W art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest mowa wyłącznie o pewnym ściśle określonym wycinku produkcji tj. najbardziej energochłonnym procesie technologicznym będącym częścią całego procesu produkcyjnego wykonywanego przez Wnioskodawcę. Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia samego procesu metalurgicznego. Z tego też względu do procesów metalurgicznych można zakwalifikować inne czynności niezbędne z punktu widzenia przeprowadzenia procesu metalurgicznego jak np. wykorzystanie urządzeń transportowych w zachodzącym procesie metalurgicznym. Natomiast zwolnienie nie obejmuje energii wykorzystanej: do przygotowania tego procesu w trakcie tego procesu (ale bezpośrednio nie uczestniczącej w tym procesie) jak również wykorzystania energii elektrycznej po zakończeniu procesu metalurgicznego. Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było objęcie zwolnieniem takiego zużycia energii elektrycznej z pewnością taką normę prawną by ustanowił.

  Zgodnie z celem dyrektywy energetycznej, energia elektryczna może być wyłączona z zakresu dyrektywy jedynie wówczas, jeżeli sama jest stosowana w procesie metalurgicznym i jest dla tego procesu nieodzowna. Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni i kluczowy do przeprowadzenia samego procesu metalurgicznego. Ustawodawca unijny wyklucza z zakresu działania dyrektywy energetycznej, zużycie energii elektrycznej do procesów metalurgicznych. Jednak zużycie energii elektrycznej, która nie przyczyni się do procesów metalurgicznych, nie podlega takiemu wykluczeniu. Inne stanowisko w tym zakresie doprowadziłoby do uprzywilejowanego traktowania energii elektrycznej w stosunku do innych paliw napędowych i grzewczych wykorzystywanych w takich urządzeniach, a to pozostawałoby w sprzeczności z celem dyrektywy, która określa ogólne minimalne opodatkowanie wszystkich nośników energii (por. wyrok WSA w Szczecinie z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 1129/16).

  Tym samym o możliwości zastosowania zwolnienia przesądza ścisłe i bezpośrednie wykorzystanie energii elektrycznej do określonego procesu. Mówiąc prościej energia podlegająca zwolnieniu w chwili zużycia winna być wykorzystana bezpośrednio do obróbki fizykochemicznej metalu (np. do zasilania pieca indukcyjnego który topi metal, czy też zasilania walcarki walcującej wlewki) i do zasilenia urządzeń umożliwiających bezpośrednio zaistnienie tego procesu (np. zasilania urządzeń załadowujących wsad do pieców czy też samotoków podających wlewki do walcarki). Takie bowiem wykorzystanie energii elektrycznej wpisuje się bezpośrednio w proces metalurgiczny.

  Fakt, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia procesy metalurgiczne nie oznacza automatycznie, że jego zamiarem było objecie szerokiego spektrum czynności zachodzących w ramach działalności podmiotów wytwarzających metale czy też wyroby z metali. Zamiarem ustawodawcy było objęcie zwolnieniem najbardziej energochłonnych procesów technologicznych (procesów metalurgicznych) będącym częścią całego procesu produkcyjnego wykonywanego przez dany podmiot co też wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE. Trudno bowiem zgodzić się z Wnioskodawcą, że np. płukanie taśmy jest procesem energochłonnym.

  Jak zauważył WSA w Krakowie 25 stycznia 2017 sygn. akt I SA/Kr 1416/16: „W ocenie Sądu niewystarczająca jest argumentacja skarżącej spółki, że "urządzenia i ich zespoły służące do przeprowadzenia poszczególnych czynności i procesów są ze sobą połączone". Ustawodawca wprowadzając przedmiotowe zwolnienie, objął nim wyłącznie pewien ściśle określony etap działalności produkcyjnej, a nie całą działalność (cały proces produkcyjny) (…)

  Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a (…) jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. Natomiast nie można całej działalności danego podmiotu traktować kompleksowo, a przywileju podatkowego traktować jak narzędzia do zmniejszania kosztów jego działalności. (…) Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia tej konkretnej czynności wyodrębnionej przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego. Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było objęcie zwolnieniem zużycia energii elektrycznej przez zakład jako taki, (…) taka norma prawna zostałaby prawdopodobnie ustanowiona.”

  Powyższe stanowisko Organu wynika nie tylko ze wskazanej wyżej wykładni literalnej autonomicznego prawa podatkowego ale również z ugruntowanej w tym zakresie linii orzecznictwa sądowego, która wyraźnie wskazuje, że gdy mowa jest w ustawie o zwolnieniu energii elektrycznej wykorzystywanej do określonego celu czy procesu, to dany cel czy proces należy traktować ściśle tj. zakres zwolnienia obejmuje jedynie zużycie energii elektrycznej w bezpośrednim procesie i nie obejmuje procesów przygotowawczych do tego procesu ani mających miejsce po zakończeniu właściwego procesu (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 18 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 812 potwierdzony wyrokiem NSA z 21 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 425/13, prawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 8 listopada 2012 r. sygn. III SA/Po 640/12, prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10).

  Zaznaczyć również należy, że na gruncie wprowadzonego z dniem 1 stycznia 2016 r. art. 30 ust. 7a ustawy sądy administracyjne podzielają pogląd Organu w wykładni tych przepisów odnosząc je do wymienionych wyżej orzeczeń - por. prawomocne orzeczenie WSA w Krakowie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1029/16, prawomocne orzeczenie WSA w Gliwicach z 23 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1466/16, prawomocne orzeczenie WSA w Gliwicach z 1 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 55/17 oraz orzeczenie WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Go 329/16 - dotyczące wprowadzonego od 1 stycznia 2016 r. zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych, orzeczenia WSA w Łodzi z 16 września 2016 r. sygn. akt III SA/Łd 569/16, WSA w Opolu z 21 października 2016 r. sygn. akt I SA/Op 183/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 633/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 648/16, WSA w Kielcach z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 649/16, WSA w Kielcach z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 653/16, WSA w Kielcach z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 654/16, WSA w Szczecinie z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Sz 1129/16, WSA w Kielcach z 26 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 701/16, WSA w Gliwicach z 27 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1145/16, WSA w Łodzi z 14 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 978/16, WSA w Łodzi z 14 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 983/16, WSA w Łodzi z 14 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 984/16 i WSA w Łodzi z 14 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 985/16 dotyczące zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych.

  Warto zwrócić uwagę na definicję „procesów mineralogicznych” (do której również odwołuje się Spółka we własnym stanowisku), która jako jedyna została zdefiniowana w ustawie (art. 2 ust. 1 pkt 33), a która zgodnie z ww. orzeczeniami WSA nie odnosi się do wszystkich procesów sklasyfikowanych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 (jako działalności kompleksowej) lecz wyłącznie do procesów, w których następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych), tym samym zakres zwolnienia obejmuje jedynie zużycie energii elektrycznej w bezpośrednim procesie i nie obejmuje procesów przygotowawczych do tego procesu ani mających miejsce po zakończeniu właściwego procesu.

  Równocześnie w zakresie zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej WSA w Krakowie 25 stycznia 2017 sygn. akt I SA/Kr 1416/16, WSA w Lubinie 27 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 768/16 oraz WSA w Gliwicach z 1 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 55/17 nie miał wątpliwości, że zwolnienie nie obejmuje całej działalności podmiotów wykonujących w ramach tej działalności procesów redukcji chemicznej, a jedynie energię elektryczną która zostaje zużyta ściśle i bezpośrednio w celu przeprowadzenia reakcji redukcji chemicznej i nie obejmuje czynności poprzedzających, zachodzących w trakcie jak i czynności mających miejsce po dokonaniu się już reakcji redukcji chemicznej, a także czynności pomocniczych jedynie pośrednio uczestniczących w redukcji chemicznej.

  Powyższe orzeczenia potwierdzają, że zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a ustawy należy interpretować w sposób ścisły, a wykorzystywanie energii elektrycznej musi dotyczyć bezpośrednio procesu podlegającemu zwolnieniu - energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni i kluczowy do przeprowadzenia samego procesu, wykluczając ze zwolnienia pozostałe czynności nie uczestniczące bezpośrednio w tym procesie.

  Jak zauważył w prawomocnym orzeczeniu WSA w Krakowie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1029/16, w prawomocnym orzeczeniu WSA w Gliwicach z 23 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1466/16, w prawomocnym orzeczeniu WSA w Gliwicach 1 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 55/17 i WSA w Gorzowie Wielkopolskim 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Go 329/16 w procesy metalurgiczne nie wpisuje się m.in. przygotowanie wsadu (składowanie, segregowanie uzdatnianie, rozdrabnianie), cięcie, szlifowanie, wyrównywanie i inna obróbka mechaniczna produktów procesów metalurgicznych, kontrola jakości, nakładanie warstwy ochronnej i jej suszenie czy też oświetlenie pomieszczeń produkcyjnych, gdyż w trakcie tych czynności nie następuje efektywne zużycie energii elektrycznej w procesie metalurgicznym, z tego też względu nie można takiego zużycia traktować, jako zwolnionego z opodatkowania.

  Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy iż ze względu na fakt braku w asortymencie Wnioskodawcy innych produktów niż metale, tym samym nie występują inne procesy aniżeli metalurgiczne. Zauważyć bowiem należy, że choć wszystkie wykonywane przez Spółkę czynności/procesy mają wpływ na wytworzenie wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra (bez procesów pomocniczych jak np. działalność zarządu, magazynowanie, kontrola jakości, funkcjonowanie Spółki byłoby niemożliwe) to jednak obiektywnie procesami metalurgicznymi nie są. Potwierdza to zresztą sam Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego.

  Wskazać w tym miejscu również należy, że nieprawidłowe i nieadekwatne do przedstawionego opisu jest stanowisko Wnioskodawcy jakoby m.in. wydobycie rudy czy też wzbogacanie rudy, tj. czynności których de facto Spółka nie wykonuje zaliczyć do procesu metalurgicznego.

  Zauważyć bowiem należy, że wydobycie rudy (kopaliny) następuje w procesie górniczym. Z kolei procesy oczyszczania rudy polegające na rozdrabnianiu rudy, jej przesiewaniu czy też flotacji (mieszanie rozdrobnionej kopaliny z wodą z dodatkiem odczynników flotacyjnych [pianotwórczych oraz zwiększających lub zmniejszających zwilżalność ziarn niektórych składników kopaliny] i wytworzenie piany unoszącej się na powierzchni wody – encyklopedia PWN) sprowadzają się do obróbki mechanicznej co w literaturze nazywane jest mineralurgią – mechaniczną przeróbką kopalin, uszlachetnieniem wydobytych kopalin surowych i przystosowaniem ich do dalszego użytkowania czy też separacją bez zmian chemicznych (por. Podstawy mineralurgii, J. Drzymała, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2009, Flotacja mechaniczna, Ż. Konopacka, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2005). Z tego też względu brak jest podstaw aby wydobycie rudy i jej dalszą obórkę w trakcie której nie dochodzi do bezpośredniej obroki fizykochemicznej metalu zaliczać do procesów metalurgicznych.

  Odnosząc się do powołanych interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15). W postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji rolą Organu jest ocenić stanowisko Wnioskodawcy przez pryzmat zadanego pytania w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Każda interpretacja musi być rozpatrywana indywidualnie, gdyż każdy odmienny element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ma istotny wpływ na prawidłowość stanowiska.

  Niemniej powołane interpretacje dotyczą zużycia wyrobów akcyzowych (wyrobów gazowych) do celów opałowych w procesach metalurgicznych, a więc zużycia wyrobów akcyzowych do wytworzenia ciepła niezbędnego do zaistnienia procesu metalurgicznego – stopienia metalu w piecu czy też podgrzania metalu w piecu w celu umożliwiania walcowania na gorąco.

  Z kolei odnosząc się do powołanych w stanowisku Wnioskodawcy wyroków, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska podkreślić należy, że kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających. Z orzeczeń powołanych przez Wnioskodawcę nie należy zatem wyciągać wniosku o ukształtowaniu się określonej linii orzeczniczej w powyższej kwestii.

  Z punktu widzenia analizowanej sprawy kluczowe znaczenie mają powołane wyżej prawomocne orzeczenia potwierdzające wykładnię art. 30 ust. 7a ustawy obowiązującego od 1 stycznia 2016 r.

  Reasumując, zdaniem organu do procesów metalurgicznych o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego zaliczyć nie można czynności:

  • Zachodzących na Magazynie Surowców związanych ze sprawdzaniem pod względem ilościowym, oznaczenia i składowaniem surowców, brykietowaniem wiórów i frezowin w brykieciarce, paczkowaniem złomu w prasie hydraulicznej, badaniem próbek zakupionego złomu, segregowaniem złomu z wykorzystaniem separatora magnetycznego, dzielenia złomu na nożycy gilotynowej;
  • Zachodzących na Wydziale Odlewni:
    • W Instalacji Odlewu Półciągłego związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, przecinaniem wlewka, frezowaniem, toczeniem wlewka;
    • W Instalacji Odlewu Ciągłego związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, frezowaniem (z wyłączeniem bezpośredniego zawracania zgromadzonych frezowin do przetopu tego samego gatunku, które jako wsad trafiają bezpośrednio do przetopu w Piecu Indukcyjnym Kanałowym, które będzie podlegało zwolnieniu), zwijaniem ofrezowanego płaskownika w krąg:
    • W Instalacji Odlewu do Gąsek związanych z badaniem składu chemicznego odlanych próbek, pokrywaniem odpowiednim środkiem i suszeniem wlewnic, układaniem na palecie wystudzonych gąsek i ich opisywaniem;
  • Zachodzących na Wydziale Walcowni:
    • W Instalacji Walcowania na Gorąco związanych z obcinaniem końców walcówki na nożycy gilotynowej, składowaniem i transportem walcówki, frezowaniem walcówki;
    • W Instalacji Walcowania na Zimno związanych ze zwijaniem po walcowaniu, wiązaniem kręgów, wyrównywaniem i cieciem na nożycy gilotynowej;
    • W Instalacji Obróbki Cieplnej zachodzących po zakończeniu chłodzenia – przewożenia suwnicą zestawu (palety kręgu taśmy) na obracarkę;
    • W Instalacji Przygotowywania Powierzchni (z wyłączeniem chemicznej obróbki - trawienia i procesu pasywowania, które będzie podlegało zwolnieniu);
    • W Instalacji Prostowania związanych ze zwijaniem wyprostowanej taśmy;
    • W Instalacji Cięcia (z wyłączeniem procesu prostowania, które będzie podlegało zwolnieniu);
  • Związanych z wykorzystywaniem w ww. zakresie urządzeń transportowych (np. suwnic) i urządzeń chłodzących (np. w trakcie frezowania).

  Pozostałe natomiast opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym czynności związane z:

  • naważeniem odpowiednich surowców i ich załadunkiem do pieca;
  • topieniem, przelewaniem, odlewaniem, chłodzeniem/studzeniem wlewków, płaskowników, gąsek (wraz z bezpośrednim zawracaniem zgromadzonych frezowin do topienia w Instalacji Odlewu Ciągłego);
  • zagrzewaniem wlewków w piecu przed walcowaniem na gorąco;
  • walcowaniem na gorąco i walcowaniem na zimno (w tym użycie walcarki gładzącej);
  • wyżarzaniem w Piecach Kołpakowych („Starych” i „Nowych”) wraz z wykorzystaniem urządzeń do wytwarzania atmosfery ochronnej;
  • chemiczną obróbką metali - trawieniem przy użyciu kwasu siarkowego, procesem pasywowania;
  • prostowaniem na wszystkich etapach (jako procesu obróbki plastycznej w trakcie którego w wyniku oddziaływania sił m.in. zginających i rozciągających następuje trwała zmiana struktury wewnętrznej prostowanego materiału metalowego);
  • wykorzystaniem urządzeń transportowych itp. w ww. procesach metalurgicznych (m.in. samotoków umożliwiających walcowanie, urządzeń załadowujących wsad do pieców czy rozwijarek podających taśmy do prostowania i walcowania);
  • wykorzystaniem urządzeń umożliwiających odpowiednie chłodzenie maszyn i urządzeń do ww. czynności stanowiących proces metalurgiczny

  będą mogły zostać objęte zwolnieniem o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy po spełnieniu pozostałych warunków o których mowa w art. 30 ust. 7b i 7c ustawy. Stanowią one bowiem w ocenie tut. organu czynności umożliwiające zakwalifikowanie ich jako procesy metalurgiczne w ścisłym rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

  Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego mogą zostać zakwalifikowane do procesu metalurgicznego o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za nieprawidłowe.

  W zakresie prowadzenie ewidencji energii elektrycznej przy użyciu jednego urządzenia pomiarowego dla energii elektrycznej podlegającej zwolnieniu jak i nie podlegającej zwolnieniu wskazać należy, że zgodnie z art. 138h. ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

  1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
  2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
  3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
  4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

  Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 138h ust. 2 ustawy.

  Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika - art. 138h ust. 3 ustawy.

  Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych - art. 138h ust. 4 ustawy.

  W myśl art. 138h ust. 5 ustawy ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

  1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
  2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
  3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
  4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
  5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
  6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
  7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

  W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe - art. 138h ust. 6 ustawy.

  Zatem w przypadku gdy podmiot zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej nie posiada urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne, wówczas prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

  Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że ustawodawca dopuszcza możliwość ujęcia w ilościowej ewidencji energii elektrycznej prowadzonej przez Wnioskodawcę (podatnika podatku akcyzowego), szacunkowej ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne, a nie podlegającej zwolnieniu w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, w przypadku gdy Wnioskodawca będzie posiadał jedno urządzenie pomiarowe, rejestrujące całość zużytej energii elektrycznej (zużytej na własne potrzeby i zwolnionej od akcyzy). Wskazać jednakże należy, że stosowana przez Wnioskodawcę metoda szacunkowa powinna odzwierciedlać rzeczywiste zużycie energii elektrycznej w procesach metalurgicznych.

  Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

  Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za:

  • nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji wyrobów płaskich z miedzi, stopów miedzi (mosiądzu, brązu, mosiądzów wysokoniklowych) i srebra;
  • prawidłowe - w pozostałym zakresie.

  Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

  Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

  Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

  Interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

  Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

  Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

  Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

  Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.