2461-IBPP4.4513.382.2016.1.BP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 25 listopada 2016 r. (data wpływu 2 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej odsprzedawanej oraz zużywanej na potrzeby własne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej odsprzedawanej oraz zużywanej na potrzeby własne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą. Przedmiotowa Spółka działa na podstawie wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji - nr XX/XX/XX (por. art. 8 ustawy o odnawialnych źródłach energii - Dz. U. z 2015 r. poz. 478, z późn. zm.). W związku z powyższym, Spółka nie ma obowiązku posiadania koncesji w myśl przepisów ustawy Prawo energetyczne. Na skutek realizacji inwestycji na dachu budynku stanowiącego siedzibę spółki zainstalowane zostały ogniwa fotowoltaiczne, za pomocą których budynek zasilany będzie w energię elektryczną. Moc instalacji kształtuje się na poziomie 103 kWp, tj. 0,103 MW. Nadwyżka wyprodukowanej energii elektrycznej oraz energia wyprodukowana w dni wolne od pracy będzie odsprzedawana przedsiębiorstwu energetycznemu posiadającemu koncesję na przesyłanie i obrót energią elektryczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zużycie i sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawcę przedstawionego stanu faktycznego przez będzie podlegać podatkowi akcyzowemu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie i sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać podatkowi akcyzowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię jak również zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię.

Przez pojęcie odbiorcy końcowego należy rozumieć zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. Ustawy -podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 roku poz. 1059 oraz z 2013 roku poz. 984 i 1238), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych (Dz.U. z 2014 roku poz. 197) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 roku poz. 94),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym;

Powyższa definicja uzupełniona została przez ustawodawcę w art. 3 pkt 13a Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo Energetyczne poprzez doprecyzowanie, iż pojęcie odbiorcy końcowego oznacza - odbiorcę dokonującego zakupu paliw lub energii na własny użytek; do którego to użytku nie zalicza się energii elektrycznej zakupionej w celu jej zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę opodatkowaniu podatkiem akcyzowym nie będzie podlegać zużycie energii elektrycznej wytworzonej przez niego. Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym obowiązek podatkowy powstaje w takim przypadku z dniem zużycia energii elektrycznej. Podstawą opodatkowania w takim przypadku będzie zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym ilość energii wyrażona w megawatogodzinach Zgodnie z art. 138h ustawy o podatku akcyzowym podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku wskazanym w art. 9 ust. 1 pkt 4 zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Z obowiązku tego zwolniony jest podmiot, produkujący energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Ewidencje tą prowadzi się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Ewidencja ta powinna być prowadzona w sposób pozwalający uznać, iż zawiera ona odpowiednie dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne. W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, zużytej energii elektrycznej, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym podatnik zobowiązany jest bez wezwania organu podatkowego składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej - za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Wskazać należy, iż na mocy § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 roku (Dz. U. z 2015 r. poz. 195, z późn, zm.) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Analiza ust. 2 ww. przepisu prowadzi do wniosku, iż wyżej opisanej zwolnienie dotyczy energii elektrycznej wytworzonej z tzw. odnawialnych źródeł energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478), przez pojęcie to należy rozumieć - odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

W świetle powyższego należy uznać, iż wykorzystanie przez Wnioskodawcę wytworzonej przez niego energii elektrycznej na jego użytek, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, gdyż energia ta wyprodukowana została z odnawialnych źródeł energii.

W zakresie „odsprzedaży” nadwyżki energii elektrycznej wytworzonej przez Wnioskodawcę na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego nie wystąpi żadna z czynności opodatkowanych podatkiem akcyzowym wymieniona w treści art. 9 Ustawy o podatku akcyzowym.

Sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podmiotu posiadającego koncesje na wytwarzanie, przesłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną nie może zostać uznane za czynność opodatkowaną w myśl art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku akcyzowym. Posiadanie przez nabywcę jednej z ww. koncesji uniemożliwia w świetle przepisów prawa uznanie takiego podmiot za nabywcę końcowego co jest warunkiem koniecznym do uznania ww. czynności za podlegającą opodatkowaniu w myśl art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy – w przypadku energii elektrycznej przedmiotem podatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 9 ust. 3 ustawy - jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 oraz z 2013 r. poz. 984 i 1238), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych (Dz.U. z 2014 roku poz. 197) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 roku poz. 94),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą. Przedmiotowa Spółka działa na podstawie wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji - nr XX/XX/XX(por. art. 8 ustawy o odnawialnych źródłach energii - Dz. U. z 2015 r. poz. 478, z późn. zm.). W związku z powyższym, Spółka nie ma obowiązku posiadania koncesji w myśl przepisów ustawy Prawo energetyczne. Na skutek realizacji inwestycji na dachu budynku stanowiącego siedzibę spółki zainstalowane zostały ogniwa fotowoltaiczne, za pomocą których budynek zasilany będzie w energię elektryczną. Moc instalacji kształtuje się na poziomie 103 kWp, tj. 0,103 MW. Nadwyżka wyprodukowanej energii elektrycznej oraz energia wyprodukowana w dni wolne od pracy będzie odsprzedawana przedsiębiorstwu energetycznemu posiadającemu koncesję na przesyłanie i obrót energią elektryczną.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy zużycie i sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej przez niego będzie podlegać podatkowi akcyzowemu.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 195, z późn, zm.) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 478) o odnawialnych źródłach energii odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Tym samym energia otrzymywana z ogniwa fotowoltaicznego została na podstawie powyższego przepisu zaliczona do odnawialnych źródeł energii. Zatem jeżeli Wnioskodawca zużywa do produkcji energii elektrycznej energię słoneczną oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekroczy 1 MW to zużycie przez Wnioskodawcę na potrzeby własne wyprodukowanej w ten sposób energii będzie objęte zwolnieniem na podstawie przywołanego § 5 rozporządzenia Ministra Finansów.

Reasumując, w myśl § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia względem zużytej na potrzeby własne energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej nieprzekraczającej mocy 1 MW do produkcji której wykorzystano energię słoneczną.

Odnośnie zaś kwestia czy sprzedaż energii elektrycznej przedsiębiorstwu energetycznemu posiadającemu koncesję na przesyłanie i obrót energią elektryczną stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą w pierwszej kolejności należy wskazać, że art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu akcyzą podlega jedynie sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I GSK 517/10 z 7 października 2011r. analizując art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, wskazał, że treść tego przepisu „stanowiącego definicję legalną nabywcy końcowego jest jasna i nie wymaga innej, niż językowa wykładni, a zgodnie z nią posiadacz koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej nie jest nabywcą końcowym”. Nadto Naczelny Sąd Administracyjny w pisemnych motywach omawianego orzeczenia podkreślił, że pojęcie nabywcy końcowego ze względu na jego znaczenie dla określenia przedmiotu opodatkowania i podatnika akcyzy należy interpretować ściśle, a „ustawodawca nie pozostawił w tej kwestii miejsca na domysły lub interpretacje”. W wyroku wskazano również, że „precyzując i dookreślając pojęcie „nabywcy końcowego” w ustawie o podatku akcyzowym ustawodawca zdecydował się na przyjęcie jednoznacznego kryterium identyfikacji, stanowiąc (oprócz wyjątku dotyczącego spółek prowadzących giełdę towarową), że pojęcie to oznacza podmiot nabywający energię elektryczną nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłania, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego. Z treści omawianego przepisu wynika a contrario, że podmioty posiadające koncesje, o których w nim mowa, nie są nabywcami końcowymi w rozumieniu ustawowej definicji nabywcy końcowego.”

Ponadto z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy wynika, że podmiot jest nabywcą końcowym gdy nabywa energię elektryczną oraz nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Mając powyższe na uwadze podmiot posiadający koncesję na przesyłanie i obrót energii elektrycznej nie jest nabywcą końcowym - właśnie ze względu na posiadanie ważnej koncesji. Wykorzystanie energii przez podmiot posiadający koncesję na przysłanie i obrót niezależnie od tego, gdzie nastąpi i jaki będzie miało charakter, nie ma wpływu na obowiązek występujący po stronie sprzedawcy. Tym samym sprzedaż energii elektrycznej takiemu podmiotowi nie jest czynnością opodatkowaną na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego transakcja sprzedaży energii elektrycznej dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego posiadającego koncesję na przesyłanie i obrót energią elektryczną nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało całościowo uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo zauważa się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie prowadzenia ewidencji oraz składania deklaracji podatkowych przez Wnioskodawcę, gdyż nie było to przedmiotem wniosku oraz nie zadano pytania w tym zakresie. W postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji rolą Organu jest ocenić stanowisko Wnioskodawcy przez pryzmat zadanego pytania w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Tym samym w sprawie nie były przedmiotem analizy zagadnienia zawarte w stanowisku własnym Wnioskodawcy, które nie zostały objęte zapytaniem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.